Τελικά «Μαζί με την Ντόρα» ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος έκανε χθες και επίσημη ανακοίνωση, επιβεβαιώνοντας έτσι τις πληροφορίες, αλλά και τον τρόπο που... ζωγράφιζε τις προτιμήσεις του για τον υποψήφιο για την προεδρία της Ν.Δ. σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα. Μάλιστα ακολουθήθηκε και το «τυπικό» που προτίμησαν οι Σαμαράς-Αβραμόπουλος και έτσι Ντόρα και Άρης έκαναν ταυτόχρονες δηλώσεις προκειμένου να προσδοθεί και το ανάλογο «κύρος» στη συνεργασία.
Βέβαια, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος δεν είναι Δημήτρης Αβραμόπουλος. Αλλά αν ο δεύτερος έχει ένα πολιτικό παρελθόν δίπλα του - με ό,τι αυτό συνεπάγεται - ο πρώτος έχει μπροστά του ένα πολιτικό μέλλον και φαίνεται ότι σε αυτό επενδύει. Ανήκει στη λεγόμενη «γενιά των 40άρηδων» της Ν.Δ. και σε εκείνα τα στελέχη αυτής της ηλικίας, πάνω-κάτω, που είναι βέβαιο ότι θα παίξουν ρόλο στο αύριο, αν όχι της Νέας Δημοκρατίας (γιατί δεν ξέρουμε και πώς θα ’ρθουν τα πράγματα), πάντως στο χώρο της λεγόμενης «κεντροδεξιάς».
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος κατέθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία της Ν.Δ., άσχετα που την απέσυρε, δημιουργώντας μια «δυναμική» μεταξύ των νεοδημοκρατών, την οποία εν συνεχεία «εισέπραξε» ο Αντώνης Σαμαράς.
Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, αν και δεν το είπε ποτέ ευθέως, το άφησε ωστόσο σαφέστατα να εννοηθεί, ότι μετρούσε τις δυνάμεις του και τις καταστάσεις, προκειμένου να αποφασίσει αν θα μπει στην κούρσα διαδοχής ή όχι. Τελικά αποφάσισε ότι δεν τον... έπαιρνε στην παρούσα φάση και προτίμησε να περιμένει, επιλέγοντας τελικά να συστρατευθεί με την Ντόρα Μπακογιάννη. Για λόγους καθαρής πολιτικής, όπως είπε ο ίδιος, και λόγω της σύμπλευσης απόψεων με το μανιφέστο που στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας δημοσιοποίησε η Ντόρα Μπακογιάννη. Που βεβαίως, σίγουρα θα αποτελεί κριτήριο της επιλογής του, αλλά μπορούμε να εικάσουμε και μάλλον όχι αδίκως ότι δεν είναι και το μόνο. Πάντα μέσα από το πρίσμα της ευρύτερης κεντροδεξιάς και των πιο προχωρημένων απόψεων, που ο ίδιος κατά καιρούς έχει εκφράσει, είναι σίγουρο ότι τίθεται και θέμα «πλασαρίσματος» του ιδίου στο εσωκομματικό παιχνίδι της Ν.Δ. την επόμενη μέρα. Το νούμερο 2 του Αντώνη Σαμαρά έχει ήδη «καπαρωθεί» από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, ενώ στην Ντόρα η θέση έμεινε «κενή», με την έννοια ότι μπορεί πολλά κορυφαία στελέχη να έχουν προχωρήσει από την αρχή στο πλευρό της, αλλά κανένα, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν έχει λειτουργήσει ανοιχτά ως «πόλος» συσπείρωσης κάποιων στελεχών και δεν έχει αφήσει να διαφανούν ηγετικές φιλοδοξίες.
Δεν ξέρω ποια ακριβώς χρονική στιγμή ο Άρης Σπηλιωτόπουλος αποφάσισε ότι δεν ήταν η κατάλληλη ώρα γι’ αυτόν να μπει στο παιχνίδι διαδοχής. Αυτό που ξέρω και που το είδαμε άλλωστε να εξελίσσεται, είναι ότι μέχρι και το Συνέδριο φρόντιζε με παρεμβάσεις, με επιστολές, με δημοσιοποίηση θέσεων να «υπογραμμίσει» την παρουσία του και την πολιτική του οντότητα και να διατηρηθεί στο προσκήνιο ως εν δυνάμει υποψήφιος για την προεδρία.
Η σύμπραξή του με την Ντόρα Μπακογιάννη, πέραν του ότι αποτελεί προσωπική επιλογή, φέρει ωστόσο και σημειολογικά χαρακτηριστικά. Καθότι ο ίδιος είχε την αμέριστη υποστήριξη του Γιώργου Σουφλιά, χάρη του οποίου ουσιαστικά επανήλθε στην πολιτική σκηνή και μπήκε στην κυβέρνηση. Ενώ στη συνέχεια η ομαλοποίηση των σχέσεών του με τον Κώστα Καραμανλή του έδωσε «πόντους». Με δυο λόγια, η σύμπραξη Άρη με την Ντόρα «μπορεί», λέμε «μπορεί» να φέρνει και άλλα μηνύματα ανθρώπων που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πάρουν ανοιχτά θέση.
Όπως και να ’χει και ενώ οι δημοσκοπήσεις έχουν στραφεί υπέρ Σαμαρά, έχει ενδιαφέρον να δούμε η συγκεκριμένη σύμπραξη τι δημοσκοπικό αντίκτυπο θα έχει και κατά πόσο θα «βοηθήσει» την πρώην υπουργό Εξωτερικών, δημοσκοπικά πάντοτε, γιατί η κάλπη μπορεί να είναι μια άλλη ιστορία, να κερδίσει έδαφος.
