«Έλα τα όργανα!». Ή μάλλον «έλα το όργανο» στη Νέα Δημοκρατία, διότι σήμερα ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που συνεδριάζει κομματικό όργανο του κόμματος μετά τη συντριπτική ήττα της 4ης Οκτωβρίου. Οπότε, πέρα από το ενδιαφέρον, που έτσι κι αλλιώς παρουσιάζει, η σύγκληση του ανώτατου κομματικού οργάνου, λόγω της αλλαγής καταστατικού, παρουσιάζει και ένα έξτρα ενδιαφέρον, γιατί είναι η πρώτη φορά μετεκλογικά που θα έχουν τη δυνατότητα να τα πουν «έξω από τα δόντια», όσοι βέβαια τολμήσουν και «αν» τολμήσουν! Βέβαια, προηγήθηκε η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, στην οποία μίλησε για τελευταία φορά ως πρόεδρος του κόμματος ο απερχόμενος Κώστας Καραμανλής, αλλά αυτό ήταν «onemanshow». Μίλησε εκείνος, είπε αυτά που είχε να πει, συγκινήθηκε, τον χειροκρότησαν οι άλλοι από κάτω και τελείωσε το θέμα. Μετά για να ξεχαρμανιάσουν - όσοι τους δίνεται αυτή η δυνατότητα - έπιασαν τα τηλεοπτικά παραθύρια και τα τηλεοπτικά πάνελ και έλεγαν τον καημό και την άποψή τους.
Σήμερα όμως τα πράγματα φαίνεται να είναι διαφορετικά, διότι δεν ξέρουμε εν τέλει και πώς θα εξελιχθούν. Εκτός από τους «κλασικούς» ομιλητές - Καραμανλή, Ζαγορίτη, Σιούφα, υποψήφιους για την προεδρία - τη δυνατότητα να πάρουν το λόγο θα έχουν και... όλοι! Δηλαδή, όποιος θέλει από την Κεντρική Επιτροπή φαντάζομαι και από τους λοιπούς παρισταμένους, θα μπορεί να πάρει το λόγο και να τοποθετηθεί για τούτο και για τ’ άλλο και να βγάλει το άχτι του, τέλος πάντων. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε πόσο... «άχτι» θα βγει, αν θα βγει, και προς ποιες κατευθύνσεις θα εκτοξευτούν τα βέλη, αν εκτοξευτούν. Διότι όλο αυτό θα δώσει και την εικόνα του κομματικού μικρόκοσμου της Νέας Δημοκρατίας, έτσι όπως αυτός έχει σήμερα διαμορφωθεί μετά την κάθετη πτώση από την εξουσία. Επίσης, κακά τα ψέματα, θα δείξει πιο ανάγλυφα και τις... τάσεις που υπάρχουν μεταξύ των 500 περίπου μελών σχετικά με τις προτιμήσεις τους για το νέο αρχηγό του κόμματος.
Από κει και πέρα, φυσικά, στο επίκεντρο όλης αυτής της ιστορίας βρίσκεται αυτή η ταλαίπωρη αλλαγή του καταστατικού, προκειμένου ν’ ανοίξει η διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου και στη βάση. Και λέω «ταλαίπωρη αλλαγή καταστατικού» διότι για να επιτευχθεί μία συμφωνία, τέλος πάντων, μεταξύ υποψηφίων και οργανωτικής επιτροπής, ήρθε το πράμα και πέρασε από σαράντα κύματα, το κόμμα μέχρι στιγμής έχει εντελώς παρακαμφθεί και φυσικά συνέβησαν διάφορα ευτράπελα, τα οποία κάθε άλλο παρά κύρος προσέφεραν στην εξέλιξη της όλης υπόθεσης.
Τέλος πάντων, κακείν-κακώς έφθασαν σε μια συμφωνία, αλλά και πάλι... διαφώνησαν. Διότι ήρθε εκ των υστέρων ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και έκανε τη γνωστή πρόταση, βάσει της οποίας η βάση του κόμματος δεν είναι αρκετή. Πρέπει να ψηφίσουν και οι... περαστικοί. Τώρα, δεν καταλαβαίνω γιατί όταν, ας πούμε, η Ελλάδα ψηφίζει πρωθυπουργό πρέπει να μπορούν ψηφίζουν και οι Ιρλανδοί (για να μην πω Αλβανοί και παρεξηγηθώ). Εν πάση περιπτώσει...
Και το συγκεκριμένο ζήτημα θα αποτελέσει αιχμή της σημερινής διαδικασίας, η οποία, σε γενικότερες γραμμές αποτελεί ένα κρας-τεστ για τη Νέα Δημοκρατία. Είτε αφορά στη στάση που θα τηρήσει ο Καραμανλής, είτε αφορά στις εισηγήσεις των υποψηφίων για την προεδρία, που πρώτη φορά (και τελευταία) με την ιδιότητά της αυτή απευθύνονται στο ανώτατο μαζικό κομματικό όργανο, είτε αφορά στις συμμαχίες που θα γίνουν, είτε βεβαίως και σε αυτή την περιβόητη «ενότητα» που όλοι λεκτικά επικαλούνται, αλλά εν συνεχεία την καρφώνουν πισώπλατα.
Ό,τι σήμερα αποφασιστεί, θα πάει και στο Συνέδριο του Σαββάτου για επικύρωση. Και ό,τι σήμερα αποφασιστεί θα είναι ουσιαστικά η απαρχή αυτής της «καινούριας» σελίδας που επιχειρεί ν’ ανοίξει η Ν.Δ., η οποία, προς το παρόν, έχει χάσει το σελιδοδείκτη.
