Στις 4 Οκτωβρίου η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος έδωσε με την ψήφο της θριαμβευτική νίκη στον κ. Παπανδρέου και στην παράταξή του και συντριπτική ήττα στον κ. Καραμανλή και στην Κυβέρνησή του.
Για τους υποψιασμένους πολίτες, βέβαια, μια ήττα με μικρή σχετικά διαφορά, οπότε διαχειρίσιμη, ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενη. Και αυτό γιατί η ιστορία απέδειξε, ότι κανένα κόμμα δε μπορεί να μείνει για πολύ χρόνο, πόσο μάλλον για πάντα, στο θώκο της εξουσίας, το απαιτεί, άλλωστε, η αναζωογόνηση της Δημοκρατίας.
Το μέγεθος, ωστόσο, της ήττας με μια διαφορά της τάξης των 10,5 μονάδων ήταν σοκαριστικό και αναπάντεχο για τους οπαδούς και φίλους της ΝΔ αλλά και απρόσμενο ακόμα και για αρκετούς από τους νικητές και τους άλλους αντιπάλους. Γι’ αυτό και οι εξελίξεις στο εσωτερικό της ΝΔ υπήρξαν ραγδαίες.
Ξαφνικά, ο ελληνικός λαός είδε τον μέχρι πρότινος ισχυρό πολιτικό άνδρα και πλέον κατάλληλο για πρωθυπουργό να κατακρημνίζεται από το θρόνο του, να παίρνει όλη την ευθύνη για την ήττα πάνω του και να παραιτείται από αρχηγός της παράταξής του. Είδε, όμως, να γίνεται πρωθυπουργός, και μάλιστα αδιαμφισβήτητος, ο άνθρωπος, που μόλις πριν λίγο καιρό προκλητικά και δημόσια τον αμφισβητούσαν πρωτοκλασάτα στελέχη της παράταξής του, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των οργανωμένων οπαδών του και η συντριπτική πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Τι συνέβη, τελικά, και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα πρόεκυψε τέτοια φθορά και ήλθαν τα πάνω κάτω; Τι συνέβη και τόσο εύκολα η πλειοψηφία του λαού αντί του «ωσαννά» αποφάσισε να πει κατά του Καραμανλή το «άρον-άρον, σταύρωσον αυτόν»;
Ανεξαρτήτως του τι έκανε ο κ. Παπανδρέου στο εσωτερικό του κόμματός του και όχι μόνο, για να βελτιώσει τη θέση του και να πετύχει τη μεγάλη ανατροπή, κατά την άποψή μου και με τη ματιά του νεοδημοκράτη στην αλλαγή αυτή του πολιτικού σκηνικού έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο και τα παρακάτω:
1. Ύστερα από 5,5 χρόνια άσκησης εξουσίας και παρά το σημαντικό έργο, που είχε, στο μεταξύ, παραχθεί σε πάρα πολλούς τομείς, ο λαός είχε αρχίσει προ πολλού να κουράζεται από τη μακροχρόνια λιτότητα χάριν των δεικτών της οικονομίας, από τη διάψευση προσδοκιών, την ασυνέπεια λόγων και έργων, την αναποφασιστικότητα, τις καθυστερήσεις και αναβολές στο παραγόμενο έργο, από τα καμώματα χρυσών αγοριών, κουμπάρων και άλλων παρακοιμωμένων αετονύχηδων της εξουσίας αλλά και αξιωματούχων και πρωτοκλασάτων στελεχών της κυβέρνησης. Κάποια από αυτά, που κατά δήλωσή του τον κούρασαν, ο κ. Καραμανλής αντί να τα αποκηρύξει και να τα αποπέμψει αμέσως, ρισκάροντας ακόμα και πιθανότητα πρόωρης και πάλι προσφυγής στις κάλπες, είχε την ατυχή έμπνευση στην περυσινή έκθεση της Θεσσαλονίκης, έστω και προσωρινώς, να τα καλύψει χάνοντας οριστικά και τελεσίδικα το συγκριτικό ηθικό πλεονέκτημα, που μέχρι τότε τον κρατούσε αλώβητο και του εξασφάλιζε την υπεροχή. Η προσπάθειά του να απαλλαγεί από τα βαρίδια αυτά στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων έγινε καθυστερημένα και όταν ήδη το κακό είχε γίνει και η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη προ πολλού ξεκινήσει.
2. Για το αποτέλεσμα των εκλογών σημαντικό ρόλο έπαιξαν, επίσης, και τα μέσα ενημέρωσης, αφού στη συντριπτική τους πλειοψηφία ασκούσαν δριμύτατη κριτική εναντίον της κυβέρνησης προβάλλοντας μονομερώς μόνο τα αρνητικά της και μηδενίζοντας ή αποσιωπώντας συστηματικά το παραγόμενο έργο. Φαίνεται ότι το νομοσχέδιο για το βασικό μέτοχο με εισηγητή τον κ. Ρουσσόπουλο, έστω και αν δεν ίσχυσε ποτέ, δεν το ξέχασαν καναλάρχες και μεγαλοεκδότες και πήραν, έτσι, και τα δημόσια έργα και την εκδίκησή τους.
3. Αλλά και οι δυτικοί μας σύμμαχοι, οι Αμερικανοί, θύμωσαν με τον Καραμανλή για την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική του και προσπάθησαν να τον αποδυναμώσουν, μια που είχε το πολιτικό θάρρος στο Βουκουρέστι να πει «ΟΧΙ» στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, να κάνει την Ελλάδα ενεργειακό κέντρο σε αγαστή συνεργασία με τους Ρώσους του Πούτιν και να θίξει έτσι τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή μας. Είναι άραγε τυχαίο, το πότε άρχισαν να αποκαλύπτονται και να προβάλλονται το ένα μετά το άλλο σκάνδαλα μπαγιάτικα, αλλά και άλλα υπαρκτά και ανύπαρκτα, και να καίγεται η Πελοπόννησος, η Εύβοια και τελευταία η Αττική;
4. Στην προσπάθεια φθοράς της Κυβέρνησης Καραμανλή συνέβαλλαν και τα συνδικάτα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης με πρώτο και καλύτερο αυτό της μέχρι πρότινος αξιωματικής αντιπολίτευσης, που πρωταγωνιστούσε στην σκανδαλολογία, στη μηδενιστική τακτική, στην καταστροφολογία, στην παραπληροφόρηση και στην υποσχεσιολογία. Η στάση τους και μόνο στα περασμένα Δεκεμβριανά αποδεικνύει το μέγεθος της ανευθυνότητας και των σκοπιμοτήτων, που κρύβονταν πίσω από αυτή.
5. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, επίσης, έδωσε, ενδεχομένως, τη χαριστική βολή σε μια παραπαίουσα Κυβέρνηση των 151 βουλευτών και αυτών όχι σίγουρων, αφού κάποιοι από αυτούς της έκαναν το βίο αβίωτο με τα καμώματά τους. Πάνω που οι δείκτες της οικονομίας είχαν σχετικώς βελτιωθεί ύστερα από πολυχρόνιο ξεζούμισμα του λαού και η ελπίδα για καλύτερες μέρες άρχισε να διαφαίνεται σιγά – σιγά στον ορίζοντα, ήρθε η παγκόσμια οικονομική κρίση να ανατρέψει τους σχεδιασμούς και να επιβληθούν ύστερα από έντονες πιέσεις και της Ε.Ε. πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες αποτελεί άθλο το πώς άντεχε αυτή η Κυβέρνηση για πολλούς μήνες και το σημαντικό έργο, που στο μεταξύ επιτελούσε. Αντί, λοιπόν, όλοι οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας να ανταποκριθούν στο κάλεσμα, να συσπειρωθούν και να στηρίξουν τον πανταχόθεν βαλλόμενο Πρωθυπουργό, πολλοί από αυτούς, άλλοι με την εσωστρέφεια και τη μίζερη στάση τους, άλλοι με την ψήφο τους, του έδειξαν την πόρτα της εξόδου παρασέρνοντας μαζί του και το συντοπίτη μας, τον κ. Γ. Σουφλιά. Αν μη τι άλλο για την προσφορά τους στην παράταξη και τη χώρα άξιζαν και ο ένας και ο άλλος κάτι καλύτερο και όχι μικρόψυχες δημόσιες τοποθετήσεις εναντίον τους.
Άποψή μου είναι ότι η απόφαση του κ. Καραμανλή να γίνουν οι εκλογές στις 4 Οκτωβρίου και να ειπωθεί όλη η αλήθεια για την οικονομία, παρά το δυσμενέστατο αποτέλεσμα ήταν σωστή για τους λόγους, που επικαλέστηκε πολλάκις τον τελευταίο καιρό, γλίτωσε τη ΝΔ από ακόμα χειρότερο, ίσως, αποτέλεσμα και αποτελεί σοβαρή κληρονομιά για την παράταξη και παρακαταθήκη για την πολιτική ζωή και το συμφέρον του τόπου, και αυτό θα φανεί στο άμεσο μέλλον, αφού η ζωή συνεχίζεται.
Αντί, λοιπόν, οι Νεοδημοκράτες σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα να ψάχνουμε εν θερμώ Ιφιγένειες και αποδιοπομπαίους τράγους, για να τους φορτώσουμε με περισσή ευκολία τις ευθύνες για την ήττα, αντί να πικραίνουμε ανθρώπους, που αν μη τι άλλο, παρά τις παραλείψεις και τα λάθη τους, κοπίασαν και παρήγαγαν πλούσιο έργο, το οποίο προβάλλαμε και για το οποίο καμαρώνουμε, καλό είναι να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του, να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων, να συζητήσουμε χωρίς τηλεοπτικό ξεκατίνιασμα και να αναλύσουμε ψύχραιμα και σε βάθος τα αίτια της μεγάλης ήττας και αποφεύγοντας λάθη του παρελθόντος να συμβάλουμε στην όσο το δυνατόν γρηγορότερη αναδιοργάνωση της παράταξης, το χρωστάμε στη Δημοκρατία, στον τόπο μας, στους εαυτούς μας.
