Άιντε να κάνει και το Συνέδριο η Νέα Δημοκρατία, να τελειώνει και τυπικά αυτή η ιστορία. Γιατί βέβαια τυπικό είναι το θέμα. Ο κύβος ερρίφθη στην Κεντρική Επιτροπή, όπου ελήφθησαν και οι σχετικές αποφάσεις. Τώρα προς επίρρωση των αποφάσεων αυτών έρχεται και το Συνέδριο να επικυρώσει το καταστατικό και να υπάρξει μια «νομότυπη» προώθηση της διαδικασίας εκλογής του νέου αρχηγού από τη βάση. Ωστόσο, επειδή το Συνέδριο θεωρείται το «κυρίαρχο όργανο», είναι αναγκαστική και «ευλογία» του για την αλλαγή της διαδικασίας εκλογής, όχι όμως ουσιαστική. Γιατί αν ήταν, εν πάση περιπτώσει, δεν θα είχε σπεύσει να παραιτηθεί από την κούρσα διαδοχής και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος αμέσως μετά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και έκτοτε να έχει καταστεί και «πολύφρενος νύμφη» μεταξύ της Ντόρας και του Σαμαρά, οι οποίοι τον καλοπιάνουν για να τον πάρουν με το μέρος τους.
Τι θα γίνει λοιπόν σ’ αυτό το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας; Ένα συνέδριο που από μονοήμερο έγινε τελικά διήμερο για να κλείσουν τα στόματα εκείνων που παραπονούνταν για την «ταχύτητα» με την οποία θα διεξαγόταν το Συνέδριο και τον επιφανειακό τρόπο - υποτίθεται - που αντιμετωπίζεται το όλο θέμα. Ότι θα γινόταν και να ήταν μονοήμερο! Αύριο Σάββατο θα μιλήσει ο Καραμανλής, θα μιλήσουν οι υποψήφιοι για την αρχηγία, θα ανακοινωθεί η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής για την ψηφοφορία από μέλη του κόμματος που μπορούν να εγγραφούν μέχρι και την τελευταία στιγμή και να ψηφίσουν, και... Και θα εγκριθεί από τους συνέδρους, προκειμένου στις 29 Νοεμβρίου να διεξαχθεί η ψηφοφορία.
Ε, στο πλαίσιο αυτό θα δοθεί η ευκαιρία και σε όσους το επιθυμούν να πουν τα εσώψυχά τους προς την ομήγυρη. Σαν ένα είδος «γκρουπ θέραπι» να πούμε. Καθότι έχει γίνει ολόκληρη κουβέντα και όχι αδίκως για τον ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό της Ν.Δ., τον εκσυγχρονισμό της και λοιπά και την ανάγκη να γίνει μια ενδοσκόπηση γύρω από το θέμα, αλλά και από την επανεξέταση των βαθύτερων αιτιών της ήττας των τελευταίων εθνικών εκλογών. Όμως, κακά τα ψέματα, αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε σε μία ούτε σε δύο μέρες. Και η... προέκταση του Συνεδρίου σε μια δεύτερη μέρα, πολύ λίγα έχει να προσφέρει στο συγκεκριμένο θέμα, αν σκεφτεί κανείς πώς είναι δομημένο το πρόγραμμα. Όλο τα ζουμί είναι αύριο και την Κυριακή έχει μια «τοποθέτηση συνέδρων», έτσι φλου, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος, που λέει ο λόγος. Έτσι που δίνει την εντύπωση ότι απλώς προστέθηκε «για να κλείσουν τα στόματα» και όχι για να προκύψουν ουσιαστικά συμπεράσματα, τα οποία μπορούν εν συνεχεία να αποδώσουν καρπούς.
Κακά τα ψέματα, τα μεγάλα κόμματα, στην Ελλάδα τουλάχιστον - αλλά και τα μικρά - περιστρέφονται γύρω από τον αρχηγό τους. Το είπε και ο Κώστας Καραμανλής στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή. Είπε ότι εκείνο που επείγει είναι η ανάδειξη νέου αρχηγού για να μπορεί να λειτουργήσει το κόμμα. Και, στο πλαίσιο αυτής της παραδοχής, ο όποιος επαναπροσανατολισμός της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο μετά την ανάδειξη του νέου αρχηγού και μέσα από συλλογικές διαδικασίες που θα ακολουθήσουν.
Διότι μπορεί οι υποψήφιοι για την προεδρία της Ν.Δ. να παρουσιάζουν τώρα τις ιδεολογικές τους πλατφόρμες, οι οποίες, ούτως ή άλλως, προσομοιάζουν, αλλά ο επαναπροσανατολισμός είναι μια συλλογική υπόθεση. Που σημαίνει ένα ακόμη κανονικό συνέδριο πολιτικών όρων μετά την ανάδειξη του νέου προέδρου. Στην παρούσα φάση αυτό που θα συμβεί είναι το... ξεχαρμάνιασμα των μελών για λόγους... ψυχοθεραπείας, όπως είπαμε και παραπάνω.
Στην ουσία το Συνέδριο είναι απλώς το αναγκαίο σκαλί για την ψηφοφορία της 29ης Νοεμβρίου και μια καλή ευκαιρία, λόγω της «συνεύρεσης», για «πηγαδάκια», «συμμαχίες» και παρασκήνιο, με στόχο την κάλπη. Απλά πράγματα.
