Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου του, ή μάλλον το μανιφέτο, του νέου και μοναδικού εξωκοινοβουλευτικού υπουργού, που διαθέτει η Τουρκική Κυβέρνηση και μάλιστα ως υπουργός Εξωτερικών της, καθηγητού κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, με το οποίο προσπαθεί να οριοθετήσει σε γενικές γραμμές, ποια θα πρέπει να είναι η εθνική στρατηγική της χώρας του, προκειμένου να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη και ως εκ τούτου να έχει βαρύνουσα λόγο και άποψη στα δρώμενα στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.
Δεν πρέπει να είναι κανένας πολιτικός αναλυτής ή διπλωμάτης για να διαπιστώσει εύκολα πλέον ότι, από την ημέρα, που ανέλαβε καθήκοντα υπουργού των Εξωτερικών της Τουρκίας ο 4ος Νταβούτογλου, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν αρκετά επιδεινωθεί, οι υπερπτήσεις των τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών πάνω σε κατοικημένα ελληνικά νησιά (Αγαθονήσι - Φαρμακονήσι - Φούρνοι) είναι καθημερινές και επαναλαμβανόμενες και η Άγκυρα προχωρά βάσει του εθνικού της στρατηγικού σχεδιασμού της, στην κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο και ανοικτά κάνει λόγο, για την ανάγκη αναθεώρησης της συνθήκης της Λοζάνης του 1923 γιατί είναι, αναγχρονιστική, την αδικεί κατάφωρα και κατά συνέπεια πρέπει να ανατραπεί.
Στο βιβλίο του αυτό το γεράκι της Άγκυρας γενικεύοντας τα προβλήματα, που καθημερινά προβάλλει και εγείρει η Τουρκία στο Αιγαίο, υποστηρίζει ότι τα νησιά του Αιγαίου είναι φυσική προέκταση της γεωλογικής δομής της Ανατολίας. Συνεπώς το βασικό πρόβλημα στο Αιγαίο είναι η αντίθεση μεταξύ γεωλογικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας και της υπάρχουσας κατάστασης, που διαμορφώθηκε μέσω διεθνών συμφωνιών ερήμην της Τουρκίας, όπως το πρωτόκολλο ειρήνης των Παρισίων του 1947 με το οποίο παραχωρήθηκαν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Όπως έχω ξαναγράψει πολλές φορές η Τουρκία υποστηρίζει ότι το θέμα του Αιγαίου, δεν είναι νομικό, αλλά πολιτικό και γεωγραφικό και ως εκ τούτου τα πάντα πρέπει να συζητηθούν από μηδενική βάση χωρίς να ληφθούν καθόλου υπόψη, οι υφιστάμενες συνθήκες σύμβασης και τα διεθνή γραπτά κείμενα, που εκφράζουν και αναλύουν την υπάρχουσα σήμερα νομιμότητα. Είναι μια καθαρή πέρα για πέρα απαράδεκτη τουρκική πατέντα, που στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο, στην αυθαιρεσία στην προκλητικότητα, στην επίδειξη στρατιωτικής δύναμης και ισχύος, με σκοπό και προοπτική να πειθαναγκάσει τη χώρα μας, να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να μοιράσει εκ νέου το Αιγαίο, προεκτείνοντας την κυριαρχία της μέχρι τον 25ο μεσημβρινό, αναλαμβάνοντας έτσι τον έλεγχο του εναερίου χώρου πάνω από τα νησιά Σαμοθράκη, Λήμνο, Λέσβο, Αγ. Ευστράτιο, Ψαρά, Αντίψαρα, Χίο, Ικαρία και όλο το Αρχιπέλαγος της Δωδεκανήσου, επιτυγχάνοντας με τον τρόπο αυτό τη Διχοτόμηση και τη συγκυριαρχία του Αιγαίου. Το γεράκι της Άγκυρας παιδί του βαθέως κράτους, ο επονομαζόμενος και ο Κίσινγκερ της Τουρκίας αφήνει μάλιστα να εννοηθεί, ότι δεν πρέπει να αποκλείουμε να συμβεί στην περιοχή κάτι παρόμοιο, που συνέβη το 1974 στην Κύπρο.
Την ίδια στιγμή, πληθαίνουν οι παραινέσεις, κυρίως από πλευράς ΗΠΑ, για διάλογο, προκειμένου να εξομαλυνθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Τουρκία αισθάνεται τελευταία ισχυροποιημένη, δεδομένης και της Αμερικανικής ενθάρρυνσης ότι μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην περιοχή μας (Βαλκάνια - Μέση - Ανατολή) και περιφερειακή υπερδύναμη. Έτσι θεωρεί ότι θα μπορούσε να πάει τώρα σε ένα διάλογο από θέσεως ισχύος και υπεροχής, προβάλλοντας διαρκώς και συνεχώς τις αξιώσεις της, προσπαθεί να τις επιβάλλει στην αντζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών και να επιτύχει, μια διαπραγμάτευση «πακέτο» όπως η ίδια την έχει ορίσει μακράν από τις ισχύουσες διεθνείς συνθήκες, συμβάσεις και γραπτά κείμενα. Υπόψη ότι σε καθένα απ' αυτά κατά το παρελθόν έχει προβάλει τις επιφυλάξεις της.
Πιστεύω δεν θα πρέπει να μένει καμία αμφιβολία σε καμία Ελληνίδα και σε κανέναν Έλληνα ότι, η Τουρκία δεν συζητά πλέον να γίνουν οι αναγκαίες ρυθμίσεις, που μπορούν και πρέπει να γίνουν στο Αιγαίο, αλλά απαιτεί ξεδιάντροπα και προκλητικά κάνοντας επίδειξη της στρατιωτικής της ισχύος, να επιβάλλει αυτή τις απόψεις της και τις θέσεις της, ως περιφερειακή υπερδύναμη και ως αφεντικό της περιοχής, κατά τρόπον, που να ικανοποιεί τα γεωστρατηγικά της και τα εθνικά της συμφέροντα και μόνο.
Η χώρα μας, η ελληνική κυβέρνηση και η διπλωματία μας, έχουν να επιτελέσουν ένα πάρα πολύ δύσκολο έργο και είναι πλέον καιρός να αποκτήσουμε επιτέλους αραγές εσωτερικό μέτωπο, ομοψυχία, κάλλιστη αμυντική θωράκιση, προβολή των θέσεών μας παντού και σε όλα τα διεθνή επίπεδα, να σταματήσουμε να χαϊδεύουμε και να καλοπιάνουμε τον άρπαγα γείτονά μας και τότε και μόνο, υπάρχει περίπτωση να σοβαρευθεί και να λογικευθεί. Η απεμπόλιση των διεθνώς κεκτημένων δικαιωμάτων μας, θα είναι, καθαρά εθνική τραγωδία και συγχρόνως αυτοκτονία.
Η χώρα μας κύριε Νταβότουγλου έχει το δικό της στρατηγικό βάθος, που εκτίνεται σε μια ακτογραμμή 16.000 χιλιομέτρων. Και είναι το 50% του συνόλου των ακτογραμμών της Ε.Ε. Και αυτό κύριε Νταβότουγλου αργά ή γρήγορα, θέλετε δεν θέλετε και εσείς και ο λαός σας, θα χωνέψετε.
