«Ου παντελώς δεί τοίς πονηροίς
επιτρέπειν, αλλά αντιτάττεσθε»
(Μένανδρος Γν. 456)
Διαφθορά!! Όπου κι αν στρέψεις τη ματιά σου, τη συναντάς ύπουλη, δυναμική, θεριεμένη και καταστροφική. Το φαινόμενο δεν είναι σημερινό. Απλώς σήμερα απλώθηκε παντού, σαράκι σήψης και ολέθρου. Το φαινόμενο είναι πανάρχαιο. Ακόμα από την περσική τακτική (4ος αιών. π.Χ.) που χρησιμοποιούσε απλόχερα το αυτοκρατορικό της χρυσό, προκειμένου να υποδαυλίσει έχθρες και να διχάσει τις Ελληνικές πόλεις. Η Θήβα, η Κόρινθος, το Άργος, χρηματίστηκαν προκειμένου ν' αντιδράσουν στην κυριαρχία της Σπάρτης, που ήταν ο τρόμος των Περσών.
Αργότερα ο ρωμαϊκός επεκτατισμός, κατά μαρτυρία του Κικέρωνα, μεταχειρίστηκε τη δωροδοκία και τον εκμαυλισμό, για την επέκταση της κυριαρχίας της Ρώμης.
Και στις δυο περιπτώσεις βρέθηκαν ώτα ευήκοα, στα δελεαστικά συρίγματα, των σειρήνων της διαφθοράς. Από τη δημιουργία του νεο-ελληνικού κράτους, ο όρος διαφθορά χρησιμοποιείται ευρύτατα από πολιτικούς, ιστορικούς, αλλά και απλούς πολίτες. Χαρακτηριστική είναι η απεγνωσμένη φωνή του Χ. Τρικούπη στη Βουλή, που είπε: «Ένα ξέρω να πω. Εγώ κλέφτω, εσύ κλέφτεις, κλέφτουμε όλοι». Αλλά και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του '21 ξεφύτρωσαν δίπλα σε ιδεολόγους και οραματιστές, άνθρωποι ιδιοτελείς, που κάλυπταν τα σκοτεινά τους σχέδια, πίσω από έναν αρρωστημένο πατριωτισμό. Κάνοντας σχόλια ο Τρικούπης για τη βασιλεία του Όθωνα, όπου η διαφθορά θρασομανούσε, έλεγε:
«Τας εκ της Επαναστάσεως ζημίας, αναπληροί ο χρόνος.
Η διαφθορά όμως των ηθών ανατρέπει εκ βάθρων την κοινωνίαν». Το 1879 οι εφημερίδες έγραφαν: «Απέναντι τηλικαύτης διαφθοράς, ήτις κατέλαβεν απάσας τας τάξεις της Ελληνικής κοινωνίας (Βλ. σημερινά χάλια) πρέπει άραγε τέλειον ν' απελπισθεί, ο χρηστός και φιλόπατρις πολίτης;».
Ο Κώδ. Νόμων (1824) ορίζει ρητά πως: «Όποιος των Υπαλλήλων ή Υπουργών φωραθεί, ότι έλαβε δώρα και παρέβη το χρέος του, να εκπίπτει του Υπουργήματός του και να πληρώνει διπλάσια των όσων έλαβεν....».
Λίγο αργότερα ο Ε. Βενιζέλος, θα εκραγεί με τη στάση των προηγούμενων Κυβερνήσεων, να εστιάζουν τη δραστηριότητά τους «ουχί εις προαγωγήν των δημοσίων συμφερόντων, αλλά εις ικανοποίηση, ως επί τα πολλά αθεμίτων αξιώσεων, δι’ ών διενεργείται η συναλλαγή, μεταξύ εκλογέων και Βουλευτών». Αυτά πριν 100 περίπου χρόνια. Στη δικτατορία του Μεταξά οι «ημέτεροι» όχι μόνον είχαν πρόσβαση στο κιούπι με το μέλι, αλλά και τρομοκρατούσαν τους αντιπάλους των, για να δρουν ανενόχλητοι. Όσο για την κατοχή, αυτή ήταν η χρυσή εποχή, για εγκληματικές δοσοληψίες, με τους κατακτητές.
Σήμερα το θεριό της διαφθοράς, απειλεί ξεδιάντροπα να διαλύσει τους κοινωνικούς ιστούς και να καταβαραθρώσει την πατρίδα μας.
Στην εποχή του Αν. Παπανδρέου, σήμανε το καμπανάκι της ξέφρενης πορείας της διαφθοράς. Λαϊκισμός, δανεισμός και εκμαυλισμός. Δωροδοκίες άνωθεν ευλογημένες. (Να παίρνετε ρε παιδιά και κανένα δωράκι, αλλά όχι και των 500 εκατομ.!) Από τον Αν. Παπανδρέου, ως τον αδόξως αποχωρήσαντα Καραμανλή τον «μικρόν», βήμα-βήμα η διαφθορά θέριεψε ακατανίκητη. Από τα εύκολα «μαύρα» των υδραυλικών, των καθηγητών, των ανήθικων δημοσίων υπαλλήλων, των γιατρών, ως τους διαγωνισμούς με τους εργολάβους και τους επιχειρηματίες, από τους προμηθευτές των Νοσοκομείων μας, ως τις αγορές πανάκριβων εξοπλισμών, παντού είναι ορατή η «Μαύρη χείρ» της διαφθοράς.
Κι όλα κάτω από την μπαγκέτα των ανήθικων ιθυνόντων μας. Αντί να βάλουν στη φυλακή τους πολιτικούς, που παρενόμισαν, μας παραμυθιάζουν τάχα, πώς θ' αλλάξουν το Νόμο Περί ευθύνης Υπουργών, κι όλα θα διορθωθούν.
Αντί να φανερώσουν το πραγματικό «Πόθεν Έσχες» ή τα μαύρα βιβλία του κόμματός των, εμπαίζουν, πως τάχα μένουν έκπληκτοι, για το εκατομμύριο του Τσουκάτου. Με αργυρώνητους και εξώνητους πολιτικούς, παπάδες, δικαστές και ποστατζήδες, ελπίδα σωτηρίας δεν υπάρχει.
Όλοι αυτοί με το παράδειγμά τους, το φρικτό, μας μπόλιασαν, στη διαφθορά, τη συναλλαγή, στο μαύρο χρήμα, στην επιβίωσή μας πάνω στο δίκιο των συνανθρώπων μας. Και κανείς δεν μπορεί να μας διδάξει, πως η διαφθορά σε μια κοινωνία, σημαίνει εξευτελισμό των συλλογικών αξιών και αποσάθρωση των θεσμών.
