«Η λέξη είναι δηλωτικόν
συγκεκριμένης εννοίας και πράγματος»
Δ. Δημητράκος
Σύμφωνα με τη Γραμματική και τη Γλωσσολογία, μια λέξη αποτελεί ένα σύνολο φθόγγων, που δηλώνει συγκεκριμένα και απερίφραστα, μια ορισμένη έννοια, μια σχέση, ένα πράγμα ή ένα συναίσθημα. Με μια λέξη ακριβολογούμε, δηλαδή αναφερόμαστε σ’ ορισμένο πράγμα, που δεν επιδέχεται παρερμηνεία ή διαστροφή. Κατά τούτο υπερέχει η Ελληνική γλώσσα. Οτι δηλαδή το σύνολο των λέξεών της, δηλαδή το λεξιλόγιό της, είναι τόσο πλούσιο, ώστε για κάθε πράγμα, ακριβολογεί με μια λέξη.
Κάθε προσπάθεια αλλαγής ή εκτροπής της έννοιας κάθε λέξης, πλήττει τη γλώσσα μας, παραποιεί τις έννοιες και τη γλώσσα μας, παραποιεί τις έννοιες και επιφέρει στον κόσμο σύγχυση. Σοφόν το του λαού να λέμε «Τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη».
Οι σύγχρονοι όμως Έλληνες κυρίως οι πολιτικοί και οι Μεγάλοι Δάσκαλοι, καθημερινά μας οδηγούν σε μια αλλαγή, θα έλεγα σε μια χρεοκοπία των λέξεων. Άλλα λένε κι άλλα εννοούν. Παίζουν με τις λέξεις. Αλλού στοχεύουν κι αλλού μας οδηγούν. Καλύπτουν βασικές έννοιες με μια φενάκη, επιδιώκοντας να ξεγελάσουν τον λαό και να τον εκμεταλλευτούν. Και να μερικά παραδείγματα:
- Λέγαμε «μεταρρύθμιση» κι εννοούσαμε τον μετασχηματισμό, για το καλύτερο. Σήμερα η λέξη μάς παραπέμπει αναπόφευκτα, στην ανεκδιήγητη κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία εναγωνίως μεταρρυθμίζει τα «αμεταρρύθμιστα». Ο καημός του κόσμου για καλύτερη Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια, επί 6 χρόνια μένουν στάσιμα.
- Αλλαγή!! Ωραία λέξη. Σημαίνει εγκατάλειψη, παλαιότερων και καταδικασμένων πρακτικών και δοξασιών. Και συνάμα διάθεση αλλαγής των, με ένα σύγχρονο, δημιουργικό και ηθικό πνεύμα. Όταν λέμε όμως αλλαγή, συνειρμικά ανακαλούμε στη μνήμη μας, τον αμοραλιστικό λαϊκισμό, την ευτέλεια και αναξιοκρατία και τα σκάνδαλα. Όλα αυτά, που αφρόνως φρόντισαν και κατάφεραν να προλειάνουν το έδαφος και τον δρόμο για το σημερινό μας κατάντημα.
Εκσυγχρονισμός!!! Εύηχος και ελπιδοφόρος. Συναγερμός για το καλύτερο, το καινοφανές, το βέλτιον. Συνειρμικά, όμως ξανάρχεται στη μνήμη μας, η κλίκα των «Εκσυγχρονιστών» του Σημίτη. Πρωτομάστορας ο Θ. Τσουκάτος με το ένα εκατομμύριο μάρκα, που εισέπραξε από τη SIEMENS, υπέρ των συντρόφων του. Πάει. Χρεοκοπήσαμε κι αυτή τη λέξη.
Εθνική υπερηφάνεια!! Είναι κάτι, που το κατέχουμε εμείς οι Έλληνες. Το έχουμε στο DNA μας. Μύγα δεν δεχόμαστε στο σπαθί μας, όταν θίγονται Εθνικά και κυριαρχικά δικαιώματά μας. Κάθε επίβουλος εχθρός της πατρίδας μας, αντιμετωπίζει το σθένος και την ψυχική συνοχή των συνελλήνων.
Δυστυχώς κι εδώ έχουμε χρεοκοπημένες λέξεις. Πώς έγινε και παραδώσαμε στη βουλημία του Αττίλα, ένα κομμάτι της Κύπρου; Πώς ένα κλασματικό κρατίδιο, η επηρμένη και μισαλλόδοξη σλαβική παραφυάδα των Βαλκανίων, μας κάνει τον Γκιουλέκα κάνοντας ματάκια στον Θερμαϊκό και μας προσβάλλει με τις ανήκουστες παλαβές απαιτήσεις της; Κι εμείς με το ακμαίο Εθνικό φρόνημα όλο και πιο ενδοτικοί γινόμαστε. Πάμε να βρούμε πετρέλαιο στο Ελληνικότατο Αιγαίο και μόλις βρυχάται ο απολίτιστος Πασάς, εμείς ανακρούομεν πρύμναν. Να και τσιφτετέλια ο Γιωρίκας. Να και κουμπαριές ο Κωστίκας πάντα εμείς με σκυμμένο το κεφάλι. Παραδοσιακοί φίλοι των Αμερικανών κι όμως μας έχουν ως μοναδικούς στην Ευρώπη υπόχρεους σε βίζα. Λέγαμε, πως ο νέος Πρόεδρός τους ο Ομπάμα, θα μας έδειχνε δείγματα φιλίας, αλλά προκλητικά μας αγνόησε, επισκεπτόμενος την Τουρκία. Κόλαφος εθνικός. Και κανένας μας δεν αντέδρασε.
Καθαρά χέρια λέμε και εννοούμε τη χρηστή διαχείριση, του Εθνικού μας πλούτου. Καμιά σχέση με ιδιοτέλεια, αρπαγή, κλεψιά ή κατάχρηση. Η έκφραση όμως κι αυτή χρεοκόπησε. Συνειρμικά μας παραπέμπει, στα βρόμικα και λαδωμένα χέρια. Τα χέρια, που αναίσχυντα και ασύστολα, συνείργησαν στην πλοκή των περιβόητων σκανδάλων, όπως είναι η SIEMENS, το Βατοπαίδι, οι αμυντικοί εξοπλισμοί…
Ο Τιμάριθμος! Η πιο χρεοκοπημένη λέξη. Σχηματική της έκφραση, ο πανύψηλος με τα ξύλινα πόδια. Τον πήρε η Στατιστική Υπηρεσία και τον άλλαξε τον αδόξαστο. Τελευταία παρατηρείται μια συνεχώς αναγγελλόμενη κάθοδος (ψεύτικη φυσικά όπως πάντοτε) ενώ και η απλή νοικοκυρά τον διαψεύδει καθημερινά καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα της αγοράς.
Η Εκκλησία! Η μάνα, με τη μεγάλη αγκαλιά. Η συλλογική προσφυγή των πονεμένων, στη θεία επίνευση και παρηγοριά. Κανείς φυσικά δεν διανοείται να την εντάξει στις χρεοκοπημένες λέξεις. Προς Θεού! Είναι δύναμη αστείρευτη. Σκέπη των πανταχού δυστυχισμένων. Η ελπίδα των «Εν Χριστώ Αδελφών». Ρότα για μια ζωή, στο πλαίσιο της ελπίδας, της ανάτασης του εξανθρωπισμού. Είναι όμως λέξη τραυματισμένη. Επίορκοι λειτουργοί της και επιλήσμονες του ιερού λειτουργήματός των, πρόσβαλαν το αίσθημα των πιστών. Το παραδικαστικό, το Βατοπαίδι, οι κοινοί καταχραστές, οι πόρνοι και παιδόφιλοι, αποπροσανατολίζουν τον εν «καθαρά σκέψει και καρδία» αναζητούντα τον Κύριον.
Δωρεάν Παιδεία. Αποδεκτό και εύηχο το σλόγκαν. Να μετέχουν στη μάθηση, ισομερώς, όλοι οι πολίτες. Και οι πένητες, και οι δυνατοί, και οι προύχοντες και οι αδύνατοι. Αμ, δε! Πίσω της κρύβεται η αδηφάγος παραπαιδεία. Τα φροντιστήρια, τα ιδιαίτερα, τα κατ’ οίκον. Χρεοκοπημένη δωρεά, αφού για ν’ ανοίξουν οι πύλες των Σχολών πρέπει να «χρυσώσουμε».
Ένα πλήθος τέτοιων χρεοκοπημένων λέξεων ακολουθεί, που έχασαν την αρχική τους σημασία. Όταν όμως, η έννοια των λέξεων διαστρεβλώνεται και παραποιείται, επιδρά δυναμικά στον θυμικό και πνευματικό μας είναι, και επενεργεί με τη σειρά της στη δημιουργία παραποιημένων φακών θεώρησης της ζωής μας. Μιας θεώρησης, που οδηγεί στον αμοραλισμό και την κοινωνική διάλυση.
