«Δεν απέκρυψα το έλεός σου και την αλήθειάν σου
από σύναξιν λαού»
Δαβίδ
Πολιτική είναι ο πολιτισμός ή αλλιώς η μόρφωση με την πραγματική της έννοια και πολιτικός είναι ο πολιτισμένος ή ο μορφωμένος. Αυτό εννοεί ο Πλάτων όταν λέει ότι πρέπει να κυβερνούν οι φιλόσοφοι, δηλαδή αυτοί που είναι ελεύθεροι από τα πάθη της ματαιοδοξίας (αρχομανίας), της φιλαργυρίας και της φιληδονίας.
Το ίδιο ισχύει όχι μόνο για την πολιτική, αλλά και για κάθε έκφραση του πολιτισμού. Για το γραπτό λόγο π.χ. (και για τον προφορικό το ίδιο), ο άγιος Νικήτας γράφει ότι αυτές οι τέσσερις αιτίες πρέπει να σε παρακινούν να γράψεις: Πρώτη αιτία είναι η ελευθερία από τα πάθη, δεύτερη είναι η καθαρότητα του νου, τρίτη είναι να έχεις το Θεό μέσα σου (η εν ημίν της Αγίας Τριάδος ενοίκισις) και τέταρτη αιτία είναι η δικαιοσύνη.
Ο Δαβίδ στον 39 ψαλμό του μιλάει για τη δικαιοσύνη ως μία από τις αιτίες που σε παρακινεί να γράφεις απλά και τίμια για το λαό: «Ιδού ούτε εμπόδισα ούτε θα σφαλίσω ποτέ τα χείλη μου να διακηρύττουν αυτά. Κύριε εσυ γνωρίζεις τούτο. Ποτέ δεν έκρυψα μέσα στην καρδιά μου και δεν παρασιώπησα την δικαιοσύνη σου. Αλλά την αλήθεια των λόγων σου και την αξιοπιστία των υποσχέσεών σου και την σωτηρία που μου χάρισες την ανήγγειλα. Δεν απέκρυψα το έλεός σου και την αλήθειάν σου από σύναξιν λαού» (Ι.Θ.Κολιτσάρα).
Αν παραβάλεις τη σημερινή πολιτική με τις παροιμίες θα δεις ότι οι πιο πολλές παροιμίες έχουν στόχο την υποκρισία της πολιτικής. Δεν ενδιαφέρει τη σημερινή πολιτική η αλήθεια και το δίκαιο αλλά το κέρδος το ατομικό, το κομματικό, της παράταξης, οτιδήποτε άλλο εκτός από την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Η νοοτροπία αυτή με την παθητική της επιτηδειότητα έχει επικρατήσει σχεδόν παντού, γιατί λείπει η ανδρεία που είναι η ουσία της αληθινής μόρφωσης. Αν η σημερινή πολιτική ήταν ειλικρινής οι περισσότερες παροιμίες θα ήταν περιττές. Ο κόσμος στη βία και στην καταπίεση αντιτάσσει τη σοφία για να φτιάξει παροιμίες και το χιούμορ για να φτιάξει ανέκδοτα ή Καραγκιόζη.
Σε εποχές που η πολιτική οικειοποιείται το χιούμορ του Καραγκιόζη, ο κόσμος γελάει με την πολιτική και ο Καραγκιόζης χάνει την πελατεία του όπως στην εποχή μας και πέφτει σε παρακμή. Γιατί να δεις Καραγκιόζη όταν μπορείς να δεις τις δηλώσεις, τα σχόλια και τις ειδήσεις της τηλεόρασης;
Οι παροιμίες είναι αληθινές για όλους, πράγμα που σημαίνει ότι ισχύουν σε όλους. Έτσι πρέπει να είναι και η πολιτική. Η αληθινή παροιμία είναι για όλες τις εποχές και για όλους τους ανθρώπους. Η αληθινή πολιτική επίσης πρέπει να είναι αληθινή για όλους, φίλους και εχθρούς.
Τέτοια πολιτική, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις, δεν υπήρξε και δεν υπάρχει πουθενά. Ενδεικτικό είναι ότι μερικοί πολιτικοί μιλούν όχι για μία πολιτική, αλλά για πολλές. Αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι δεν έχουν σημείο αναφοράς το Λόγο του Θεού του ζώντος και δεν πιστεύουν στη μία και μοναδική αλήθεια, η οποία ισχύει για όλους, αλλά σε πολλές αλήθειες, ανάλογα με το τι έχει να ωφεληθεί κανείς. Το κριτήριο είναι η ωφέλεια του πολιτικού ή του κόμματος ή της παράταξης. Είναι όπως ένας υπουργός που πριν να υπογράψει μια απόφαση σκέφτεται, τι έχει να ωφεληθεί ή τι έχει να χάσει».
Μια περιεκτική λαϊκή παροιμία που ταιριάζει στην πολιτική είναι η παροιμία «ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι». Είναι τόση η πνευματική κωφότητα της πολιτικής, ώστε να μην αντιλαμβάνεται αυτό που είναι γνωστό σε όλους; Δεν αντιλαμβάνεται ή υποκρίνεται ότι δεν αντιλαμβάνεται, που είναι το ίδιο.
Δεν είναι ανάγκη να έχει κανείς τη σοφία του Σωκράτη για να αντιληφθεί την υποκρισία και την πνευματική γυμνότητα της πολιτικής. Η πολιτική όμως αδιαφορεί για την εικόνα που έχει ο κόσμος γι’ αυτήν. Ο κόσμος γρήγορα αλλάζει γνώμη. Όταν ακούει τα ίδια ψέματα στο τέλος τα πιστεύει.
Ευτυχώς ο Δημιουργός του ανθρώπου έχει καλά στερεωμένο μέσα στην ψυχή το κριτήριο της αλήθειας. Όσοι εμφανίζονται ότι δήθεν δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, απλώς υποκρίνονται. Ακόμα και στην ψυχή του πιο πωρωμένου εγκληματία υπάρχουν ίχνη ελευθερίας.
