Πληθαίνουν στο διάστημα μετά τις εκλογές τα δημοσιεύματα και οι τηλεοπτικές εκπομπές που ασχολούνται με τις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ αλλά και γενικότερα με την κομμουνιστική ιδεολογία. Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού τον προηγούμενο αιώνα, η ιστορία του ΚΚΕ κυρίως στην περίοδο μετά την κατοχή, η στρατηγική και τακτική του ΚΚΕ κυρίως σε ό,τι αφορά στην πολιτική συμμαχιών και την πρόταση εξουσίας, η τακτική του στο μαζικό λαϊκό κίνημα και κυρίως στο εργατικό συνδικαλιστικό, αποτελούν καθημερινή θεματολογία. Άλλοτε εκλεπτυσμένα και συγκαλυμμένα και άλλοτε ωμά και εκβιαστικά, εκδηλώνεται επίθεση με συκοφαντίες και γενικούς αφορισμούς και όχι πάνω στις θέσεις και την πολιτική. Προκύπτει μια αντίφαση. Από τη μία όλοι τους να ισχυρίζονται ότι το ΚΚΕ συρρικνώνεται, χάνει απήχηση και δυνάμεις και από την άλλη να ασχολούνται συνεχώς μαζί του. Μερικοί μάλιστα δήθεν κόπτονται για το πώς θα δυναμώσει το ΚΚΕ. Δεν πρόκειται για εκδήλωση γνήσιας ανησυχίας και προβληματισμού. Φοβίζει ότι προβάλλουν πιο καθαρά και κατανοούνται περισσότερο σήμερα, τα εξής ζητήματα:
Πρώτον: η εναλλαγή κομμάτων στην αστική διακυβέρνηση δεν μπορεί να λύσει κανένα πρόβλημα για τους εργατοϋπάλληλους και τα λαϊκά στρώματα, εφόσον είναι καθορισμένη η στρατηγική στο πεδίο της οικονομίας. Δηλαδή συμπόρευση στη γραμμή της ΕΕ και των αναγκών του κεφαλαίου. Κρίνουν αναγκαίο να χτυπήσουν το Κόμμα που εκφράζει τη γραμμή ρήξης, απειθαρχίας και σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Νιώθουν κίνδυνο με την ταξικότητα που καθορίζει το ΚΚΕ τη γραμμή του.
Δεύτερον: αποκαλύπτεται ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ και της σοσιαλδημοκρατίας σαν εκφραστής των συμφερόντων των μονοπωλίων. Η εναλλαγή στην κυβέρνηση της ΝΔ απ’ το ΠΑΣΟΚ ξεγυμνώνεται σαν η συμφερότερη επιλογή της αστικής τάξης στις σημερινές συνθήκες. Ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και οι μεγαλέμποροι στάζουν μέλι για τη νέα κυβέρνηση. Το ίδιο και τα εκδοτικά συγκροτήματα. Μαζί και οι Αμερικάνοι για να κλείσουν τα ζητήματα της Κύπρου, του Αιγαίου και των Βαλκανίων.
Τρίτον: μπαίνει επιτακτικά στο προσκήνιο το ερώτημα πώς μπορούν η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά, οι αυταπασχολούμενοι και η νεολαία να αντιδράσουν. Αναδεικνύεται σαν επιτακτική η ανάγκη μαζικού λαϊκού κινήματος με κεφαλή το ταξικό εργατικό κίνημα. Πολύ περισσότερο ενοχλεί να αναπτύσσεται προβληματισμός για το πώς μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες με βάση τις δυνατότητες που δίνει η ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας, του ανθρώπινου επιστημονικού και εργατικού δυναμικού. Τα λαϊκά στρώματα κατανοούν μέρα με τη μέρα περισσότερο ότι το μέλλον δεν ανήκει στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στην κατάργηση ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, στην εμπορευματοποίηση του συνόλου των κοινωνικών αγαθών. Κατανοούν ότι έρχονται σε σύγκρουση τα συμφέροντά τους, με την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών επιχειρήσεων. Κατανοούν ότι η ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι μονόδρομος, ότι χρειάζεται ανάπτυξη ταξικών αγώνων.
Τέταρτον: τα ισχυρά όπλα χειραγώγησης του ΠΑΣΟΚ που αποτελούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες χάνουν την όποια αξιοπιστία τους, τη δυνατότητα να ελίσσονται και να εμφανίζουν φιλεργατικά προσωπεία. Οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και Ομοσπονδίες, σε ΠΑΣΕΓΕΣ και ΓΕΣΑΣΕ, σε εμπορικούς συλλόγους, επιμελητήρια, κ.λπ. αναγκάζονται να τραβήξουν σε ευθεία γραμμή στήριξης της κυβέρνησης, σε υπονόμευση αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Η συσπείρωση και οργάνωση των λαϊκών στρωμάτων στο ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, σε ριζοσπαστικούς πόλους στους ΕΒΕ, στη νεολαία θα αναπτύσσεται αναπόφευκτα από τα κάτω, στους χώρους δουλειάς και κατοικίας, στα χωράφια και τα μικρομάγαζα, στα σχολειά και τα πανεπιστήμια.
Πέμπτον: με το πέρασμα των χρόνων οι σοσιαλιστικές ιδέες κερδίζουν έδαφος. Η υποχώρηση στο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα, από τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες, δείχνει να φτάνει στα όριά της. Οι επεξεργασίες του ΚΚΕ για τα αίτια των ανατροπών, η συμβολή του στην ανάδειξη των πραγματικών ιστορικών γεγονότων που αφορά στη χώρα αλλά και το Κόμμα, δίνουν απαντήσεις και εξηγήσεις σε πλατιές μάζες κυρίως της νεολαίας. Διαμορφώνεται μεγάλο κομμάτι της νέας γενιάς που μορφώνεται και διαπαιδωγείται έξω από την κυρίαρχη αστική ιδεολογία, παρά την προσπάθεια παραχάραξης και ξαναγραψίματος της ιστορίας στα σχολικά βιβλία και τα ΜΜΕ. Ο οπορτουνισμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και άλλων μεταλλαγμένων πρώην κομμουνιστών, παρά τη διαφήμιση και προβολή τους, δεν μπορούν να αποτελέσουν ιδεολογικό ανάχωμα, να πείσουν στην αντιΚΚΕ γραμμή.
Μπροστά στις εξελίξεις, και κυρίως στην όξυνση των συνεπειών της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, το δίλλημα με τα μονοπώλια ή με το λαό φέρνει αναγκαστικά στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης το ΚΚΕ με τις πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στη λογική της εξυπηρέτησης ή του συμβιβασμού με τα μονοπώλια. Η πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία και για άλλο δρόμο ανάπτυξης, μέσα απ’ την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον εργατικό και λαϊκό σχεδιασμό και έλεγχο, την ανάπτυξη με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, θα κερδίζει έδαφος. Γι’ αυτό εξηγείται η πολύπλευρη και πολύμορφη ιδεολογική επίθεση στο ΚΚΕ και στο εργατικό κίνημα. Θα συνοδευτεί και από την προσπάθεια καθιέρωσης νόμων (εκλογικός νόμος, για τη διαφάνεια των πολιτικών κομμάτων, κ.λπ.) έτσι ώστε να μεγαλώσουν και τα νομικά-θεσμικά εμπόδια στη λειτουργία και δράση του Κόμματος. Η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της εξουσίας της προσπαθούν να θωρακιστούν όσο περισσότερο μπορούν.
Παναγιώτης Σπήλιος, Γραμματέας της Ν.Ε. Λάρισας του ΚΚΕ
