Λοιπόν... ξέρετε τι θυμίζει η παρούσα κυβέρνηση και οι προεκλογικές της δεσμεύσεις, που επιμένει ότι καλά και ντε θα τις κάνει πράξη; Τράπεζα θυμίζει. Ναι, ναι! Πώς, ας πούμε, πας στην τράπεζα, γιατί έτσι το φέρνει η κατάρα και έχεις ανάγκη από ένα δάνειο; Έτσι ακριβώς. Στην αρχή σε πιάνουν στο καλόπιασμα. Σου παρουσιάζουν το «προϊόν» ελκυστικό. Σου τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Φοράνε το καλό τους το χαμόγελο, σε κερνάνε και καφέ (ο πικρός ο καφές έρχεται αργότερα με την αποπληρωμή) και σου δείχνουν τέλος πάντων το «ανθρώπινο πρόσωπο» του τραπεζικού συστήματος. Σου λένε, επίσης, ότι «αυτοί (στη συγκεκριμένη τράπεζα) δεν είναι σαν τους άλλους» και ως υποψήφιος πελάτης και... καταναλωτής δεν έχεις να φοβάται τίποτα. Τα καλύτερα σε περιμένουν! Εσύ πάλι που έχεις ανάγκη και κόψιμο να πάρεις ένα δάνειο γιατί διαφορετικά δεν την σκαπουλάρεις με τίποτα, τι να κάνεις; Ή που πείθεσαι ή που κάνεις ότι πείθεσαι ελέω ανάγκης. Και μπαμπ! Αφού πει «καλά, εντάξει, άμα είναι έτσι, θα το πάρω», γεμάτος συστολή και συγκρατημένη ανακούφιση, σου πασάρουν στη μούρη και τα χαρτιά που πρέπει να υπογράψεις. Κατεβατά ολάκερα. Βαριέσαι να διαβάσεις. Τέλος πάντων, παρότι ξέρουμε τι λένε για την προσοχή που πρέπει να δείχνει κανείς εκεί που βάζει την υπογραφή του, υπογράφεις.
Ω ρε μάνα μου! Μετά αρχίζουν τα όργανα! Πρώτον γιατί ενδεχομένως δεν έχεις διαβάσει καλά τη χαρτούρα και δεύτερον διότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν έχεις διαβάσει τα ψιλά γράμματα. Φευ, «μετά την απομάκρυνση από το Ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»! Και μετά αρχίζει η μέγγενη της τράπεζας και σφίγγει γύρω από το λαιμό του έρμου δανειολήπτη, πάνε τα χαμόγελα, πάνε οι ευγένειες, πάνε όλα περίπατο. Και κάθεσαι έτσι με το αγγούρι - και με το μπαρδόν δηλαδή - και καταριέσαι τη μοίρα σου τη στραβοπατημένη.
Ε, ένα και το αυτό συμβαίνει και με την παρούσα κυβέρνηση. Είπε - είπε - είπε προεκλογικά, έταξε - έταξε - έταξε, και τώρα ήρθε η ώρα σου λέει να τηρήσει τις δεσμεύσεις. Και τις τηρεί! Δε λέω! Αλλά, όπως οι τράπεζες με τα... ψιλά γράμματα. Ναι βεβαίως σου λέει αυξήσεις, είπαμε σε μισθούς και συντάξεις. Πάρτε 18 ευρώ στο μισθό, πάρτε και 20 στη σύνταξη (ή κάπου εκεί τέλος πάντων) και μόκο! Επίδομα; Είπαμε επίδομα; Μάλιστα, θα πάρουν αλλά ποιοι; Αυτοί που έχουν έξι δάκτυλα στο αριστερό πόδι, πτερύγιο στην πλάτη και κέρατο (συμβολικό είναι μην το πάρετε κυριολεκτικά) εις το κέντρο της κεφαλής. Να πληρώσουν, σου λέει, οι «μεγάλοι» να πάρουν επίδομα οι «μικροί». Είναι αυτό που λέμε «πάρτα να μην στα χρωστάω». Φόροι, ποιοι φόροι; «Είπαμε εμείς ότι θα βάλουμε φόρους»; «Οι... άλλοι βάλανε». Εμείς απλώς κυνηγούμε τη φοροδιαφυγή. Τώρα άμα στο... κυνηγητό πέσουν «θύματα» σπίτια, αυτοκίνητα, κινητά κι ακίνητα, τι να κάνεις; Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες!
Οι όποιες «παράπλευρες απώλειες» είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα συνεχιστούν διότι δεν υπάρχει μία. Και αυτό δεν είναι που το ανακαλύπτουν τώρα. Το ήξεραν. Απλά οι στόχοι μπαίνουν ένας-ένας: πρώτα η κυβέρνηση και μετά τα υπόλοιπα. Το... ωραίο της υπόθεσης είναι ότι επεξηγώντας ο Παπακωνσταντίνου τα αίτια της οικονομικής κατάστασης, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι: και οι συνεχείς εκλογές συνέβαλαν στη δημιουργία της κατάστασης αυτής! Αν δεν απατώμαι ο ίδιος, ως εκπρόσωπος Τύπου του κόμματός του, επί καθημερινής βάσεως ζητούσε εκλογές. Έτσι... παρεμπιπτόντως!
Τηρούν λοιπόν οι άνθρωποι τις προεκλογικές τους υποσχέσεις. Δεν είναι θέμα! Το θέμα είναι «πώς». Αλλά για το «πώς» δεν είχαν αναλάβει καμία δέσμευση, οπότε «noharmdone», όπως έλεγε και ο Γιώργος.
Ας ελπίσουμε μόνο μ’ αυτά και με τούτα μια κυβέρνηση, τα κομματικά γραφεία της οποίας επί χρόνια στεγαζόταν επί της Χαριλάου Τρικούπη, να μη φτάσει να χρησιμοποιήσει τα λόγια του Τρικούπη: «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»!
