Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Στη γλώσσα του Καραγκιόζη σε κάθε άτσαλη, άμορφη, ασουλούπωτη συμπεριφορά η ερώτηση είναι «τους ξέφυγες ή σ΄ αμόλυσαν;». Στη γλώσσα της Κρητικής μαντινάδας κάθε ανάποδη, απερίγραπτη κατάσταση περιγράφεται με την εικόνα των ναυτικών «οι καπετάνιοι στο κουπί κι οι μούτσοι στο τιμόνι».
Στην Αποκάλυψη, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής περιγράφει την ίδια εποχή, την τελευταία εποχή με την εικόνα του λυμένου Διαβόλου. Ο Διάβολος λύεται από τα δεσμά του στα οποία τον έριξε η ενανθρώπιση του Χριστού και αφήνεται ελεύθερος μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και το τέλος του κόσμου. Αυτή είναι η τελευταία εποχή η εποχή του Αντιχρίστου.
Όλες αυτές οι εκφράσεις είναι ανθρωποπαθείς με την έννοια ότι δεν μπορούν να αποδοθούν παρά μόνο με τον τρόπο που μπορούμε να καταλάβουμε όπως μέσα απ΄ τα αινίγματα και όχι πρόσωπο με πρόσωπο. Η εικόνα του λυμένου Διαβόλου είναι μια παραβολή που σημαίνει την εποχή που το Κακό δρα απροκάλυπτα, δηλαδή τη σημερινή εποχή που ονομάζεται «Νέα Εποχή» ή «Νέα Τάξη» ή «Εποχή του Υδροχόου» κ.α.
Τι σημαίνουν τα λόγια «το Κακό δρα απροκάλυπτα;». Για να μπούμε στο νόημα αυτής της φράσης παραθέτουμε μερικά παραδείγματα μιας «φανταστικής» κυβέρνησης, που δείχνουν πώς το Κακό δρα απροκάλυπτα. (Κάθε ομοιότητα με πραγματική κυβέρνηση είναι συμπτωματική).
Μια τέτοια κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει σκοπό π.χ. να καταργήσει την ομοιογένεια των πολιτών ώστε να μην συνδέονται οι πολίτες μεταξύ τους με ιδιαίτερους δεσμούς και με κοινά ιδανικά και να μην έχουν ενότητα και αγάπη.
Οι πολίτες με τα προγράμματα που εφαρμόζει η φανταστική κυβέρνηση φέρνοντας αλλόφυλους και αλλοεθνείς από όλο τον κόσμο γίνονται μειοψηφία στον τόπο τους. Η χώρα είναι ένα «ξέφραγο αμπέλι» σύμφωνα με τη μαρξιστική αντίληψη ότι μοναδική αξία είναι η οικονομία.
Αν σου έτυχε ποτέ να μιλήσεις για την πατρίδα τους με υπηκόους των χωρών στις οποίες επικράτησε ο Μαρξισμός θα σε ξάφνιασε η οργή τους. Κανείς δεν ήθελε να ακούσει για πατρίδα. Τι τους έκαναν τους ανθρώπους αυτούς; Τους έκλεψαν τα παιδικά τους χρόνια, τους παιδικούς φίλους, τους δεσμούς τους με τον τόπο τους, με τους δικούς τους, με τη θρησκεία τους, με τα ήθη και έθιμά τους, τους έκλεψαν με άλλα λόγια την ψυχή με υλικά ανταλλάγματα;
Η Φύση πίσω απ΄ την οποία φαίνεται το χέρι του Δημιουργού διδάσκει να ζεις μαζί με αυτήν όχι εναντίον της. Αντίθετα με το νόμο της Φύσης η θεωρία του Μαρξισμού διδάσκει την αιώνια πάλη δηλαδή να ζεις εναντίον της Φύσης. Το αληθινό πρόσωπο του Μαρξισμού και του υλισμού της φανταστικής κυβέρνησης της Νέας Εποχής φαίνεται στη στάση των αναπτυγμένων οικονομικά κρατών απέναντι στη Φύση.
Η φανταστική κυβέρνηση συνεπής στους σκοπούς και στις επιδιώξεις της, δρώντας ως απροκάλυπτο Κακό λαμβάνει μέτρα που διαλύουν την οικογένεια, εξευτελίζουν την πατρίδα και διαφθείρουν και αλλοιώνουν την Πίστη. Ο κόσμος αντί να τη σταματήσει στον κατήφορό της, ναρκωμένος με την καλοπέραση και συνηθισμένος στην παθητικότητα και στην ήττα τη στηρίζει και την ενισχύει!
Το παράδειγμα της φανταστικής κυβέρνησης και της πολιτείας της δείχνει καθαρά ότι περιμένει τον κόσμο μια εποχή στην οποία το Κακό δρα απροκάλυπτα. Αυτή είναι η εποχή στην οποία ο Διάβολος λύθηκε γιατί ο Χριστός και η πίστη στο Χριστό δεν τον δεσμεύει πια. Το κράτος είναι άθεο για να είναι φίλος του λαού (λαϊκό κράτος). Δεν μπορεί να αγαπήσει το Θεό και μπορεί να αγαπήσει το «λαό»!
Ο Απόστολος Παύλος εφιστά την προσοχή των Εβραίων στην επιστολή του προς αυτούς για την εποχή που το Κακό δρα απροκάλυπτα, χωρίς τη δέσμευση του Χριστού: «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος χτες, σήμερα και για πάντα. Μην παρασύρεστε από διάφορες ξένες διδασκαλίες. Είναι προτιμότερο να στηρίζετε την καρδιά σας στη χάρη του Θεού παρά σε φαγητά. Όσοι βασίστηκαν σ΄ αυτά, δεν είδαν καμιά ωφέλεια». (Εβραίους 13,8-9).
