Ιούνιος του 2000. Τι χαρές, τι πανηγύρια, τι γιορτές, ένας πραγματικός ρωμαϊκός θρίαμβος για την ένταξη της χώρας μας στη Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 20.6.2000 στη Λισαβώνα (στον «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ!). Ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης δήλωνε, ότι το γεγονός αποτελεί «ιστορικό και αναπτυξιακό άλμα, η Ελλάδα είναι τώρα δυνατή, έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις για να καθορίζει πιο αποτελεσματικά τη δική της ιστορία». Και ο τότε «τσάρος» της οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου: «Είναι για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες μια μέρα πανηγυρισμού. Εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις για νικηφόρες πορείες…για νίκες…για μεγάλες εθνικές επιτυχίες…είναι το θεμέλιο μιας νέας εθνικής ενότητας. Σηματοδοτεί την έξοδο από μια μακρά περίοδο οικονομικής στασιμότητας και περιθωριοποίησης και τη συμμετοχή στον σύγχρονο κόσμο των ανοικτών οριζόντων, της ταχύτερης ανάπτυξης και της οικονομικής ευημερίας». Και τέλος «Η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση έχει ορίζοντα δεκαετίας. Οικοδομούμε την Ελλάδα του 2010».
Δεκέμβριος του 2009. Τι γρήγορα περνάει ο καιρός! Φθάσαμε στο 2010 και η «καινούργια» Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης οικοδομείται (στην κυριολεξία αποδομείται). Βιομηχανία σχεδόν δεν υπάρχει πλέον, σε σύγκριση δε με εκείνη του 2000 η σημερινή είναι μικρό υπόλειμμα. Για γεωργία δεν μπορούμε να μιλάμε, αφού καπνός, αμπέλια, βαμβάκια, στάρια κ.λ.π. ή έχουν εξαφανισθεί από την γκάμα των ελληνικών προϊόντων ή τείνουν να εξαφανισθούν, ενώ αντίστοιχα στο όνομα του ανταγωνισμού γίνονται εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, που παραδοσιακά παράγονταν στη χώρα μας (στη Λάρισα δίπλα στον «σκορδοπαραγωγό» Πλατύκαμπο πωλούνται κινέζικα σκόρδα και δίπλα στον οινοπαραγωγό Τύρναβο, πωλούνται κρασιά…Χιλής και Αργεντινής!).
Για να μη μιλήσουμε για το χρηματιστήριο, «πορνείο του καπιταλισμού», κατά Μαρξ, που οι κρατούντες (μέσω ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) το ανέπτυξαν και το κατέστησαν οικείο στον ελληνικό λαό, ώστε να μπορέσουν οι καπιταλιστές να «αντλήσουν» (κλέψουν) κεφάλαια από τον αφελή Ελληνα μικροαποταμιευτή, που ακόμα μέχρι σήμερα αναρωτιέται πώς έγινε και έχασε το μικρό του κομπόδεμα. Η ελληνική αγορά έχει από καιρό αλωθεί από τα ξένα μονοπώλια και οι δυστυχείς μικρομεσαίοι βλέπουν το τέλος τους να έρχεται εν μέσω χριστουγεννιάτικων τραγουδιών και διακοσμήσεων, με τις οποίες οι «αρμόδιοι» επιχειρούν να τους δημιουργήσουν τεχνητό παράδεισο π.χ. η Νομαρχία Λάρισας, που έριξε το σύνθημα «αγοράστε από την τοπική αγορά». Δηλαδή το Πράκτικερ, ο Ζάρας, το Καρφούρ, ο Μαρινόπουλος, ο Βερόπουλος, ο Βασιλόπουλος κ.λ.π. ανήκουν στην τοπική αγορά επειδή έχουν υποκατάστημα στη Λάρισα; Κι όλοι αυτοί οι συμπαθείς συμπολίτες μικρέμποροι γιατί δέχονται να τους υποτιμά με αυτό τον τρόπο η εκάστοτε κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) και δεν ξεσηκώνονται να πάρουν αυτούς που αποπειρώνται να τους εξαπατήσουν στο «γιούχα»;
Αλλά ας μιλήσουμε για «εθνική κυριαρχία», αφού ο σημερινός πρωθυπουργός είπε, ότι αυτή κινδυνεύει. Για ποια εθνική κυριαρχία μιλάμε άραγε; Υπάρχει τέτοιο εθνικό μέγεθος; Από την ώρα που τους φόρους, που πρέπει να πληρώνουμε, τους μισθούς και τις συντάξεις, που παίρνουμε, τα χρόνια, που πρέπει να εργασθούμε, τις ώρες, που πρέπει να δουλεύουμε, τις ασφαλιστικές εισφορές, που πληρώνουμε, όλα αυτά τα καθορίζει το «διευθυντήριο» των Βρυξελλών σε ποιο σημείο ακριβώς είμαστε ανεξάρτητοι;;; Έχουμε κυβέρνηση ελληνική ή εντολοδόχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απροκάλυπτα πλέον της χαράσσει σιδηρά πλαίσια εντός των οποίων πρέπει να κινηθεί; Ή πώς εννοούμε την εθνική μας κυριαρχία στο Αιγαίο, η οποία παραβιάζεται κατ΄ εξακολούθησιν από τους Τούρκους, συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ; Το ιλαροτραγικό της υποθέσεως είναι ότι οι παραβιάσεις αυτές γίνονται υπό τα όμματα κοινών ελληνοτουρκικών νατοϊκών στρατηγείων (Κουτσόχερο)!!! Με μια κουβέντα, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ μας έχουν εξασφαλίσει (εξαφανίσει) την εθνική μας κυριαρχία! (παρήγορο φαινόμενο το στατιστικό εύρημα, ότι το 50% περίπου των Ελλήνων αξιωματικών αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ με άρνηση ή δυσπιστία. Αν μη τι άλλο και άλλες συνειδήσεις αρχίζουν να αφυπνίζονται). Ή μήπως εννοούμε εθνική κυριαρχία το ξεπούλημα των λιμανιών μας στους Κινέζους, τους οποίους σημειωτέον παρακαλούμε σήμερα να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα για να μας … σώσουν από την κρίση; Συμπερασματικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση ζημίωσε και σχεδόν κατέστρεψε τη βιομηχανία μας, εξόντωσε τη γεωργία μας, άνοιξε την πύλη της οικονομίας μας διάπλατη για να εισβάλει το ξένο κεφάλαιο και τα μονοπώλια με άμεση συνέπεια να απειλείται καθολική εξαφάνιση των μικρομεσαίων και τέλος θέτει σε κίνδυνο την εθνική μας κυριαρχία μέσω των Τούρκων και του ΝΑΤΟ και σήμερα απαιτεί με ύφος «αφέντη προς δούλο», να δυστυχήσουμε (μειωμένοι μισθοί και συντάξεις, ανεργία, μειωμένη εργασία, «ξέφραγα» μονοπώλια, άγρια φορολογία, μείωση κοινωνικών δαπανών κ.λπ.).
Υπάρχει τρόπος αντίδρασης και άμυνας στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε από τους «φίλους και συμμάχους» μας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ; 1/ Να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ενεργεί ως εκπρόσωπος του κεφαλαίου και των μονοπωλίων για τα οποία και μόνο κόπτεται και ότι την ίδια πολιτική ακολουθούν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι οποίες δεν είναι παρά εντολοδόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα, δηλαδή του κεφαλαίου και των μονοπωλίων. 2/ Είναι φανερό ότι ο «θανάσιμος εναγκαλισμός» μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διορθώνεται, μόνον ανατρέπεται. 3/ Αν ξαναπέσουμε στην παγίδα του δικομματισμού, δηλαδή αν ξαναψηφίσουμε ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, θα βρεθούμε πάλι μετά από λίγα χρόνια να ξαναρωτάμε τι φταίει. 4/ Είναι επίσης φανερό, ότι η μόνη πολιτική δύναμη που από την πρώτη στιγμή αποκάλυψε το πραγματικά απάνθρωπο πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως εντολοδόχου του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, είναι το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που αντιστάθηκε και αντιστέκεται στην επίθεση των Βρυξελλών κατά των συμφερόντων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Όλα τα άλλα κόμματα, άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο, έχουν αποδεχθεί την άποψη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να διορθωθεί, πιστεύουν δηλαδή, ότι το κεφάλαιο μπορεί να μας … λυπηθεί και να γίνει ανθρώπινο ή ο λύκος να γίνει αρνί !
5/ Μόνη λύση αποτελεί η ευρεία συμπαράταξη των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των νέων, των μικρομεσαίων σε ένα δυνατό ριζοσπαστικό μέτωπο, με κορμό το ΚΚΕ, ώστε να γίνει δυνατή αρχικά μεν η αποτελεσματική αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου και των μονοπωλίων και σε δεύτερη φάση η ριζοσπαστική ανατροπή του φρικτού και απάνθρωπου αυτού κοινωνικοοικονομικού καθεστώτος, που εγκαθίδρυσε η Ευρωπαϊκή Ένωση στις πλάτες των λαών της Ευρώπης και η αντικατάστασή του από τον σοσιαλισμό, το μόνο σύστημα που εγγυάται ανθρώπινη ζωή για όλους. Κλείνω το άρθρο αυτό, αφιερώνοντας σε όσους αφελώς πίστεψαν, ότι με την Ευρωπαϊκή Ένωση «θα φάμε με χρυσά κουτάλια», ένα στίχο του ποιητή: «Πόσο η φόρα ήταν μεγάλη, πόσο το πήδημα μικρό» (Σημείωση: Η «ανθολόγηση» των ρήσεων των κ.κ. Σημίτη και Παπαντωνίου έγινε από τον δημοσιογράφο Νίκο Μπογιόπουλο στο φύλλο της 9ης.12.2009 της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», υπό τον τίτλο «Δυστυχώς Αλμουνιεύσαμεν»).
