Είπαμε όλοι τέτοιες μέρες μία... Ανάσταση προσδοκούμε και προσδοκούν. Ξεκινώντας από την... κανονική θρησκευτική Ανάσταση που περιμένουμε απόψε το βράδυ και φθάνοντας μέχρι τις πάσης φύσεως προσωπικές, κοινωνικές, πολιτικές και φυσικά οικονομικές... αναστάσεις που αναμένει ο καθένας και όλοι μαζί.
Για τις... προσωπικές αναστάσεις, τι να πει κανείς; Είναι προσωπική υπόθεση του καθενός, επιλογή και επιθυμία, οπότε... Για τις άλλες όμως και κυρίως για την... οικονομική ανάσταση και ανάταση της χώρας η οποία κατ’ επέκταση θα... αναστήσει και τις τσέπες των πολιτών, σίγουρα υπάρχουν πολλά να ειπωθούν.
Από τη μία ο Προβόπουλος χτυπά για μια ακόμη φορά το... καμπανάκι και ζητά το... σφίξιμο του ζωναριού έτι περαιτέρω, από την άλλη η κυβέρνηση προσπαθεί να συγκρατήσει πολιτικά την κατάσταση, λόγω και της κατηφόρας που έχει πάρει στις δημοσκοπήσεις, χωρίς όμως να έχει την... πολυτέλεια να παραβλέψει ένα απλό γεγονός: το έλλειμμα! Το οποίο είναι πάντα εκεί, πιο επιτακτικό από ποτέ. Με αποτέλεσμα να αναγκάζεται ο Γ. Παπαθανασίου να πει το αυτονόητο: «Θα πάρουμε μέτρα για το έλλειμμα» και ν’... ανατριχιάζει η ραχοκοκαλιά των πολιτών. Διότι βεβαίως πάντα οι πολίτες βάζουν πλάτη - του δηλώνουν ότι είναι... εθελοντές - για να λειτουργήσουν τέτοιου είδους μέτρα και να έχουν το ποθητό αποτέλεσμα... Που δεν το ‘χουν κιόλας, αλλά λέμε τώρα.
Άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικονομική ανάσταση είναι και η πολιτική. Και όχι μόνο του κυβερνώντος κόμματος αλλά και γενικότερα, καθότι: κι αν ακόμη γίνουν πρόωρες εθνικές εκλογές - που δεν το βλέπουμε και αν ακόμη χάσει η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ θα τα βρει εξίσου «μπαστούνια» και πάλι οι πολίτες θα τον πληρώσουν τον λογαριασμό. Απλά θα υπάρχει το άλλοθι «δεν φταίμε εμείς, φταίει η Νέα Δημοκρατία», αλλά το αποτέλεσμα ως προς τις συνέπειές του, αν δεν είναι ακριβώς το ίδιο, θα είναι σαφέστατα ανάλογο, εκ των πραγμάτων.
Ειδικότερα, δε, για τη Νέα Δημοκρατία «αν» λέμε «αν», ήθελε να γίνει ένα... θαύμα, και να υπάρξει οικονομική ανάσταση, θα σήμαινε εν πολλοίς και τη δική τους πολιτική και κυβερνητική ανάσταση, διότι οπωσδήποτε θα επηρέαζε και το γενικότερο κλίμα. Αλλά, όταν σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, κάτω από το όριο της φτώχειας ζουν ένας στους πέντε Έλληνες, όπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει ότι το 2006, 2.190.033 άτομα έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 6.120 ευρώ, που είναι και το όριο της φτώχειας, τι να πει κανείς; Και να φανταστούμε ότι τα στοιχεία είναι του 2006 οπότε δεν είχε... σκάσει ακόμη η οικονομική κρίση, ούτε και ο ψυχολογικός πανικός που τη συνοδεύει.
Να δούμε τι θα λένε τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας για το 2008;!
Ε, φυσικά όλα αυτά συνδέονται και με την κοινωνική ανάσταση, η οποία βέβαια έχει και άλλες παραμέτρους σε σχέση με τις επιλογές, τις αξίες, τις αρχές, τα πρότυπα, τους στόχους αλλά...
Αλλά όλα αυτά ατυχώς είναι ψιλά γράμματα, γιατί ο καθοριστικός παράγοντας διαμόρφωσης συμπεριφορών και επιλογών και η κινητήριος δύναμη, είναι το χρήμα.
Βέβαια, το μήνυμα των ημερών υποτίθεται ότι είναι η αγάπη, η θυσία και η πνευματική και ψυχική ανάταση διά της Ανάστασης του Θεανθρώπου, αλλά βεβαίως αυτή δεν είναι παρά μία πρόσκαιρη προσέγγιση σε συνάρτηση με το γεγονός ότι το καλεί η παράδοση των ημερών. Επί της ουσίας, ή μάλλον την ουσία, πολύ λίγοι προσλαμβάνουν, κατανοούν και αναλύουν. Και φυσικά «επίκεντρο» όλων, αποκορύφωμα δεν είναι η Ανάσταση, αλλά ο αυριανός ταλαίπωρος και πανάκριβος σουβλιστός οβελίας.
Σε κάθε περίπτωση, επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, μπορούμε και εμείς πάντα να προβλέπουμε στην Ανάσταση που ο καθένας επιθυμεί και προτάσσει.
Χρόνια Πολλά!..
