...Καλά, χθες κανονικά έπρεπε να έχουμε κάνει το κατιτίς. Έναν σημαιοστολισμό, έναν επίσημο εορτασμό, μία περήφανη ομιλία και μία παρέλαση μην πω, έτσι εκ των ενόντων. Γιατί χθες εμείς είχαμε εθνική γιορτή. Και οφείλω να επισημάνω ότι την παραμελήσαμε χαρακτηριστικά. Θες η οικονομική σφίξη που έχει η χώρα και η κυβέρνηση, θες που έχουμε μπει πλέον στο πνεύμα των Χριστουγέννων και κάθε τύπου στολισμός και εορτασμός ανάγεται πλέον στα Χριστούγεννα, θες που κάναμε τα κορόιδα για να μην καρφωθούμε.
Τέλος πάντων, θες το ’να, θες τ’ άλλο, αφήσαμε την «εθνική εορτή» και πέρασε έτσι στο ντούκου και ασχολίαστη. Εκτός από μια μικρή αναφορά που έκανε, έτσι παρεμπιπτόντως, ο πρωθυπουργός και μια ανακοίνωση που έβγαλε η Νέα Δημοκρατία, κατά τ’ άλλα...
Μα να είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς και ημείς οι... πρωταθλητές της διαφθοράς να κάνουμε τουμπεκί ψιλοκομμένο;! Εμείς που είμαστε οι πρώτοι ή από τους πρώτους στην Ευρώπη και όσο πάει ανεβαίνουμε και ψηλότερα... Εμείς που είμαστε στις πρώτες θέσεις κατάταξης στον κόσμο στη διαφθορά, ξεπερνάμε ακόμη και κάτι τριτοκοσμικές χώρες, ν’ αφήνουμε να περνάει μια τέτοια μέρα έτσι; Απαρατήρητη;
Τώρα βέβαια για να λέμε και του «στραβού το δίκιο» ή μάλλον του «διεφθαρμένου» το δίκιο, από μια άποψη καλώς κάναμε και δεν προσδώσαμε έτσι ιδιαίτερο «εορταστικό» χαρακτήρα στη χθεσινή μέρα. Διότι στο κάτω-κάτω εμείς δεν γιορτάζαμε και ακριβώς. Εμείς θα γιορτάζαμε αν ήταν η «Παγκόσμια Ημέρα υπέρ της Διαφθοράς», τότε μάλιστα! Και να φωταγωγηθούμε και να παρελάσουμε και να ρίξουμε κι ένα χορό λεβέντικο, άμα λάχει και άμα έρθουμε και στο τσακίρ κέφι. Ενώ τώρα; Τι να γιορτάσουμε τώρα; Την ημέρα κατά της διαφθοράς; Αφού είμεθα αναφανδόν υπέρ και το δείχνουμε σε όλους τους τόνους. Και μιλάμε πάντα για την πράξη έτσι; Γιατί στη θεωρία έχουμε χορτάσει λόγια και συνεχίζουμε από τους πάντες. Και κυρίως από τους πολιτικούς.
Όλοι, οι προηγούμενοι, οι τωρινοί και οι επόμενοι κηρύττουν τον ανένδοτο πόλεμο κατά της διαφθοράς. Και βγάζουν «φιλιππικούς» για τη διαφάνεια και την αξιοκρατία. Και όλοι, μα όλοι και πρώτοι αυτοί, υποκύπτουν με ευκολία και στην αδιαφάνεια και στην αναξιοκρατία, με τους πλέον προκλητικούς τρόπους. Και επιπλέον έχουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι μας δουλεύουν κιόλας. Και βεβαίως, αφού «έτσι κάνουν όλοι», έτσι κάνουν και οι πολίτες, προκειμένου να πορευτούν σε τούτη τη ζωή και σε τούτη τη χώρα, όπου εν αντιθέσει με τους νόμους της φύσης, η ευθεία οδός δεν είναι η συντομοτέρα πάντων. Αντιθέτως μπορεί να είναι η βραδυτέρα, ενώ η τεθλασμένη και η λαδωμένη είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να πετύχει κανείς τους θεμιτούς (και εδώ είναι το κωμικοτρατικό της υπόθεσης, γιατί και το «θεμιτό» λαδερό το θέλουμε) και τους αθέμιτους, βεβαίως-βεβαίως, στόχους του. Και φυσικά βασιλεύουν οι «κολλητοί», οι «δικοί» και οι «κομματικοί», να μην το κάνουμε θέμα.
Βγήκε και κείνος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και για τα επόμενα πέντε χρόνια, Κάρολος Παπούλιας, και είπε ότι η μάχη κατά της διαφθοράς είναι «εθνική υπόθεση». Και ότι τέλος πάντων - το αυτονόητο όσο και δυσνόητο είπε - θα πρέπει από τη θεωρία να περάσουμε σε πράξεις, προκειμένου να παταχθεί «το νοσηρό αυτό φαινόμενο» και ότι η αλλαγή νοοτροπίας είναι επιτακτική ανάγκη, ενώ κατήγγειλε και το πελατειακό κράτος. «Η κοινωνία έχει κορεστεί από ευχολόγια και ρητορείες. Απαιτεί πράξεις». Καλά τα είπε. Τα φυσιολογικά, λογικά και αναμενόμενα είπε. Και αυτά που λένε όλοι τέλος πάντων. Το θέμα είναι...
...Το θέμα είναι «τι το λες και δεν το κάμεις;», που λένε και στην Κρήτη. Άιντε βρε, χρόνια μας πολλά και του χρόνου πιο... διεφθαρμένοι και πιο συνειδητοποιημένοι!
