Πολύς θόρυβος γίνεται τελευταία με την εφαρμογή της Π.Δ.Σ. και αναρωτιέται κανείς αν όντως κάτι καλό πάει να γίνει. Θέλω με το χέρι στην καρδιά να βγει κάποιος υπεύθυνος και να μας πει, αν πιστεύει πραγματικά στο θεσμό της Π.Δ.Σ. με τα σημερινά δεδομένα και ότι η εφαρμογή της θα αποτρέψει την κάθοδο των μαθητών προς τα φροντιστήρια. Πώς είναι δυνατόν εκπαιδευτικός να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Π.Δ.Σ όταν πρόκειται να πληρωθεί μετά από ένα ή δυο χρόνια; Ο καθένας κάνει τον προγραμματισμό του, υπολογίζει ότι την τάδε του μηνός θα πληρωθεί. Τόσο δύσκολο είναι στις αρχές του επόμενου μηνός να βγαίνουν οι καταστάσεις πληρωμής (όπως γίνεται και με τους μόνιμους εκπ/κούς) και το πολύ με καθυστέρηση ενός μηνός να εξοφλούνται; Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Θα πει κάποιος γιατί δηλώνεις αφού δεν σου αρέσει το σύστημα πληρωμής; Το κάνω γιατί προσμετράται η προϋπηρεσία για είσοδο στον ενιαίο πίνακα αναπληρωτών. Το χρήμα μπορώ να πω ότι έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Επίσης κίνητρο είναι και το ένσημο για ταμείο ανεργίας.
Πώς είναι δυνατόν ένας εκπαιδευτικός να αρκεσθεί στα ψίχουλα (7 ευρώ ανά ώρα) όταν κάνοντας «ιδιαίτερα» θα πάρει ενδεχομένως και τα τριπλάσια; Στην Π.Δ.Σ. πρέπει να ληφθεί σαν επιπρόσθετο προσόν (ίσως το πρώτο) η εκπαιδευτική εμπειρία σε αντίστοιχα σχολεία και όχι ο χρόνος απόκτησης πτυχίου. Κάποιος πήρε πτυχίο, δεν εργάσθηκε ποτέ ή έχει πολλά χρόνια να εργασθεί ή πήρε πτυχίο πρόσφατα και δεν έχει εκπαιδευτική πείρα. Τι θα μεταφέρει στους μαθητές όταν στα φροντιστήρια τα μαθήματα διδάσκονται από πιο έμπειρους καθηγητές; Νομίζω ότι μας ενδιαφέρει ο παράγοντας αυτός.
Υπάρχει έλεγχος των αρμοδίων προς τους καθηγητές που υλοποιούν την Π.Δ.Σ.; Σχεδόν καθόλου. Αν γινόταν σωστή δουλειά από κάθε άποψη να ήμασταν βέβαιοι όλοι ότι θα υπήρχε μεγάλη εμπιστοσύνη στο θεσμό της Π.Δ.Σ. Είναι μια καλή ευκαιρία οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, όπως και οι τοπικές Ομοσπονδίες αυτών να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα αυτό της απαξίωσης της Π.Δ.Σ. Είναι αδιανόητο να πληρώνουν οι γονείς υπέρογκα ποσά στα φροντιστήρια για τη «μόρφωση» των παιδιών τους και να μην πιέζουν προς κάθε κατεύθυνση για στήριξη και καλή εφαρμογή της Π.Δ.Σ. Τελειώνοντας, θέλω να πω πως αν ήθελε η Πολιτεία πραγματικά να προσφέρει στήριξη στους μαθητές και να ελαφρύνει τα νοικοκυριά, μπορούσε να το κάνει. Αλλά, βλέπετε υπάρχουν στρατιές ανέργων πτυχιούχων εκπαιδευτικών οι οποίοι από κάπου πρέπει να βγάλουν το ψωμί τους. Γι’ αυτό πιστεύω ότι τα φροντιστήρια θα ζουν και θα βασιλεύουν και όποιος πρωθυπουργός ή υπουργός Παιδείας καταφέρει το αντίθετο θα γράψει το όνομά του με πολύ μεγάλα γράμματα στην ιστορία αυτού του έθνους. Σημείωση: Παρόλο που στην Εκπαίδευση είναι όλα υπό αμφισβήτηση, εν τούτοις νομίζω ότι δεν χάθηκε ακόμη η συνείδηση του καλού, του αγνού εκπαιδευτικού που δίνει καθημερινά τον καλό αγώνα για τη μόρφωση των μαθητών μας.
