Συμπληρώνονται σήμερα 26 χρόνια από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Από εκείνη την 15η Νοεμβρίου του 1983, όταν υπό την ανοχή δικών μας και ξένων, ο Ραούφ Ντενκτάς, ως γνήσιος εκφραστής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ολοκλήρωνε ένα άρτια προσχεδιασμένο έγκλημα σε βάρος ενός κράτους ανεξάρτητου, κυρίαρχου, πλήρους μέλους του Ο.Η.Ε. Η Τουρκία που αργά, αλλά σταθερά υλοποιεί τους επεκτατικούς σχεδιασμούς της, στα πλαίσια πάντα μιας μακρόπνοης στρατηγικής με απώτερο στόχο την αναβίωση, σε μια καινούργια ανανεωμένη μορφή, της πάλαι ποτέ στυγνής Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Οι συνέπειες της τουρκικής επιδρομής εναντίον της Κύπρου υπήρξαν καταλυτικές. Χιλιάδες οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι πρόσφυγες, οι εγκλωβισμένοι. Η βία, ο μαζικός εποικισμός, η αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα των κατεχομένων, η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς, ο σφετερισμός των περιουσιών και το εθνικό ξεκαθάρισμα, συμπληρώνουν ένα ειδεχθές, ατιμώρητο από κάθε άποψη έγκλημα. Συμπεριφορές ντροπής, με τη Διεθνή Κοινότητα, να παραμένει ένας απλός και απαθής θεατής, αποσιωπώντας και υποθάλποντας με κάθε τρόπο αυτή την πρωτοφανή παγκόσμια παρανομία.
Είκοσι έξι χρόνια μετά και το ψευδοκράτος, με συνταξιούχο πλέον τον Ραούφ Ντενκτάς, αλλά με τον βασικό πρώην πολιτικό του αντίπαλο «προοδευτικό», Μεχμέτ Αλή Ταλάτ να αναδεικνύεται ως ο πλέον πιστός συνεχιστής του αγώνα του. Την ίδια ακριβώς στιγμή που η Άγκυρα αναβαθμίζει ποιοτικά και ποσοτικά τις προκλήσεις της, όχι μόνο στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στη Θράκη, αλλά και ευρύτερα στον χώρο της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής. Το δήλωσε άλλωστε προ ημερών από το Σαράγιεβο, ο ίδιος ο Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέντ Νταβούτογλου: «Τα Οθωμανικά Βαλκάνια ήταν επιτυχημένη ιστορία και τώρα πρέπει να αναγεννηθούν. Εμείς θα αναβιώσουμε την εποχή αυτή... τα Βαλκάνια κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν «πρότυπο» συνεργασίας για όλους αυτούς τους τομείς !».
Μοιραία, λοιπόν, μας προέκυψε το γνωστό απεχθές σχέδιο λύσεως. Ένα, καλά προσχεδιασμένο από κάθε άποψη αγγλοαμερικανικό, ανανικό τερατούργημα, που ευτυχώς απέρριψαν οι εθνικά υγιείς δυνάμεις του Κυπριακού Ελληνισμού. Οι υγιείς δυνάμεις του Κυπριακού Ελληνισμού, που συστηματικά και υπεύθυνα, εργάζονται για την εξεύρεση μιας λειτουργικής και βιώσιμης λύσης, πάντα μέσα στο πλαίσιο που δημιούργησε η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια λύση, χωρίς τις εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα της Άγκυρας. Μια λύση με εξασφαλισμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και η μητέρα Ελλάδα; Καιρός να απεγκλωβισθούμε από τις μητέρες πατρίδες, δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου από την Κωσταντινούπολη κατά την πρώτη εκτός Ελλάδος επίσκεψή του, μετά τη συντριπτική νίκη του στις τελευταίες εθνικές εκλογές. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, που φαίνεται να συνεχίζει την πολιτική της προσέγγισης με την Άγκυρα, την οποία ο ίδιος εγκαινίασε την περίοδο της θητείας του στο Υπουργείο Εξωτερικών. Σκόρπισε θύελλα ενθουσιασμού και «έκλεψε καρδιές» ο Γιώργος, κατά την έκφραση του Μ. Α. Μπιράν... Σύσσωμος ο τουρκικός Τύπος χαιρέτισε με διθυραμβικούς τίτλους και άρθρα την πρωτοβουλία Παπανδρέου, ενώ ο Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέντ Νταβούτογλου, προανήγγειλε ακόμη καλύτερες ημέρες για την... τάχιστα αναθερμαινόμενη «ελληνοτουρκική φιλία». Και το παρελθόν διδάσκει δυστυχώς, πως όταν οι Τούρκοι πανηγυρίζουν, εμείς μάλλον πρέπει να μαζεύουμε τα βρακοζώνια μας... αφού οι διακυμάνσεις αυτής της «λυκο-φιλίας» μέσα στην πολυκύμαντη πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, μόνο κάκιστες αναμνήσεις είναι που φέρνουν στη μνήμη μας... Γιατί, τα πολύ σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν τις σχέσεις μας με τη γείτονα, άρπαγα Τουρκία, το μόνο σίγουρο είναι πως ούτε με συνθηματολογίες, ούτε με ζεμπεκιές ούτε και με κουμπαριές λύνονται... Ούτε φυσικά μπορούμε να ελπίζουμε σε επίλυση των μεταξύ μας διαφορών, διαπραγματευόμενοι τα αδιαπραγμάτευτα... Γιατί, ό,τι σπέρνουμε είναι που θα θερίσουμε και εκεί που στρώνουμε, εκεί και θα κοιμηθούμε...
Υ.Σ.: Βεβαίως τιμούμε, και με το παραπάνω μάλιστα τους αγώνες των νέων μας και ειδικά των αγωνιστών του Πολυτεχνείου. Παρ’ όλα αυτά, να θυμόμαστε πάντα πρέπει: Η χούντα δεν έπεσε στις 17 Νοεμβρίου του 1973. Η χούντα παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς το μαύρο καλοκαίρι του 1974, την ίδια ακριβώς ώρα που παρέδιδε και την Κύπρο στα χέρια του αιμοβόρου Αττίλα...
