Μπορεί η κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου να έχει ξεκινήσει το έργο της, μέσα στο πλαίσιο που έχει προσδιορίσει η ηγεσία της και με τους ρυθμούς που (προφανώς θα) ήθελε, αλλά στο χώρο της αντιπολιτεύσεως υπάρχει ένα κενό.
Ένα κενό το οποίο είναι τόσο προφανές, όσο προφανής ήταν τις πρώτες ημέρες και η απουσία έστω και κάποιων ανακοινώσεων ως απάντηση ή ως αντίδραση, στα όσα προωθεί ως πολιτική της η νέα κυβέρνηση.
Εν πάση δε περιπτώσει, κάποιες ανακοινώσεις για την «τιμή των όπλων», ως αντίδραση σε κυβερνητικές ενέργειες ή αποφάσεις έχουν εκδοθεί από τα κόμματα της Αριστεράς, το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ουδεμία ανακοίνωση έχει εκδοθεί από το κόμμα της μείζονος αντιπολιτεύσεως. Μόνο κάποιες δηλώσεις των υποψηφίων για την αρχηγία της ΝΔ.
Τόσο η ΝΔ, η οποία σπαράσσεται από τις δικές εσωτερικές αντιφάσεις και έριδες, όσο και τα κόμματα της Αριστεράς, φυσικά δε και ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, φαίνεται πως δεν έχουν συνέλθει από το σοκ της ευρείας εκλογικής επικράτησης του Γιώργου Α. Παπανδρέου.
Και ψάχνονται καθώς δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί «πού το πάει ο Γιώργος», όπως λένε χαρακτηριστικά, είναι δε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένα να αναζητήσουν και να επεξεργαστούν νέες στρατηγικές και τακτικές κινήσεις για να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί μετεκλογικώς.
Βεβαίως, η ΝΔ οφείλει – και μέχρι στιγμής δεν το έχει πράξει συγκροτημένα, με την έννοια της συζητήσεως στα κομματικά της όργανα, κυρίως δε σε Συνέδριο – να αναλύσει τα αίτια της εκλογικής της συντριβής.
Η δε διαχείριση της σημερινής της κρίσεως είναι πιο δύσκολη, επειδή έχει αλλάξει ο συσχετισμός των ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων εις βάρος της ΝΔ.
Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να καταλαμβάνει τον λεγόμενο μεσαίο πολιτικό χώρο, στον οποίο έχει υποβαθμιστεί η παρουσία της ΝΔ, ο δε ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη αυξάνει σιγά - σιγά το εκλογικό ποσοστό του, αντλώντας δυνάμεις από τους συντηρητικούς ψηφοφόρους του πρώην κυβερνητικού κόμματος.
Στην Αριστερά, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ «ανέπνευσε» καθώς, παρά τον εσωτερικό του αλληλοσπαραγμό (μετά τις ευρωεκλογές) πέτυχε να εκπροσωπηθεί και στη νέα Βουλή, το δε ΚΚΕ έκρινε πως για τη μικρή εκλογική του πτώση δεν φταίει το ίδιο, αλλά οι άλλοι. Και ο ΛΑΟΣ επιχαίρει γιατί πέτυχε άνοδο της δυνάμεώς του και έπιασε το στόχο των 15 βουλευτών και έτσι έχει τη δυνατότητα να προκαλεί ονομαστικές ψηφοφορίες στη Βουλή.
Στο ΚΚΕ, η έστω και μικρή υποχώρηση των δυνάμεών του έχει προβληματίσει την ηγεσία και τα μέλη του καθώς, παρά τα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, δεν πείστηκαν να στηρίξουν το κόμμα οι πολίτες και τα στρώματα εκείνα που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της οικονομικής κρίσεως.
Η αιτία για την «αναντιστοιχία» αυτή, βρίσκεται, σύμφωνα με την επίσημη κομματική γραμμή, στο γεγονός ότι «το εργατικό κίνημα δεν έχει περάσει σε φάση ανασύνταξης και αντεπίθεσης», και η ευθύνη αποδίδεται κυρίως στις συνδικαλιστικές του ηγεσίες. Αποδίδουν μάλιστα ευθύνες και στο... ΣΥΡΙΖΑ ότι έπαιξε αρνητικό ρόλο «με την αντιδεξιά ρητορεία του, την υποβαθμισμένη κριτική στο ΠΑΣΟΚ, που επέτρεπε την καλλιέργεια της λογικής του μικρότερου κακού και την ελπίδα της κεντροαριστερής συνεργασίας».
Φυσικά το ΚΚΕ το οποίο πάντοτε ταυτίζει το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ επέλεξε τη γραμμή του έναντι της κυβερνήσεως: Κανένας εφησυχασμός, λέει ο Περισσός και προς τούτο καλεί τους εργαζομένους «να παρεμποδίσουν, να δυσκολέψουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα», τα οποία προεξοφλεί πως θα λάβει η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι δεν θα έχει πιέσεις συνεργασίας από το ΠΑΣΟΚ, καθώς ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, όπως εκτιμούν, στην παρούσα συγκυρία, αισθάνεται πανίσχυρος και συνεπώς δεν έχει κανένα λόγο να απευθύνει προσκλήσεις.
Ο ΛΑΟΣ αντιλαμβάνεται πως η αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ μπορεί να του ανακόψει εκλογικά ποσοστά, όπως συνέβη και το 2004, που δεν κατάφερε το κόμμα του να εισέλθει στη Βουλή, ο δε Γ. Καρατζαφέρης περιμένει να δει την εξέλιξη ώστε να προσαρμόσει τη συμπεριφορά του απέναντί στον (ή στην) «συγκάτοικο» της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας...
