Ένα από τα κεντρικότερα σημεία του προεκλογικού λόγου, του κυβερνώντος κόμματος ήταν και οι σύγχρονες προτάσεις αλλαγής των δομών της δημόσιας εκπαίδευσης. Αλλαγές όμως που ακούσθηκαν πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά δεν μετουσιώθηκαν ποτέ σε μετεκλογική πράξη. Αποδείχθηκαν, πέρα για πέρα, υποκριτικές και ψεύτικες. Έτσι το όνειρο του ελληνικού λαού για μια δημόσια Παιδεία σύγχρονη και αποδοτική εξακολουθεί να παραμένει απραγματοποίητο.
Αυτή η κατάσταση, όπως καταλαβαίνει κανείς, δεν μπορεί να τραβήξει άλλο. Γιατί έφτασε στο κόκκινο. Στο ανώτατο σημείο παρακμής και στασιμότητας παραγωγής σύγχρονων πρακτικών, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε τροχιά προόδου και ανανέωσης την Παιδεία.
Νομίζω, ότι ήρθε η ιστορική στιγμή οι προεκλογικές δεσμεύσεις να γίνουν, όπως ακριβώς υπαγορεύει το συμφέρον της εκπαίδευσης, το οποίο ταυτίζεται πλήρως με τους κανόνες της αξιοκρατίας και του δικαίου. Οι αρχές αυτές αποτελούσαν το σημαντικότερο μέρος του καθαρού και γνήσιου προεκλογικού λόγου του σημερινού Πρωθυπουργού της χώρας. Σ' όλες τις δημόσιες ομιλίες του υπογράμμιζε με ιδιαίτερο τόνο, ότι η δημόσια διοίκηση θα στελεχώνεται με πρόσωπα ικανά και αδιαμφισβήτητου κύρους και προσήλωσης στον αγώνα της προόδου και της εξυπηρέτησης του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος.
Αυτός ο επίμονος προεκλογικός λόγος επιβάλλεται να γίνει πράξη. Πρέπει, επιτέλους, ν' αρχίσουμε, να λειτουργούμε ως Ευρωπαίοι. Όπου η δημόσια διοίκηση θα λειτουργεί με κριτήρια αξιοκρατίας και δημοκρατίας. Μακράν των πολιτικών και κομματικών συμπαθειών και κυρίως μακράν της επιλογής και τοποθέτησης προσώπων σε καίριες και νευραλγικές θέσεις με βάση την επίδοση αυτών στο πεδίο της κομματικής προσφοράς.
Αυτό δεν είναι πρόοδος. Είναι οπισθοδρόμηση. Είναι επιστροφή στο παρελθόν. Στο χθες, το οποίο ο λαός μας καταδίκασε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, γιατί ήταν ανέντιμο και άδικο για την ανεκτίμητη αξία της Παιδείας.
Ως κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία θέλουμε και απαιτούμε την άμεση υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων. Αυτές που προέρχονται από τα χείλη ενός προοδευτικού ανθρώπου. Ενός σύγχρονου Πρωθυπουργού με ιδέες και οράματα για ανατροπή του παλιού και σάπιου και το χτίσιμο μιας προοδευτικής εκπαίδευσης η οποία θα βασίζεται στους κανόνες της αξιοκρατίας και των δημιουργικών αλλαγών. Στην ανεκτίμητη και ανιδιοτελή προσφορά αξιόλογων διακόνων της Παιδείας, οι οποίοι θα σκύβουν το κεφάλι στα καθημερινά προβλήματα του σχολείου και θα αφουγκράζονται την αγωνία και τους πόθους των μάχιμων εκπαιδευτικών, συμβουλεύοντας και εποπτεύοντας αυτούς στην υλοποίηση των διδακτικών και παιδαγωγικών προγραμμάτων.
Γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό χρειάζονται στην ηγεσία της εκπαίδευσης πρόσωπα ικανά και φωτισμένα. Πρόσωπα αυστηρώς προσηλωμένα στην ιδέα της προόδου και του εκσυγχρονισμού της Παιδείας. Πραγματικοί ιεραπόστολοι χωρίς κομματικές περγαμηνές, γιατί αυτές δημιουργούν συμπάθειες και αντιπάθειες που χωρίζουν. Και ο προϊστάμενος πρέπει να ενώνει. Να εμπνέει σεβασμό. Να μιλά φανερά και όχι κρυφά και υποκριτικά. Να είναι, με λίγα λόγια, αυστηρός υπηρέτης της αμεροληψίας, της αντικειμενικότητας και του δικαίου.
Αυτόν τον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει η σημερινή ηγεσία του υπουργείου της Παιδείας, αν θέλει ν' αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Αν θέλει να βάλει το στίγμα της στον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης. Και αυτό πρέπει ν΄αρχίσει από τώρα. Με πρωτόγνωρες διαρθρωτικές διοικητικές και προγραμματικές αλλαγές, οι οποίες πρέπει να γίνουν. Στο μέρος δε εκείνο που αφορά στη στελέχωση αυτής η επιλογή πρέπει να γίνει με βάση την ικανότητα, το ήθος και το κύρος των υποψηφίων και όχι με την επιμέτρηση της κομματικής δραστηριότητας αυτών. Αυτό εξάλλου αποτελεί και αυστηρή προγραμματική δέσμευση του σημερινού Πρωθυπουργού.
Έτσι θα προχωρήσουμε μπροστά. Έτσι θα χτίσουμε το καινούργιο και ωφέλιμο. Σε αντίθετη περίπτωση θα συνεχίσουμε το ίδιο τροπάριο. Αυτό της αναξιοκρατίας και της οπισθοδρόμησης.
Αυτό δεν το θέλει κανείς. Δεν το θέλει το σύνολο σχεδόν της εκπαιδευτικής κοινότητας και του λαού μας. Δεν το θέλει ο ίδιος ο Θεός. Θέλουμε επαναλαμβάνω στην ηγεσία της εκπαίδευσης τους ικανότερους εκπαιδευτικούς. Θέλουμε άξιους μαχητές της προόδου και όχι της συντήρησης. Θέλουμε ανένδοτους αγωνιστές και όχι ανθρώπους που συνθηκολογούν και υποτάσσονται στο σάπιο κατεστημένο. Θέλουμε, με λίγα λόγια, τους καλύτερους για να πάει η Παιδεία μας μπροστά. Για να ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Για να βρει το κύρος που της ταιριάζει.
Ας το αποτολμήσουν, λοιπόν, αυτό οι κυβερνώντες. Ας το αποφασίσει η ευφυέστατη υπουργός Παιδείας, κλείνοντας τ' αυτιά της στις φωνές και στις πιέσεις των ημετέρων και ας τραβήξει μπροστά. Στο δρόμο που χάραξε ο προεκλογικός λόγος του σημερινού Πρωθυπουργού της χώρας. Αυτόν που επικύρωσε πρόσφατα με την ετυμηγορία του ο ελληνικός λαός. Γι' αυτό και δεν πρόκειται να δεχθεί ουδεμία παρέγκλιση αυτού. Σε ένα τέτοιο ατόπημα θα είναι πολύ αυστηρός, γιατί θα διαιωνίζει τον κατ' εξακολούθηση εμπαιγμό του. Γιατί θα συντηρεί την παρακμή και οπισθοδρόμηση στην Παιδεία μας.
Τελειώνοντας αυτό το άρθρο ευχόμαστε στην υπουργό Παιδείας να πετύχει στην αποστολή της, βαθαίνοντας έτσι την αξία της εκπαίδευσης προς όφελος όλων των νέων της Πατρίδας μας. Να είναι δε βέβαιη ότι την πράξη της αυτή ο λαός θα την εκτιμήσει και η ιστορία θα την καταγράψει σε περίοπτη θέση, ως τη μεγαλύτερη προσφορά στην υπόθεση της εθνικής μας Παιδείας.
