* Ευάγγελος Κ. Ιωακειμίδης Εκπαιδευτικός
Χημικός Μηχανικός M.Sc., MBA, Ed.Sc.,
διδάκτωρ Ε.Μ. Πολυτεχνείου
Θρίαμβος στο ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Θρίαμβος και για την εκλογή βουλευτή. Όμως εύλογα είναι τα ερωτήματα στους αριστερούς ψηφοφόρους και όχι μόνο για το ποια είναι η νεοεκλεγείσα βουλευτής;
Ποιες είναι οι αγωνιστικές και ακαδημαϊκές περγαμηνές της νεοεκλεγείσης βουλευτού;
Ποια είναι η εργασιακή της εμπειρία όταν εμείς στην αριστερά μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες μας κάνουμε κριτική σε βουλευτές (βολευτές) άλλων κομμάτων οι οποίοι στερούνται εργασιακού ιστορικού; Σε ποια χωριά του νομού παρουσιάστηκε για να δείξει τη δυναμική της έτσι ώστε να δώσει ελπίδα στους φτωχούς αγρότες του Νομού; Γιατί η εκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας αρκέστηκε στο να επισκεφτούν οι υποψήφιοι βουλευτές όλοι μαζί μπουλούκι μερικά μόνο χωριά παραμονές εκλογών και όχι έντεκα εστίες ομιλίας από τους έντεκα του ψηφοδελτίου στο νομό σε καθημερινή βάση; Ποια είναι η διαφορά τους από τα άλλα κόμματα τα οποία θυμούνται τον πολίτη μόνο παραμονές των εκλογών;
Με ποια κριτήρια και από ποιους «σοφούς» επιλέχθηκε ως υποψήφια η νεοεκλεγείσα βουλευτής στις εκλογές του 2007 αφού ήταν άγνωστη όχι μόνο στο Λαρισαϊκό κοινό αλλά και στα μέλη του κόμματος; Μήπως εξέπληξε τα μέλη του κόμματος και στη συνέχεια εντυπωσίασε τους πολίτες στο νομό Λάρισας με την ικανότητα πολιτικής ανάλυσης που τη διέπει; Αληθεύει ότι ισχυρίστηκε ότι: «Ο εκάστοτε πρόεδρος του κόμματος πρέπει μόνος του να επιλέγει τα μέλη του πολιτικού γραφείου για να υπάρχει ηρεμία και αρμονία στο κόμμα»;
Ε, λοιπόν αυτά ταιριάζουν σε άλλους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος και όχι σε αριστερό κόμμα. Επίσης δεν νομίζω να ξεχωρίζει για τη δεινότητα της ρητορικής της μα ούτε και για την ισχυρή επιχειρηματολογία της. Λοιπόν, ποιο ήταν επιτέλους το μεγάλο προτέρημα της νυν βουλευτού; Μήπως έγινε κάποια παρέμβαση από την Αθήνα; Πώς είναι δυνατόν να έρθει πρώτη σε ψήφους στις εκλογές του 2007 στη Λάρισα, όταν στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές ΠΑΤΩΣΕ; Πώς εξηγείται γνωστός συνδικαλιστής σ’ όλη την Ελλάδα και ειδικά στη Θεσσαλία σε αγροτικά θέματα να συγκεντρώνει λιγότερες ψήφους; Ε, αυτό και αν είναι «αριστερό» θαύμα. Αληθεύει ότι έπεσε γραμμή από την τοπική κομματική νομενκλατούρα και φυσικά πίσω από τις πλάτες των υπόλοιπων υποψήφιων βουλευτών (νεροκουβαλητών);
Με τέτοιου είδους μεθοδεύσεις και με τέτοιο ήθος θα πάει μπροστά η αριστερά στην τοπική κοινωνία της Λάρισας;
Το σχόλιό μου όσον αφορά στη συνέντευξη της νυν βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας στην Ελευθεροτυπία στις 07. 10. 2009 είναι το εξής:
Το να προωθείται κάποιος υποψήφιος βουλευτής σε οποιοδήποτε κόμμα - πόσο μάλιστα σε ένα αριστερό – στο ύψιστο αξίωμα του Εθνικού αντιπροσώπου από την κομματική νομενκλατούρα, σε βάρος των άλλων συνυποψήφιων του βουλευτών, με μεθοδεύσεις Σοβιετικού τύπου και με απόλυτη Σταλινική μυστικότητα και φυσικά χωρίς να ξεχωρίζει ιδιαιτέρως με τις ικανότητές του, έναντι των άλλων συνυποψήφίων του δεν νομίζω να είναι «πίστη στη συλλογικότητα» αλλά κομματική «συνδιαλλαγή» και κομματικό «ρουσφέτι». Επίσης αν αληθεύουν οι παρεμβάσεις που έγιναν σε κάποιους ψηφοφόρους για να μην ψηφίσουν συγκεκριμένο υποψήφιο προς όφελος κάποιου άλλου αυτό δεν νομίζω ότι συνάδει με την «πίστη στη συλλογικότητα» μα ούτε και στην ελευθερία επιλογής του ψηφοφόρου .
Η ηθική στην περίπτωση αυτή από πού πηγάζει; Από το Κρεμλίνο του Στάλιν και Μπρέζνιεφ;
Το «να αφουγκράζεσαι τον κόσμο και μαζί του να δρας προς όφελος των δικών του αναγκών και αιτημάτων» δε νομίζω να επιτυγχάνεται μόνο από τη θέση του βουλευτή αλλά περισσότερο μέσα από τα κοινωνικά κινήματα.
Η δε απαξιωτική στάση κάποιων «αριστερών» στο πρόσωπο του ιστορικού ηγέτη της αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου για τις εκάστοτε δηλώσεις του δεν νομίζω να συνάδει με την «απουσία αλαζονείας».
Το «να αντιλαμβάνεσαι ότι παράγεις έργο όχι από τα πάνω αλλά μέσα στην κοινωνία» είναι σχετικό. Εξάλλου αυτό το έργο δεν κρίνει πάντοτε ο εργαζόμενος λαός με αποτέλεσμα τα ποσοστά της αριστεράς να είναι πάρα πολύ χαμηλά; Τι συμβαίνει άραγε; Ως πότε θα ασχολούμαστε με το τι «αντιλαμβανόμαστε» εμείς και όχι το τι αντιλαμβάνεται ο εργαζόμενος ψηφοφόρος;
Η εξ ιδίων αντίληψη για το κοινωνικό έργο που παράγεται είναι μια καθαρά σχετική και υποκειμενική έννοια. Το παραγόμενο έργο εκ μέρους της αριστερά πρέπει να είναι ουσιαστικό και κοινά αποδεκτό από το λαό ακριβώς για τις ανάγκες των εργαζόμενων, την πλήρη ενημέρωσή τους και την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς τους στη βάση και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, διότι ο καθένας υποκειμενικά μπορεί να αντιλαμβάνεται το δικό του έργο σημαντικότερο. Ο δε αγώνας αυτός πρέπει να δίνεται για να επενδύσουμε στην ελπίδα, για να είναι ο άνθρωπος μακριά από σκοπιμότητες και πάνω από τα κέρδη. Μόνο έτσι θα γίνουν τα οράματα της αριστεράς πράξη.
Οι «αγώνες και η πάλη για τη ζωή και το μέλλον των ανθρώπων» δεν πρέπει να είναι απλά λόγια αλλά πράξη από τους αριστερούς που θέλουν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αγώνων μέσα στην κοινωνία και να παράγουν έργο. Τέτοιοι αγώνες είναι π.χ. να κάνεις μαθήματα ως εκπαιδευτικός σε μαθητές χαμηλών οικονομικών στρωμάτων χωρίς καμία απολύτως αμοιβή, να έχεις στο ενεργητικό σου όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις, να συμμετέχεις στα κινήματα όπως αυτό του φόρουμ στην Ιταλία, στο γκρέμισμα της καγκελόφραξης της παραλίας του Αλίμου και του Ελληνικού στην Αθήνα, στην πορεία ειρήνης των σαράντα δυο χιλιομέτρων στο δρόμο που χάραξε ο αγωνιστής και μάρτυρας της Ειρήνης Γρηγόρης Λαμπράκης, στην πορεία για την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου που ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος για την πτώση της φασιστικής δικτατορίας, να επισκέπτεσαι εμπόλεμες περιοχές όπως το Βελιγράδι για μια εβδομάδα κατά τη διάρκεια των μεγάλων βομβαρδισμών, τη Ραμάλα της Παλαιστίνης ακούγοντας τα κροταλίσματα των αυτόματων όπλων από τους ελεύθερους σκοπευτές, να διασχίζεις με πολύ μεγάλη δυσκολία μαζί με άλλους συντρόφους και συναγωνιστές σου τον κλοιό των αντιτορπιλικών του Ισραήλ για να βοηθήσεις τους δυστυχισμένους, πεινασμένους και ακρωτηριασμένους Παλαιστίνιους στη λωρίδα της Γάζας, κ.λπ.
Σ’ όλα αυτά και σε πολλά άλλα να κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή ακόμα και η ζωή σου.
Επομένως είναι απαράδεκτο να θεωρείται κάποιος αριστερός και μάλιστα εκπρόσωπος του λαού στο Εθνικό Κοινοβούλιο επικαλούμενος αγώνες που δεν έχει κάνει. Είναι ποιο έντιμο να επικαλείται τη βουλευτική αποζημίωση των 480.000 € περίπου για μια τετραετία και την εξασφάλιση της ζωής του και του μέλλοντός του και όχι αγώνες που δεν έγιναν.
Έχοντας όψη τα προαναφερθέντα, αν ήταν να επιλέξουν οι ψηφοφόροι του Ν. Λάρισας μεταξύ δυο τέτοιων υποψηφίων, αλήθεια ποιον θα επέλεγαν; Ποιον απ’ τους δυο θα ήθελαν ως εκπρόσωπό τους στο Εθνικό Κοινοβούλιο; Όμως, αν το ερώτημα τεθεί στη νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας είμαι περίεργος να μάθω ποιον από τους δυο θα προτιμούσε για να την εκπροσωπήσει στο Εθνικό Κοινοβούλιο;
Οι δε ψηφοφόροι της αριστεράς θα πρέπει σύντομα να αναρωτηθούν όσον αφορά το ποιοι τους εκπροσωπούν έναντι ποίων.
