Νέα δεδομένα στο ελλαδικό πολιτικό σκηνικό δημιουργεί η, με ευρεία νομιμοποίηση από τη «γαλάζια» κομματική βάση, εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην αρχηγία της ΝΔ, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αναλυτές που πιστεύουν ότι, με το εντυπωσιακό του come back και με την επικράτησή του (και) επί των «μητσοτακικών», ο Μεσσήνιος πολιτικός έχει τις δυνατότητες, την ικανότητα, αλλά και την ευκαιρία, ώστε να αναδειχθεί στον ηγέτη της ευρύτερης κεντροδεξιάς στην Ελλάδα.
Και τα δεδομένα αυτά έχουν να κάνουν όχι μόνο με το χώρο της ίδιας της συντηρητικής παρατάξεως στο σύνολό της, αλλά και με τις σχέσεις της ΝΔ, υπό την αρχηγία του Α. Σαμαρά, τόσο με το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Α. Παπανδρέου, όσο και την Αριστερά, η οποία (ιδιαίτερα το ΚΚΕ) διαπιστώνει πως ουδεμία ουσιώδης αλλαγή επήλθε στο συντηρητικό χώρο και ότι η Ιπποκράτους και η Ρηγίλλης θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική «στήριξης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας».
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ
Ήδη, ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να ισχυρισθεί ότι αποκτά την πολιτική ηγεμονία στο κόμμα του, καθώς ουδείς είναι σε θέση να τον αμφισβητήσει, αφού διαθέτει ισχυρή νομιμοποίηση από τη «γαλάζια» κομματική βάση, η δε Ντόρα Μπακογιάννη έχει περιέλθει σε στρατηγικό αδιέξοδο και, προσώρας, δεν της απομένει παρά να στηρίξει τη νέα ηγεσία της ΝΔ ή να μείνει αμέτοχη.
Βεβαίως, τα πρώτα νέφη στις σχέσεις Σαμαρά – Μπακογιάννη φάνηκαν, καθώς η Ρηγίλλης εμφανίστηκε απρόθυμη να στηρίξει την πρώην Υπουργό των Εξωτερικών για τα όσα – όπως προκύπτουν με βάση απόρρητο έγγραφο που γνωστοποιήθηκε – μη συμβατά με την εθνική «κόκκινη γραμμή» στο «Μακεδονικό», συζήτησε, προ καιρού, με τον Υπουργό των Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, ενώ η κ. Μπακογιάννη επικαλούμενη (διπλωματική) ασθένεια δεν συνόδευσε τον αρχηγό της ΝΔ στην επίσκεψή του στη Βόννη, στο Συνέδριο του ΕΛΚ.
Σημειώνεται, παρά ταύτα, ότι οι «μητσοτακικοί» έχουν «λουφάξει», παραδεχόμενοι (;) την ήττα τους από τους «καραμανλικούς», οι οποίοι (με βάση σχετικά, μη διαψευσθέντα, δημοσιεύματα) επί της ουσίας συνασπίστηκαν (εμφανώς ή αφανώς) προκειμένου να υποστηριχθεί ο Αντώνης Σαμαράς (πολιτικό τέκνο, άλλωστε, του Ευάγγελου Αβέρωφ και της «λαϊκής δεξιάς») για την ηγεσία του κόμματος.
Μάλιστα γράφτηκε πως ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής φέρεται να είχε δηλώσει πως θα ψήφιζε για αρχηγό τον Α. Σαμαρά (ο οποίος είναι, άλλωστε, παλαιός του φίλος) ενώ οι κ.κ. Πέτρος Μολυβιάτης και Γιάννης Βαρβιτσιώτης (το λεγόμενο «ιερατείο» της συντηρητικής παρατάξεως) λέγεται πως ήταν αυτοί που έπεισαν τον πρώην αρχηγό της ΝΔ να αποδεχθεί την «παραβίαση» του καταστατικού της ΝΔ και να γίνει η εκλογή της νέας ηγεσίας από τη «γαλάζια» κομματική βάση, δηλαδή, από ένα εκλεκτορικό σώμα, το οποίο δεν θα μπορούσε να ελεγχθεί από τους «μηχανισμούς», που, όπως έχει επικριθεί, διέθετε η Ντόρα Μπακογιάννη.
Επισημαίνεται, εξάλλου, πως οι νεοδημοκράτες ψηφοφόροι, που συνέρευσαν στις «γαλάζιες» κάλπες, ζήτησαν ουσιαστικά την επιστροφή της ΝΔ στις ιδεολογικές της αρχές και ρίζες, όπως, άλλωστε, υποσχόταν ο Αντώνης Σαμαράς και είναι προφανές πως, στην παρούσα φάση, δεν έθεσαν το αίτημα για σύντομη επιστροφή του κόμματος στην εξουσία. Άλλωστε, ένα τέτοιο αίτημα δεν το «επέτρεπε» η συγκυρία και μάλιστα μετά από μια μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ επί της ΝΔ.
Σημειώνεται, επίσης, ότι ο Αντώνης Σαμαράς με τη στρατηγική του στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είχε δώσει χαρακτήρα «κινήματος» στις προσπάθειές του, «έπαιξε» καθαρά στο γήπεδο της δεξιάς (πρέπει, έλεγε, πρώτα να συμμαζευτεί το ίδιο το μαγαζί της ΝΔ και μετά να γίνουν τα όποια ανοίγματα) φυσικά δε και κυρίως στο επίπεδο της ιδεολογίας.
Άλλωστε, όπως τόνιζε δεν είναι δυνατόν να ντρέπεται κάποιος να δηλώνει πως ανήκει στο συγκεκριμένο χώρο (δεξιά) και ακόμη επεσήμαινε πως δεν χαρίζει ούτε τον πατριωτισμό στην άκρα δεξιά, ούτε την κοινωνική ευαισθησία στην αριστερά.
ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ
Εκ των ανωτέρων, έχει, ήδη, καταστεί σαφές πως δημιουργούνται νέα δεδομένα στον ευρύτερο συντηρητικό χώρο, αν σκεφθεί κανείς την αγωνία που έχει εκδηλώσει ο Γιώργος Καρατζαφέρης (ΛΑΟΣ) ενώ είναι αξιοσημείωτη και η, εξ αριστερών, υποστήριξη του νέου αρχηγού της ΝΔ από το διάσημο συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, με σαφή υπόμνηση των θέσεων Σαμαρά στο θέμα της ΠΓΔΜ και κατά του Σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό.
Αναφορικά δε με τις σχέσεις της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά με το ΠΑΣΟΚ του Γ. Α. Παπανδρέου θα πρέπει αφετηριακά να τονισθεί πως η παλαιά προσωπική σχέση των δύο ανδρών, ίσως να αποδειχθεί επωφελής για τον τόπο και φυσικά για τις δύο συνιστώσες του εγχώριου δικομματισμού, αν και η σχέση αυτή δεν σημαίνει πως αίρεται η πολιτική και ιδεολογική αντιπαλότητα, ή η ανάγκη για την επαρκή άσκηση του θεσμικού ρόλου ενός εκάστου.
«Μία από τις κακοδαιμονίες της χώρας αυτής, ήταν ότι η πολιτική αντιπαράθεση συχνά συνδεόταν με αντιπάθειες προσωπικές και πλέον χαρακτηριστική περίπτωση των τελευταίων δεκαετιών ήταν το δίδυμο Α. Παπανδρέου και Κ. Μητσοτάκη. Άβυσσος ιδεολογική χώριζε τους δύο πολιτικούς ηγέτες», επισημαίνει ο Κώστας Ιορδανίδης («Καθημερινή».
Και προσθέτει:
«Είναι, κατά συνέπεια, θετικό ότι από νεαρά ηλικία οι κ. κ. Σαμαράς και Παπανδρέου συνδέθηκαν με προσωπική φιλία και είναι ακόμη θετικότερο ότι από την εποχή εκείνη τους χωρίζει χάσμα ιδεολογικό. Αυτό και μόνον το γεγονός δημιουργεί την ελπίδα ότι η αντιπαλότης, σφοδρή και άτεγκτη, όπως οφείλει να είναι, θα αφορά μόνον σε θέματα πολιτικής και ιδεολογίας».
Η αντιμετώπιση του Αντώνη Σαμαρά και η διαφαινόμενη δεξιότερη μετατόπιση της ΝΔ, αποτελεί, εκ των πραγμάτων, προτεραιότητα του πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου την αμέσως επόμενη περίοδο, καθώς μέχρι τώρα η κυβέρνηση «έπαιζε μόνη της στο γήπεδο».
Στο ΠΑΣΟΚ προεξοφλούν πως ο Α. Σαμαράς θα αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολος αντίπαλος, καθώς έχει τη δυνατότητα να συμπιέσει τα ποσοστά του ΛΑΟΣ (εμφανίζοντας σε σχετικά σύντομο χρόνο εικόνα δημοσκοπικής ανακάμψεως της ΝΔ) ενώ είναι, σε τελική ανάλυση, στα υπέρ του αρχηγού της ΝΔ η μακρά του απουσία από την κεντρική πολιτική σκηνή (καθώς του δίνει την εικόνα του «άφθαρτου» πολιτικού) και φυσικά το γεγονός ότι δεν ταυτίστηκε με βασικές επιλογές της τελευταίας περιόδου διακυβερνήσεως Καραμανλή.
Εξάλλου, το γεγονός ότι ο Α. Σαμαράς πιστεύει στη λαϊκή δεξιά (και στην, κεϋνσιανής λογικής, κρατική παρέμβαση, όπως κατεγράφη σαφώς με την ομιλία του στο Συνέδριο του ΕΛΚ στη Βόννη) του δίνουν τη δυνατότητα να ασκεί κριτική προς την κυβέρνηση στην περίπτωση που συνεχισθεί η προώθηση μέτρων που πλήττουν τα ασθενέστερα και μεσαία στρώματα.
Η στάση της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ θα φανεί, εξάλλου, την Τρίτη, στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας – μετά από σχετικό αίτημα του, ούτως ή άλλως, στριμωγμένου Γ. Α. Παπανδρέου – για τα θέματα της καταπολεμήσεως της διαφθοράς και κατ’ επέκταση στα θέματα της οικονομίας, αν και σχεδόν προεξοφλείται πως η μείζων αντιπολίτευση θα παράσχει την υποστήριξή της, έστω και με αστερίσκους...
Στα δε εθνικά θέματα, κυρίως δε στο ζήτημα της ΠΓΔΜ, τα περιθώρια ελιγμών (και περαιτέρω υποχωρήσεων) της κυβερνήσεως είναι ανύπαρκτα, με δεδομένη την, εν προκειμένω, ανελαστικότητα (και ως εκ της προϊστορίας του) του Αντώνη Σαμαρά, ανελαστικότητα, όμως, που υπάρχει και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, αλλά και σε κάποιους κυβερνητικούς βουλευτές, που έχουν την αναφορά τους στο λεγόμενο «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ».
ΠΙΕΖΕΤΑΙ Ο ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι, προσώρας, ουδείς από τη γαλάζια κομματική βάση ζήτησε από τον Αντώνη Σαμαρά «να κάνει την αύριο κυβέρνηση» (αντίθετα του ζήτησαν να τους ξαναδώσει τη χαμένη ιδεολογική τους ταυτότητα και μια ασφαλή γραμμή πλεύσεως) ο νέος αρχηγός έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να «συμμαζέψει» τον ευρύτερο δεξιό χώρο κι αυτό είναι που έχει προκαλέσει σπασμωδικές κινήσεις από τον αρχηγό του ΛΑΟΣ Γιώργο Καρατζαφέρη.
Οι δε επίμονες πληροφορίες ότι στελέχη του ΛΑΟΣ φλερτάρουν με τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά διαψεύδονται μεν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως στην πορεία δεν μπορεί να επιβεβαιωθούν, ενώ ήδη κάποιες έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν διαρροές από το κόμμα αυτό προς τη Ρηγίλλης.
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος ευελπιστούσε σε μια νίκη της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, προσπαθεί, μετά τις εκλογές στη ΝΔ, να καταδείξει πως αυτός είναι ο αυθεντικός εκφραστής της δεξιάς, με δεδομένο μάλιστα ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι απρόθυμος για οποιαδήποτε συνεργασία με τον ΛΑΟΣ.
Η δε νευρικότητα που διακατέχει τον αρχηγό του ΛΑΟΣ καταδείχθηκε κι από τα επανειλημμένα σφάλματα στα οποία υπέπεσε, όπως για παράδειγμα η ειρωνική και ακραία τοποθέτησή του στην περίπτωση της «Θεσσαλονικιάς Κούνεβα» (προέτρεψε την κυβέρνηση να της χαρίσει γκαρσονιέρα και όχι τριάρι...) ενώ επετέθη κατά του Αλέξη Τσίπρα, φτάνοντας στο σημείο να παραλληλίσει τον ΣΥΡΙΖΑ με οίκο ανοχής...
Κορυφαίο πολιτικό σφάλμα του Γιώργου Καρατζαφέρη ήταν η πρόσκλησή του προς τον Αντώνη Σαμαρά να καταψηφίσουν από κοινού, τον ερχόμενο Μάρτιο, τον Κάρολο Παπούλια, προκειμένου να προκαλέσουν εκλογές. Ο Α. Σαμαράς δεν «τσίμπησε», ο δε αρχηγός του ΛΑΟΣ απομονώθηκε και έτσι αναγκάστηκε να ζητήσει ακρόαση από τον Πρόεδρο Παπούλια για να τον διαβεβαιώσει για την πίστη του στο πρόσωπό του.
Αν και αν είναι πρώιμο να προδικάσει κανείς τις εξελίξεις, άπαντες συμφωνούν ότι η δεξαμενή ψηφοφόρων στα «δεξιά» της ΝΔ θα είναι προνομιακός χώρος «πιέσεως» από τη Ρηγίλλης.
Η δυσχερής θέση στην οποία έχει οδηγηθεί ο ΛΑΟΣ μετά την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην αρχηγία της ΝΔ έχει καταστεί προφανής και δεν μπορεί να αποκρυβεί με τα συνήθη ευφυολογήματα του Γιώργου Καρατζαφέρη.
