...Και την ίδια μέρα που η κυβέρνηση απέσυρε την απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης για την απόσυρση των αυτοκινήτων, απεσύρθη από την κούρσα διαδοχής της Νέας Δημοκρατίας και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Συμπτωματικό βεβαίως - βεβαίως, αλλά επειδή πρόκειται για «απόσυρση», έτσι έχει μια συνάφεια και γι’ αυτό το αναφέρουμε ως παρατήρηση τρέχουσας επικαιρότητας.
Από ’κεί και πέρα, αυτό που εξελίχθηκε προχθές με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο ήταν απλά «το χρονικό μιας προαναγγελθείσας παραίτησης». Παρ’ ότι ο ίδιος και παραμονές της Κεντρικής Επιτροπής δήλωνε ότι θα πάει μέχρι το τέλος, το όργιο της φημολογίας περί αποχώρησής του από την κούρσα διαδοχής είχε ξεκινήσει τουλάχιστον ένα 15νθήμερο πριν, όταν... Όταν όλες οι δημοσκοπήσεις από την αρχή τον έβγαζαν σταθερά τρίτο και όταν προοδευτικά η διαφορά του από το δεύτερο Αντώνη Σαμαρά μεγάλωνε διαρκώς, καθιστώντας ανύπαρκτα τα περιθώρια να αλλάξει η κατάσταση υπέρ του.
Η τελευταία του ελπίδα - εξ ου και η επιμονή και κάτι που από την αρχή επισημάναμε - ήταν προφανώς η τρίπλα της τελευταίας στιγμής που έκανε. Και που ζήτησε η εκλογή να μη γίνει μόνο από τα μέλη - έστω και αυτά που τελευταία στιγμή θα εγγράφονταν -, αλλά και από τους... περαστικούς φίλους της Ν.Δ. Και τούτο γιατί στις δημοσκοπήσεις που γίνονταν και στα λεγόμενα «ποιοτικά χαρακτηριστικά» φαινόταν ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, σε σχέση με την Ντόρα και τον Αντώνη Σαμαρά, είχε μεγαλύτερη διεισδυτικότητα στο «ευρύτερο κοινό» πέραν του κομματικού. Και συνεπώς, αν ήθελε η Κεντρική Επιτροπή να υιοθετήσει την πρότασή του, είχε ακόμη ένα χαρτί να «ποντάρει» και να ελπίζει σε αυτό.
Η Κεντρική Επιτροπή, όμως, δεν του... έκατσε. Ο Καραμανλής τάχθηκε υπέρ της εκλογής από τα μέλη, η Ντόρα επίσης, αλλά και ο Σαμαράς, από τον οποίο πρόσμενε στήριξη - καθώς δεν είχε φανεί αρνητικός -, δήλωσε ότι «τιμά την υπογραφή του» πρωτίστως και ότι δεν θα είχε αντίρρηση αν η απόφαση ήταν κοινή να απλωθεί η ψηφοφορία και στους φίλους άνευ υποχρεώσεων. Μόνον ο Π. Ψωμιάδης τον στήριξε, αλλά προφανώς δεν ήταν αρκετός.
Δεν μπορεί, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι επέλεξε να κάνει την «έξοδό» του την επαύριον της Κεντρικής Επιτροπής. Οπότε αντελήφθη ή μάλλον κατακυρώθηκε το γεγονός ότι το παιχνίδι θα κριθεί μεταξύ των δύο. Από ’κεί και πέρα, βέβαια, όλα αυτά που επικαλέστηκε ότι δεν θέλει να γίνει μέρος του προβλήματος, ότι εν πάση περιπτώσει δεν θέλει να συμπράξει στο κλίμα πόλωσης - δεν το ’πε έτσι ακριβώς - μεταξύ Σαμαρικών και Ντορικών, είναι μια πραγματικότητα, αλλά δεν είναι η πραγματική αιτία για την οποία αποσύρθηκε από τον αγώνα. Η πραγματική αιτία είναι απλά ότι «δεν του έβγαιναν τα κουκιά» και προκειμένου να καταστρέψει το πολιτικό του παρόν επιμένοντας σε μια κούρσα που θα είχε χαμηλές επιδόσεις, προτίμησε να επενδύσει στο πολιτικό του μέλλον, ως «παράγοντας» σταθερότητας στο κόμμα του αύριο.
Έμεινε η επιμονή του ν’ ανοίξει η ψηφοφορία στη βάση, που έγινε και πραγματικότητα. Ενώ η αποχώρησή του γεννά πολλές πιθανότητες να μην υπάρξει τελικά δεύτερος γύρος και να βγει μια κι έξω ο νέος αρχηγός από την πρώτη Κυριακή. Επίσης, προκύπτει και μια αλλαγή συσχετισμών, από την πρώτη Κυριακή - γιατί, έτσι κι αλλιώς, θα προέκυπτε από τη δεύτερη - καθώς στο ποσοστό που ελέγχει έναν αριθμό ανθρώπων και ψήφων μπορεί αν όχι να ελέγξει, πάντως να ρυθμίσει το αποτέλεσμα. Η Ντόρα και ο Αντώνης έσπευσαν να τον... καλοπιάσουν δημοσίως και, βεβαίως, να κινηθούν παρασκηνιακώς. Ο ίδιος, με επιστολή του, άφησε... ελευθέρας στους υποστηρικτές του να ψηφίσουν όποιον επιθυμούν. Στην πραγματικότητα, όμως, κάπου θα κλείνει. Και... και οι κακές γλώσσες έλεγαν μέρες πριν ότι, αν αποσυρθεί ο Αβραμόπουλος, θα ’ναι προς όφελος της Ντόρας, υπενθυμίζοντας ότι η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε από το γραφείο του Κ. Μητσοτάκη. Βέβαια, και του Α. Σαμαρά, αν το καλοσκεφτεί κανείς, η πολιτική καριέρα ξεκίνησε από τον Κ. Μητσοτάκη, άρα αυτό δεν μπορεί να αποτελεί και «εγγύηση».
Σε κάθε περίπτωση: «μείον ένας». Ο Π. Ψωμιάδης δήλωσε «πολύ σκληρός για να... πεθάνει», ως άλλος Μπρους Γουίλις. Αλλά «μηδένα προ του τέλους μακάριζε» στην πολιτική και στη Ν.Δ. τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
