Διαβάζω στον αθηναϊκό Τύπο μια ειδησούλα, που έχει κάποιο ενδιαφέρον. Γυναίκα βουλευτής, από τις θεωρούμενες με μακρά δημοκρατική παιδεία, μήνυσε εφημερίδα των Αθηνών για συκοφαντική δυσφήμιση και ζήτησε αποζημίωση ηθικής βλάβης. Πόσο να ζητούσε η βουλευτίνα όταν δήμαρχος επαρχιακού φθίνοντος δήμου, πλην όμως χωρίς την εμφανή δημοκρατική παιδεία της βουλευτού, ζητά ένα εκατομμύριο ευρώ από αντίπαλό της δημόσιο υπάλληλο, όταν πρώην πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου ζητά, πιο συγκρατημένος αυτός, 200 χιλιάδες ευρώ από Δήμαρχο μικρής επαρχιακής πόλης, τι να ζητήσει λοιπόν η βουλευτίνα από εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας των Αθηνών;
Ζήτησε λοιπόν και της επιδικάστηκε το ποσό των 40 ευρώ. Όχι σαράντα χιλιάδων ή σαράντα εκατομυρίων, που θα ήταν απολύτως λογικό τηρουμένων των αναλογιών με τα συμβαίνοντα στη μικρή επαρχιακή πόλη. Σκέτο 40 ευρώ. Ξεφτίλα δηλαδή. Πού ζεις κυρά μου!!! Τόσο πολύ σας κτύπησε η οικονομική κρίση στην Αθήνα; Έλα εδώ στην επαρχία να δεις πλούτη και μεγαλεία, πόσο large και κιμπάρηδες είναι οι άνθρωποι και τι κουβαρνταλίκια. Εδώ ζητάμε για να νιώσουμε αποκαταστημένοι από 200 χιλιάρικα και πάνω αν είμαστε «πρώην», τo εκατομμύριο τάχουμε έτσι στους «νυν». Άκου 40 ευρώ αποζημίωση!!! Ούτε για το μεσημεριανό τσίπουρο με την παρέα δεν φτάνουν. Ζήλεψε η βουλευτής τον μακαρίτη Ευάγγ. Γιαννόπουλο που παλιότερα είχε ζητήσει για παρόμοια περίπτωση το ισόποσο των 30 ευρώ για αποκατάσταση ηθικής βλάβης.
Βέβαια ο τρόπος αντίδρασης των μεν και των δε αν και κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση είναι απολύτως νόμιμοι, αφορούν σε προσωπικές επιλογές, ενδεικτικές και της δημοκρατικής τους παιδείας, αλλά αφού οι αντιθέσεις δημιουργήθηκαν στην άσκηση των δημόσιων καθηκόντων τους στέλνουν και μηνύματα πολιτικά.
Η περίπτωση των 40 ευρώ στέλνει το μήνυμα ότι θα σε καταδικάσω για να αποδειχθεί η συκοφαντία, θα σε υποχρεώσω να ταπεινωθείς βγάζοντας τα 40 ευρώ από την τσέπη σου και να τα δώσεις αλλά δεν έχω σκοπό να σε τρομοκρατήσω ή να σε φιμώσω. Το αντίθετο, θέλω να συνεχίσεις να γράφεις και ας διαφωνείς αλλά να είσαι πιο προσεκτικός στο μέλλον για να αποφύγεις το ρεζιλίκι.
Στην περίπτωση των εκατομμυρίων στέλνει το μήνυμα ότι ναι μεν τα λεφτά δεν θα τα πάρω, πού να τα βρει κάποιος εργαζόμενος τόσα πολλά να τα δώσει, αλλά θα σε κάνω να τρέμεις, να χάσεις τον ύπνο σου και να μην ξανατολμήσεις να ανοίξεις το στόμα σου. Επίσης και στους υπόλοιπους, ας έχουν υπόψη τι τους περιμένει έτσι και πάρω ανάποδες. Οπότε και αν μερικοί δήθεν δωρίζουν εξ αρχής τα (ανύπαρκτα) χρήματα σε φιλανθρωπικό σωματείο, συνηθίζεται τελευταία για να δείξουν ότι δεν ενδιαφέρονται για τα χρήματα αλλά μόνο για την... καταστροφή του αντίπαλου, μάλλον αρνητική αξία έχει.
Βέβαια το πώς πρέπει να φέρονται οι εκπρόσωποι στους αντιπάλους δεν μεταφέρεται από σημειώματα όπως αυτό που γράφουμε εδώ προβάλλοντας φωτεινά παραδείγματα αντίθετα της κρατούσας αντίληψης. Υπάρχει μια μικρή ελπίδα, αν κατανοήσουν ότι σαν δημόσια πρόσωπα πέραν των τυπικών καθηκόντων τους οι πράξεις τους θα μπορούσαν και να αποτελέσουν και οδηγό συμπεριφοράς προς το καλό για τον κόσμο, τότε ίσως έβαζαν τον πήχυ λίγο ψηλότερα, να αντιμετωπίζουν τους αντιπάλους τους με μεγαλύτερη συγκαταβατικότητα. Αυτό όμως θα ήταν πραγματικά φιλόδοξο για πάρα πολλούς από μας σήμερα.
Καραγιάννης Τάκης
Πολιτ Μηχανικός
Φάρσαλα
