Μετά από δύο μήνες ταλαιπωρία και προεκλογική περίοδο - ούτε τον πλανητάρχη να έβγαζε - οδηγείται τελικά την Κυριακή στις κάλπες η Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να αναδείξει τον 7ο κατά σειρά πρόεδρο από την ίδρυσή της. Και κατά τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα τον εκλέξει τελικά, δεν είναι θέμα. Κάποιοι θα ευχαριστηθούν από το αποτέλεσμα, κάποιοι θα δυσαρεστηθούν, αλλά... Αλλά όπως και να ’χει, θα εκλεγεί αυτός ο πολυσυζητημένος νέος πρόεδρος, ο οποίος για πρώτη φορά θα είναι ο εκλεκτός της ευρείας βάσης του κόμματος.
Το ερώτημα είναι: «Από κει και πέρα τι θα γίνει;». Γιατί, είναι πραγματικά απορίας άξιον που θα γίνει κατορθωτό να «συμμαζευτεί» όλη αυτή η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των οπαδών της Ντόρας Μπακογιάννη και του Αντώνη Σαμαρά. Καλά, για τον Παναγιώτη Ψωμιάδη δεν μιλάμε, γιατί έτσι κι αλλιώς η υποψηφιότητά του έχει «συμβολικό» χαρακτήρα - παρότι το ποσοστό που θα πάρει μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο αν υπάρξει δεύτερος γύρος - και οι «οπαδοί» του δεν είναι τόσοι ώστε να εκπέμπουν όλη αυτή τη... φανατίλα.
Οι «άλλοι» όμως εκατέρωθεν εκπέμπουν τέτοια φανατίλα και έχουν τόσο πολύ ξεφύγει, που πραγματικά είναι ν’ απορεί κανείς αν μπορούν και πώς να συμμαζευτούν. Ακόμη και αν δεχτούμε αυτό που λένε Ντόρα και Σαμαράς περί «ενότητας» την επόμενη μέρα και περί καλών προθέσεων προς αυτή την κατεύθυνση και από τους δύο, το πράγμα έχει τόσο πολύ ξεφύγει μεταξύ των οπαδών τους, που είναι αμφίβολο αν μπορεί εν συνεχεία να επέλθει ηρεμία στο κόμμα. Άλλωστε και οι δύο για λόγους πολιτικής πρακτικής και τακτικής κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς προεκλογικής περιόδου, έχουν εξακοντίσει τόσες βολές ο ένας στον άλλον, που δυναμιτίζουν το κλίμα από την κορυφή και προς τα κάτω. Δηλαδή, από τους υποψήφιους αρχηγούς, στους βουλευτές που ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά πάνελ, από κει στα στελέχη και βέβαια παρακάτω στους οπαδούς. Εκεί από τα μεσαία στελέχη και παρακάτω η κατάσταση σε ορισμένες περιπτώσεις είναι παντελώς ανεξέλεγκτη. Τι mail κυκλοφορούν με διάφορα «κίτρινα» και «μαύρα» περιεχόμενα για τον έναν ή τον άλλο υποψήφιο. Τι εκβιασμοί και εκφοβισμοί γίνονται εμμέσως ή ευθέως, προκειμένου να πάνε στον έναν και τον άλλον, τι έχουν πει ή μάλλον «τι έχει πει το στόμα τους» και τι εμφύλιο-πολεμικό κλίμα υπάρχει, είναι άλλο πράγμα. Και ακριβώς αυτή η μακρά προεκλογική περίοδος ενέτεινε ακόμη περισσότερο την κατάσταση και στην ουσία έβλαψε σημαντικά την προεκλογική διαδικασία και την όποια «ενότητα».
Πώς να συμμαζευτεί όλο αυτό το πράγμα, όση καλή πρόθεση και αν έχουν οι επικεφαλής των «στρατοπέδων;». Και πώς από τη στιγμή που και τα περισσότερα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας έχουν λάβει θέσεις υπέρ του ενός ή της άλλης, θα μπορέσουν μετά να λειτουργήσουν στο ίδιο κόμμα σαν ένα; Γιατί το πιθανότερο είναι να λειτουργεί ένα κόμμα (αυτό του «χαμένου») μέσα στο κόμμα, με αποτελέσματα που σε κάθε περίπτωση δεν είναι «ενωτικά».
Αυτοί που προβλέπουν ότι η περιπέτεια για τη Νέα Δημοκρατία τώρα αρχίζει - δεν τελειώνει δηλαδή με την εκλογή του προέδρου, αντίθετα ξεκινάει - είναι σφόδρα πιθανόν ότι έχουν δίκιο. Γιατί μόλις τελειώσουν οι χαρές και τα πανηγύρια και οι «ενωτικές» δηλώσεις, θα... αρχίσουν και τα όργανα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Έτσι που φαίνονται τώρα τα πράγματα, ο μόνος τρόπος για να... σωθεί η Νέα Δημοκρατία είναι να αρχίσουν σοβαροί κλυδωνισμοί στην κυβέρνηση και ν’ αρχίσει να «ορέγεται» εξουσία για να συσπειρωθούν όλοι εξ ανάγκης, όπως ακριβώς συνέβη και με το ΠΑΣΟΚ. Στο κάτω - κάτω της... χρωστάει! Αν τα δύο μεγάλα κόμματα δεν υποστηριχθούν μεταξύ τους, για τι δικομματισμό να μιλάμε;
Προς το παρόν ένα είναι σίγουρο: Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα στη Ν.Δ. Δηλαδή μετά την εκλογή του νέου προέδρου.
