Δύο είναι οι λόγοι που ο «Θεός φανερώθηκε με σάρκα» για να έρθει κοντά μας. Ο ένας είναι εκείνος που ο Θεός ο ίδιος είπε στο Μωυσή «ου μη ίδη άνθρωπος το πρόσωπό μου και ζήσεται». Δεν μπορεί ο άνθρωπος να δει το Πρόσωπό μου και να ζήσει. Δεν μπορεί ο φθαρτός και αμαρτωλός άνθρωπος να κοιτάξει τον υπέρλαμπρον του Πνεύματος Ήλιον και να μην πυρπολυθεί.
Ο άλλος λόγος ο σπουδαιότερος είναι ότι ο άνθρωπος είχε καταμολύνει και εξουθενώσει τη σάρκα του, αυτό το οστράκινο σώμα του με πράξεις ατιμίας και εντροπής με αμαρτήματα και πάθη που καταξευτέλιζαν την ανθρώπινη προσωπικότητα. Ήταν ανάγκη για τη σωτηρία του ανθρώπου να έρθει κοντά, πολύ κοντά στον άνθρωπο ο Θεός να γίνει άνθρωπος να γίνει φίλος του να του μιλήσει σαν φίλος, σαν αδερφός, σαν πατέρας, να έρθουν σε επαφή και επικοινωνία τα διεστώτα και να σωθεί το μικρό και αδύνατο μέρος, ο άνθρωπος. Έπρεπε να ντυθεί και ο Θεός με το οστράκινο ένδυμα για να γίνει δυνατή η επαφή και η προσέγγιση.
Γι' αυτό με την ενανθρώπισή του ο Θεός ζητεί να προσλάβει όλη την ανθρώπινη φύση πλήρη και ακέραια εκτός από την αμαρτία στην ψυχή και τη σάρκα να τα ενώσει χωρίς αλλοίωση με τη θεότητά του και να θεραπεύσει, να αγιάσει και ανυψώσει την πεσούσα εικόνα του Αδάμ στου ουρανού τη δόξα και ευπρέπεια.
Σήμερα γιορτάζουμε το μεγάλο γεγονός, το παράδοξο θαύμα, το Μυστήριο στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Γεννά η Παρθένος. Η μοναδική του κόσμου Παρθένος.
Και αυτός που γεννάται είναι ο Θεός ο δημιουργός του κόσμου ο κυβερνήτης των απάντων Θεός. Ο ασύλληπτος στη σκέψη, ο ανέγγιχτος στην ουσία, ο άυλος, ο άσαρκος, ο των Αγγέλων Βασιλέας.
Γεννάται σήμερα εκ της Παρθένου σαν θνητός άνθρωπος φτωχός αφού με ράκη σταπαργανώνεται στη Φάτνη ανακλίνεται διότι «ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι» δεν υπήρχε τόπος στο κατάλυμα των ανθρώπων. Δεν άνοιξαν τα παλάτια τους ο βασιλεύς ούτε τα μέγαρά τους οι αρχιερείς ούτε και οι απλοί άνθρωποι άφησαν πίσω από την πόρτα του σπιτιού τους να γεννηθεί. Ο ουράνιος κόσμος δοξολογεί την άπειρη συγκατάβαση του Θεού και οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι της γης σπεύδουν με πίστη και ευλάβεια θαυμαστή να προσκυνήσουν. Ο Αστέρας των Μάγων η παρουσία του Αγγέλου στους ποιμένες και οι ψαλμωδίες της ουράνιας στρατιάς με το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» έδειχνε τη θεία καταγωγή του γεννηθέντος και την παρουσία του Ουράνιου κόσμου κατά τη γέννησή του. Αλλά το σπήλαιο και η Φάτνη, τα σπάργανα και τα ράκη, οι Ποιμένες και οι Μάγοι, το γάλα της μητέρας, τα δώρα των Μάγων, η προσαγωγή στο ναό και του Συμεών, οι προφητείες οι Φαρισαίοι και ο αιμοσταγής Ηρώδης, η σφαγή των νηπίων και η φυγή στην Αίγυπτο παρουσίαζαν και τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του γεννηθέντος Υιού του Θεού και Υιού του ανθρώπου. Αυτά προδιέγραφαν τη σκληρή και οδυνηρή ζωή που θα περνούσε στη γη και την αιματηρή θυσία που θα υπέβαλε τον εαυτό του, το σκληρό θάνατο που θα κατέληγε.
Όσο και αν ζητήσουμε να καταλάβουμε το Μυστήριο της ενανθρώπησης του Λόγου του Θεού δεν θα μπορέσουμε γιατί ο νους μας δεν θα χωρέσει τη χάρη που μας έγινε. Ας τη χωρέσει η καρδιά μας και ας την προσκυνήσει. Από τα βάθη της ψυχής μας ολόθερμη ας ανεβαίνει πάντοτε ιδιαίτερα όμως τις άγιες αυτές ημέρες η ευγνωμοσύνη μας προς τον Σωτήρα μας. Γιατί «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν» «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί» και γεννήθηκε στο σπήλαιο.
Βλαχάκης Ευάγγελος,
Συντ/χος Εκπαιδευτικός
