Για να δούμε τώρα. Ο Θ. Πάγκαλος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, δηλώνει ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του ο υπουργός Οικονομικών. Χώρια που δηλώνει ότι το μόνο αριστερό κόμμα στην Ελλάδα είναι το ΠΑΣΟΚ. Καλά, αυτό δεν το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη, αν θέλει μπορεί να... τσουτσουρώσει η Αριστερά. Γιατί αν το ΠΑΣΟΚ είναι αριστερό κόμμα, τότε πρόκειται για τη μεγαλύτερη μετάλλαξη που υπέστη ποτέ η Αριστερά στην ιστορία της!
Αλλά, τέλος πάντων, αυτό δεν είναι το θέμα μας. Εδώ άλλο είναι το θέμα μας. Ο Πάγκαλος λοιπόν «καρφώνει» ανοιχτά, και από τηλεοράσεως, τον ταλαίπωρο εκείνο υπουργό των Οικονομικών. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος πάλι, ο Παπουτσής... δίνει τα... παπούτσια στο χέρι στους υπουργούς και τις παλινωδίες τους και γενικότερα στην πολιτική που «χαράσσει» το υπουργικό συμβούλιο. Η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, διαπληκτίζεται δημοσίως με τον υφυπουργό της. Βέβαια, βγήκε μετά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής και τους... πετάλωσε και τους δύο, λέγοντας ότι δεν τρέχει μία και όλα είναι μέλι-γάλα, για να μπουν όλοι σε μια σειρά. Οι βουλευτές δυσανασχετούν με τους υπουργούς, γιατί άλλα τους λένε στις διάφορες επιτροπές και άλλα πάνε και ανακοινώνουμε μετά, με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι τους ψιλοδουλεύουν. Ε, και ο πρωθυπουργός πετάχτηκε μέχρι τον Άγιο Δομίνικο για τη Σοσιαλιστική Διεθνή και κάνα μπανάκι, να υποθέσουμε. Γιατί Άγιος Δομίνικος είναι αυτός, και άγιο κολάζει τέτοιο εξωτικό μέρος.
Όλο αυτό μαζί ως εικόνα τι μας λέει; Ότι όλα βαίνουν καλώς και δεν υπάρχει θέμα, που μας λέει ο κ. Πεταλωτής; Διότι αν μετά από πενήντα μέρες στην εξουσία, και εχόντων έτσι των πραγμάτων, το συμπέρασμα είναι ότι «όλα βαίνουν καλώς», πώς θα είναι όταν θα βαίνουν... κακώς, και όταν θα έχει παρέλθει περισσότερος χρόνος στην εξουσία; Είναι απορίας άξιον.
Πώς έλεγε εκείνο το τραγουδάκι; «Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει», ένα τέτοιο πράγμα. Μόνο που εδώ υπάρχει μεν «ηλεκτρισμός», αλλά λέξεις βγαίνουν από τα χείλη και μάλιστα κάμποσες και ανεξέλεγκτες, θα έλεγε κανείς.
Το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση δείχνει ότι και ανέτοιμη ήταν να αντιμετωπίσει την κατάσταση, και ενδεχομένως, για να μην πούμε «σίγουρα», ήταν ανενημέρωτη, και δεν μπορεί ακόμη να συντονίσει και να βρει το βηματισμό της. Και επιπλέον, παραμένει δέσμια των προεκλογικών της υποσχέσεων - καθότι είναι ακόμη νωρίς και ο κόσμος τις θυμάται - τις οποίες ψάχνει να βρει έναν... «μαγικό τρόπο» να εξισορροπήσει με την τραγική επιτακτική πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι ότι παλινωδεί, οδηγείται σε ασάφειες και αντικρουόμενες απόψεις και εκπέμπει μία εικόνα η οποία δείχνει «σύγχυση».
Βέβαια, κάθε νέα κυβέρνηση έχει, και πρέπει να έχει, μια ικανοποιητική περίοδο χάριτος και όχι μόνο των «100» ημερών που έλεγε προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου. Γιατί από τις 100 έχουν ήδη περάσει οι 50 και, και βλέπουμε πώς είναι τα πράγματα. Δεν έχει ανοχή, είπε και ξαναείπε, επίσης, ο Γ. Παπανδρέου, θέλει συνεργασία. Ναι, αλλά για να υπάρξει συνεργασία πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη βάση και να συνεργάζονται πρώτα οι της κυβέρνησης μεταξύ τους και μετά να ψάχνουν να συνεργαστούν με άλλους. Αλλά, ας λέει ο νέος πρωθυπουργός. Περισσότερο από τη «συνεργασία», την «ανοχή» χρειάζεται μέχρι να μπουν (ας ελπίσουμε) τα πράγματα σε μία σειρά.
Πέρα απ’ όλα τα άλλα, αυτό που φαίνεται να τους χρειάζεται εκεί στην κυβέρνηση είναι να... κουλάρουν. Γιατί πάνω στην πρεμούρα και στη βιασύνη να κάνουν πράγματα και... θάματα, και υπό τις συγκεκριμένες δύσκολες συγκυρίες, κάνουν γκάφες και εκτίθενται. Και δεν μιλάω για τα διάφορα παγώματα μισθών και προσλήψεων, για την άγρια φορολογία και άλλα τινά... κοινωνικά ευαίσθητα!
Ας κουλάρουν τουλάχιστον. Είναι ένα βήμα και αυτό.
