ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ, ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΕΛ.ΑΣ. Ε.Α.
Πριν από λίγες ημέρες, μέσα από τις εικόνες της τηλεόρασής μας και από τα λοιπά Μ.Μ.Ε. παρακολουθήσαμε όλοι μας τα συμβάντα των επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας και σε όλη τη χώρα, ως συνέχεια των γνωστών Δεκεμβριανών επεισοδίων του περασμένου χρόνου.
Είναι παραδεκτό ότι τα πρόσφατα επεισόδια ήσαν πολύ μικρότερης έκτασης από τα επεισόδια του 2008. Θα προσπαθήσω να αιτιολογήσω ψύχραιμα την εν γένει κατάσταση και να απαντήσω σε ερωτήματα πολιτών, τα οποία συνέλεξα κατά το αναφερόμενο διάστημα.
Ένας Γάλλος αριστερός επιφανής διανοούμενος σε πρόσφατη δημοσιογραφική ερώτηση, κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας, για τη διαφορά των επεισοδίων του περασμένου έτους, σε σχέση με τα πρόσφατα επεισόδια και τη στάση της Αστυνομίας, είχε απαντήσει ως εξής: «Είναι διαφορετικά, γιατί εκείνα ήταν ΣΥΜΒΑΝ [ΤΑ], ενώ αυτά τώρα είναι ΓΕΓΟΝΟΤΑ». Η απάντησή του είναι πράγματι σοφή. Τον Δεκέμβριο του 2008 τα σοβαρά και εκτεταμένα επεισόδια ήταν απόρροια ενός «συμβάντος», δηλαδή ενός απρόβλεπτου, ήτοι του τραγικού θανάτου ενός παιδιού από μία ένοπλη και εκτός πάσης λογικής ενέργεια ενός ειδικού φρουρού, με άμεση συνέπεια την κινητοποίηση -εξέγερση χιλιάδων πολιτών και στη συνέχεια βέβαια την εκμετάλευση του συμβάντος από Ελληνες και αλλοδαπούς «πλιατσικολόγους» και βάνδαλους, οι οποίοι λεηλάτησαν και πυρπόλησαν την πρωτεύουσα και τις μεγαλύτερες πόλεις, ενθαρρυνόμενοι από το φοβικό σύνδρομο που ανέκυψε ξαφνικά και απροσδόκητα στη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών και ειδικότερα του τότε αρμοδίου υπουργού, ο οποίος, όπως λέει και ο λαός μας «είχε χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια», ενώ εφέρετο και εσύρετο από το φόβο ακόμη γενικότερου ξεσηκωμού και της πιθανής πτώσης της τότε κυβέρνησης, εξαιτίας όλων αυτών, του γενικότερου κλίματος κοινωνικής αναστάτωσης, ως και μιάς αστυνομίας αιφνιδιασμένης, παγωμένης και απροετοίμαστης. Στην περίπτωση εκείνη επιλέχθηκε το δόγμα της «αμυντικής στάσης» και κατά πολλούς «παθητικής στάσης», με τις γνωστές συνέπειες της κατάλυσης του κράτους και της δημοκρατικής νομιμότητας.
Εδώ όμως θα πρέπει να εστιάσουμε το «συμβάν», ένα δηλαδή απρόβλεπτο συμβάν, με απρόβλεπτη εξέλιξη, απρόβλεπτες συνέπειες, απρόβλεπτη ψυχολογία των μαζών και της ΕΛ.ΑΣ. και με μόνη προβλέψιμη εκτίμηση την επιτάχυνση της πτώσης της κυβέρνησης της Ν.Δ., τόσο από τα αριστερά [για τους δικούς της λόγους], όσο και από τα δεξιά [για τους δικούς της λόγους]. Τα πρόσφατα επεισόδια -σαφώς πολύ μικρότερης έντασης και έκτασης - ήσαν «γεγονότα». Δηλαδή -κατά τον διανοητή αλλά και για εμάς - εκτιμήθηκαν, προβλέφθηκαν, και σχεδιάστηκαν επιχειρησιακά από την ΕΛ.ΑΣ. -διότι αναμένονταν-, σε δύο στάδια. Σε πρώτο στάδιο, στο στάδιο πρόληψης, [ προληπτικές προσαγωγές-συλλήψεις, που προβλέπονται από την ποινική δικονομία, όσο και αν ορισμένοι προσπάθησαν να θεωρήσουν τις παραπάνω ενέργειες ως μη σύννομες ]. Το δεύτερο στάδιο ήταν το κατασταλτικό στάδιο ή στάδιο «μηδενικής ανοχής». Επειδή δε όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, θεωρώ ότι το αρμόδιο υπουργείο και η ΕΛ.ΑΣ. πέτυχε βασικά τον στόχο που είχε θέσει, δηλαδή του ελέγχου και περιορισμού των επεισοδίων. Εκτιμώ όμως ως «δοξαστική» τη θέση του κ. υπουργού Προστασίας του Πολίτη με τις συνεχείς τηλεοπτικές δηλώσεις του περί επιτυχίας, [ο πολίτης γνωρίζει να επικροτεί ή όχι], γιατί η τρομοκρατία μπορεί να κάνει ένα «come back» και να ανατρέψει τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις και διακηρύξεις της -όντως- επιτυχούς αντιμετώπισης της κατάστασης. Θεωρώ επίσης τις δηλώσεις -πάνω στις δάφνες- περί κατάργησης των χημικών μέσων εκ μέρους της αστυνομίας στις φάσεις των έντονων καταστάσεων, ως δηλώσεις που πιθανότατα θα επιστρέψουν ως «μπούμερανγκ», για τον απλό λόγο, ότι αν μία κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως του ελέγχου, τότε τι θα πράξει ; Εγώ προσωπικά εύχομαι και χαίρομαι, ουδέποτε να χρησιμοποιηθούν χημικά μέσα καταστολής. Θα ήταν ευχής έργο να μπορούσαμε να βλέπουμε τους αστυνομικούς, αντί χημικών να ρίχνουν λουλούδια... Πιστεύει άραγε και ο πλέον αφελής ότι αυτό θα συμβεί σε συνθήκες μάχης με εκτοξεύσεις «κοκτέιλ μολότωφ», εκ μέρους αντιεξουσιστικών ομάδων;
Η κοινωνία μας μέσα από τις δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητας και τις αντίξοες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, χρειάζεται ασφαλώς ηρεμία, με σύμμαχο και συμπαραστάτη το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, για την καταπολέμηση του εγκλήματος, την εμπέδωση αισθήματος ασφαλείας και την προάσπιση των συνταγματικών δικαιωμάτων του με προσφορά έργου, πράγμα για το οποίο-πάγια- πασχίζει η πολιτική ηγεσία, η φυσική ηγεσία και το σύνολο των αστυνομικών.
Ο απλός Έλληνας και η Ελληνίδα του μόχθου και του μεροκάματου γνωρίζει να εκτιμά η να απορρίπτει -ιδιαίτερα σήμερα- πρόσωπα και καταστάσεις, όπως ακριβώς εκδήλωθηκε μέσα από τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, αλλά και από τις εσωκομματικές εκλογές του κόμματος της Ν.Δ. για την ανάδειξη νέου αρχηγού, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι είναι αντίθετος στην οργανωμένη βία, στην εγκληματικότητα, στη διαφθορά «της άρχουσας τάξης», στα κομματικά κεκτημένα, στους «αεριτζήδες, πάτρωνες» και καιροσκόπους του πολιτικού βίου. Είναι σίγουρο ότι στη κοινωνία πλέον «αρχίζει να παίζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής» σε κάθε τι, το οποίο τον προσβάλλει.
