...Τώρα όταν λέμε «πακέτο σωτηρίας» τι εννοούμε; Πακέτο σωτηρίας των πολιτών ή πακέτο σωτηρίας της κυβέρνησης; Ή... πακέτο, γενικώς!.. Βέβαια, αν λάβει κανείς υπόψη ότι έτσι όπως έχει γίνει το πράγμα γενικώς παραπέμπει στο «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία «ποιος» σώζει «ποιον». Να σωθούμε όλοι έχει σημασία και να μην είναι... «πακέτο» η δουλειά.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω και εκείνο το άλλο. Τι διαφορά έχει το «επίδομα ανεργίας» από το «επίδομα εργασίας». Δηλαδή, πρακτικά μπορεί ο καθείς να το καταλάβει, αλλά επί της ουσίας, μιλάμε όντως για επιδοτούμενες θέσεις εργασίας - λένε ότι έχει στόχο την απασχόληση 32.000 ανέργων σε δήμους και δημόσιο - ή είναι καθαρώς... ψυχολογικό το θέμα; Αν είναι ουσιαστικό, παρότι ορισμένοι έσπευσαν να πουν ότι έχει προεκλογικά χαρακτηριστικά, αναμφίβολα είναι πολύ προτιμότερο από το... ανεργίας. Διότι δεν λέω, καλά είναι να σε πληρώνουν και να κάθεσαι, αλλά: Πρώτον δεν σε πληρώνουν αρκετά, δεύτερον δεν κρατάει για πολύ, τρίτον δεν σε κάνει να αισθάνεσαι παραγωγικός και τέταρτον δεν κάνεις και γνωριμίες, που λέει ο λόγος. Ενώ, αν είσαι μέσα στην παραγωγή, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να ανοίξει μια άλλη πόρτα ή να διευρυνθεί η υπάρχουσα και, τέλος πάντων, από πάσης πλευράς είναι καλύτερα. Άμα δε σκεφθεί κανείς ότι ένας στους τέσσερις νέους είναι άνεργος και προφανώς αισθάνεται «άχρηστος» σε μια εξαιρετικά παραγωγική περίοδο της ζωής του, η εξασφάλιση εργασίας, έστω και επιδοτούμενης, είναι μεγάλη υπόθεση από πάσης πλευράς.
Τώρα βέβαια, έτσι που είναι η κατάσταση, εύλογα αναρωτιέται κανείς πού θα βρει η κυβέρνηση αυτά τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ που εξήγγειλε η Φάνη Πάλλη για να καλύψει τις ανάγκες συνολικά πεντακοσίων χιλιάδων ατόμων. Διότι και «είναι πολλά τα λεφτά Άρη» και είναι και πολλά τα άτομα που προσδοκούν να τακτοποιηθούν μέσω αυτής της διαδικασίας. Η ανησυχία δεν είναι ακριβώς «πού» θα βρει τα λεφτά η κυβέρνηση. Η ανησυχία είναι «αν» όντως θα τα βρει για να εφαρμόσει αυτά που εξήγγειλε. Γιατί το «πού» είναι καθαρά δικός της βραχνάς, και αναμφίβολα μεγάλος, με το στρίμωγμα που υπάρχει στην ελληνική οικονομία και όχι μόνο. Αλλά, και με το στρίμωγμα ή στενό μαρκάρισμα που έχει κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να συμμορφωθούμε οικονομικώς.
Από την άλλη, φυσικά η κυβέρνηση έχει και άλλο στρίμωγμα, πολιτικό και... προσωπικό, καθώς βλέπει τα ποσοστά της να κατρακυλάνε με ακατάσχετους ρυθμούς, και ως φαίνεται κανείς και τίποτα - μέχρι τώρα τουλάχιστον - δεν μπορεί να κάνει κάτι για να το σταματήσει. Η συγκεκριμένη εξαγγελία, εφόσον εφαρμοστεί κιόλας, θα είναι πολύ... χειροπιαστή. Τόσο χειροπιαστή να πούμε, όσο και μία ψήφος στην κάλπη. Όταν υπόσχεσαι απασχόληση σε 500.000 ανθρώπους, έτσι και σε πιστέψουν, τα πήρες πίσω τα ποσοστά σου εν μία νυκτί, που λέει ο λόγος. Γιατί υπάρχει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό ψηφοφόρων - όπως και οι έρευνες έχουν αποδείξει - που δεν είναι φανατικά κομματικά ενταγμένο σε κανένα από τα δύο κόμματα εξουσίας. Και κατευθύνει την ψήφο του ανάλογα με τις συγκυρίες ή και τα συμφέροντα που το επηρεάζουν. Και φυσικά αυτοί, όταν μιλάμε για αμφίρροπες καταστάσεις και όχι μόνον, διαμορφώνουν πολλές φορές και το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η εξαγγελία, λοιπόν, είτε το αρνείται η κυβέρνηση είτε όχι, από μόνη της και από τη φύση της συνδέεται και με προεκλογική λογική, που δεν είναι απαραίτητο να έχει εθνικά χαρακτηριστικά. Μπορεί κάλλιστα να έχει και χαρακτηριστικά ευρωεκλογών, γιατί αν δεν μπορεί να τις κερδίσει η Ν.Δ., πρέπει τουλάχιστον να τις χάσει... αξιοπρεπώς με όριο το άνοιγμα των τριών μονάδων.
Και επειδή πολλές φορές έχουμε πει το αυτονόητο, ότι εκλογές χωρίς προεκλογικές παροχές στην Ελλάδα δεν γίνονται... Ε, δεν έχουμε παρά να τα βάλουμε κάτω, να τα συνδυάσουμε και να τα βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Το διά ταύτα όμως είναι να επιδοτηθούν αυτές οι 500.000 άνθρωποι, ανεξαρτήτως κινήτρων. Αν γίνει αυτό πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι. Τα υπόλοιπα περισσεύουν.
