Στις τελευταίες εκλογές έγινε η γνωστή εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία, το ΠΑΣΟΚ αντικατέστησε τη ΝΔ. Ο δικομματισμός έμεινε αλώβητος. Η λαϊκή δυσαρέσκεια διοχετεύθηκε προς το ΠΑΣΟΚ έχοντας την ενεργή συμπαράσταση των αφεντικών ξένων και ντόπιων. Ο δικομματισμός είναι για αυτούς στρατηγικής σημασίας για τη διατήρηση και αναπαραγωγή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Βεβαίως υπάρχει μεγάλος προβληματισμός μέσα στο λαό, αφού τα προβλήματα παραμένουν και θα οξυνθούν, και γίνεται προσπάθεια την κρίση να πληρώσουν ακόμα πια βαθιά οι εργαζόμενοι και τα αλλά λαϊκά στρώματα. Συνεχίζεται όμως η προσπάθεια δικαιολόγησης της διαρκούς λιτότητας λόγω δήθεν των μεγάλων ελλειμμάτων, με στόχο την επιβάρυνση της πλειοψηφίας του λαού. Χρησιμοποιείται η δυνατότητα της σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ) να περνάει πιο εύκολα τις αντιλαϊκές πολιτικές με προοδευτικό μανδύα, αξιοποιώντας τις προσβάσεις που έχει στο συνδικαλιστικό κίνημα (ΓΕΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ,ΠΑΣΕΓΕΣ). Παρουσιάζεται η ίδια πολιτική που εφαρμόζεται, με τις ίδιες τραγικές συνέπειες, για τους εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, τις γυναίκες ότι είναι δήθεν πολιτική με άλλη αντίληψη, διαφάνεια, αξιοκρατία, μέριμνα για τους κοινωνικά αδύνατους κτλ.
Όμως το «έργο» αυτό ο λαός το έχει ξαναδεί με πολλές παραλλαγές, πρέπει να γνωρίζει επίσης και το «Happy end».
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 το ΠΑΣΟΚ εμφανίσθηκε με συνθήματα προοδευτικά, με αριστερό περιεχόμενο υποσχόμενο μάλιστα και σοσιαλισμό. Μετά το 1985 έκανε στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών και μεταβλήθηκε σε κόμμα του συστήματος. Εφάρμοσε με θρησκευτική ευλάβεια όλες τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο την προσαρμογή του καπιταλιστικού συστήματος στις νέες συνθήκες. Η ΚΑΠ για τους αγρότες, η απελευθέρωση των αγορών, οι νέες εργασιακές σχέσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις των πάντων, η διαρκής λιτότητα είναι έργο στο μεγαλύτερο μέρος έργο των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που συνέχισε η ΝΔ το 1990-1993. Το ΠΑΣΟΚ πορεύτηκε στις ίδιες ρότες την περίοδο 1993-2004 με τις ίδιες αρνητικές συνέπειες που προστίθονταν στο λαό. Η Ν.Δ. επανήλθε το 2004 με τα επιχειρήματα περί διαφάνειας, αξιοκρατίας και αλλά για λαϊκή κατανάλωση. Δυστυχώς η συνέχιση τις ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής προκάλεσε την πλατιά λαϊκή δυσαρέσκεια. Τώρα έχουμε μια από τα ίδια. Επανήλθε το ΠΑΣΟΚ υποσχόμενο πάλι άλλη αντίληψη και άλλες διακηρύξεις που δεν έχουν να κάνουν με πραγματική αλλαγή στην οικονομία και σε όλες τις πλευρές της ζωής που σχετίζονται αμεσα με τον τρόπο παραγωγής και ανάπτυξης της χώρας. Ο λαός δεν πρέπει να πιστέψει ότι τα δήθεν προοδευτικά τερτίπια θα αλλάξουν τη ζωή του. Δεν πρέπει να δώσει κανένα περιθώριο στην Κυβέρνηση και να αγωνισθεί ενωτικά με βάση τα προβλήματά του και να διεκδικήσει λύσεις που να ικανοποιούν τις πραγματικές ανάγκες σε όλους του τομείς. Παράλληλα πρέπει να διεκδικεί ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης της χώρας με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών κοινωνικών αναγκών, την προστασία του περιβάλλοντος, την εθνική ανεξαρτησία και όχι με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρήσεων ντόπιων και ξένων αφεντικών. Διαφορετικά το ίδιο έργο θα παίζεται στις πλάτες του λαού με τον ίδιο σκηνοθέτη, μόνο που θα αλλάζουν θέση οι ηθοποιοί στους πρώτους και δεύτερους ρόλους, με παθητικό θεατή τον ίδιο το λαό, που πρέπει να καταλάβει ότι πρέπει να γίνει ο ίδιος σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής.
