Τελευταίες ώρες εκλογικής αγωνίας σήμερα. Ως το βράδυ όλα θα έχουν τελειώσει οριστικά. Οι αυταπάτες, οι φαντασιώσεις που πιθανόν καλλιεργήθηκαν προεκλογικά απο κάποιους, ρήτορες και ακροατές, θα διαλυθούν αναγκαστικά - μέχρι αύριο το πρωί – στο φως της ημέρας και της σκληρής πραγματικότητας. Όλα και όλοι θα επανέλθουν εκεί όπου βρίσκονταν πριν από την ημέρα της ανακοίνωσης των πρόωρων εκλογών. Εκεί όπου διεξάγεται ένας απελπισμένος αγώνας για τη διάσωση της εθνικής οικονομίας, εκεί όπου η ανεργία και η ανασφάλεια πλήττει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, εκεί όπου στενάζει η Παιδεία, εκεί όπου οι μεγάλες εξωτερικές υποθέσεις και τα άλυτα εσωτερικά προβλήματα της χώρας φορτώνουν με αγωνίες τις πολιτικές ηγεσίες.
Ο αποψινός νικητής θα πανηγυρίσει τη νίκη του για λίγες μόνον ώρες. Στη συνέχεια θα βρεθεί σε μια «κόλαση» ευθυνών και προβλημάτων. Ύστερα από όλα όσα ειπώθηκαν σ΄αυτή την προεκλογική περίοδο θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να δικαιολογηθούν επαρκώς, από εδώ και στο εξής, αποτυχίες, αδεξιότητες, καθυστερήσεις και ασυνάρτητες κυβερνητικές αποφάσεις. Έτσι όπως παρουσίασαν τα πράγματα προεκλογικά οι δύο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις αφαίρεσαν από τον εαυτό τους κάθε δυνατότητα «εξήγησης» των αποτυχιών από αύριο. Ο βίος της νέας κυβέρνησης που θα σχηματιστεί την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι κάτι περισσότερο από δύσκολος. Και θα φορτώσει με πολλές δυστυχίες πολλούς υπουργούς.
Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις σημερινές εκλογές θα έχει εξασφαλίσει μόνο τυπική και όχι ουσιαστική νομιμοποίηση της εξουσίας. Την ουσιαστική νομιμοποίηση θα πρέπει να την κατακτήσει στη συνέχεια με τις πράξεις της. Θα την κερδίσει στη συνέχεια με τις αποφάσεις της, τις επιλογές της, την ταχύτητα με την οποία θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Με το σθένος, την αποφασιστικότητα και την ικανότητα που θα επιδείξει για να επιλύσει το πλήθος των εθνικών, οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων της χώρας.
Ο σημερινός ψηφοφόρος οδεύει προς την κάλπη δύσπιστος και προβληματισμένος. Έχει αρκετή μνήμη ώστε να θυμάται ότι οι υποσχέσεις του παρελθόντος δεν τηρήθηκαν από τους δύο διεκδικητές της εξουσίας. Αυτό που οι δεκάδες υποψήφιοι υποσχέθηκαν ότι θα πράξουν τώρα, συνιστά στην ουσία ομολογία της αποτυχίας τους, αφού οι περισσότεροι δεν εμφανίζονται για πρώτη φορά στην πολιτική σκηνή.
Η αντίθεση ακριβώς αυτή μεταξύ των πεπραγμένων του παρελθόντος και των υποσχέσεων για το μέλλον, πείθει απλώς το εκλογικό σώμα ότι η πολιτική ηγεσία τελεί υπό καθεστώς «κοινοτικής εντολής» για να μην πω «ομηρείας», που επιβάλλει ένα πλαίσιο πολιτικής συμπεριφοράς, κυρίως στον οικονομικό τομέα, προς το οποίο ευθυγραμμίζονται τα κόμματα της εξουσίας.
Οι προεκλογικοί λόγοι και αντίλογοι – είτε από την τηλεόραση, είτε ενώπιον του συγκεντρωμένου πλήθους – τελείωσαν. Οι πολιτικοί, με σφιγμένα τα δόντια, προσπαθώντας να ξεχάσουν παλιές «συνήθειες», έκαναν ό,τι τους ήταν δυνατόν για να εμφανιστούν «πολιτισμένοι» μέσα στο προεκλογικό σκηνικό. Ορισμένοι τα κατάφεραν, οι περισσότεροι όχι. Όμως αν το προεκλογικό στυλ βρέθηκε σε μια μεταβατική περίοδο, δεν συνέβη το ίδιο και με κάτι άλλο που παρέμεινε στο χώρο της ελληνικής πολιτικής «παράδοσης». Η αλήθεια δεν ειπώθηκε στους πολίτες. Οι ρήτορες των δύο μεγάλων κομμάτων προτίμησαν την παλαιά μέθοδο της ωραιοποίησης καταστάσεων, της προσφοράς πακέτων ελπίδας, της μείωσης του μεγέθους των σοβαρών προβλημάτων.
Δεν θέλησαν οι πολιτικοί μας άνδρες – για μια ακόμα φορά – να αντιληφθούν ότι έχει αλλάξει κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό: Οι πολίτες της χώρας μας γνωρίζουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους την αλήθεια. Γνωρίζουν ποια είναι η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Γι΄αυτό και η δυσφορία, όσο και η δυσπιστία για το αύριο είναι δεδομένη. Διαπιστώνεται καθημερινά παντού. Στο δρόμο, στην αγορά, στα καφέ, στην εκπαίδευση, στους τόπους εργασίας. Παντού κυριαρχεί η διαμαρτυρία για όσα δεν έγιναν. Και η ελπίδα φθίνει. Ο καθένας έχει κάτι να προσθέσει. Νιώθουν οι περισσότεροι πληγωμένοι, προδομένοι από τα κόμματα.
Ποιος μπορεί να αμφιβάλει ότι ο σημερινός πολίτης, ακόμα και ο πλέον αποστασιοποιημένος από το πολιτικό γίγνεσθαι, έχει πλέον πεισθεί ότι εξουσία σήμερα σημαίνει ανεξέλεγκτη διαχείριση πλούτου, δύναμης, μέσων αυτοπροβολής, διαπλοκή με επιχειρηματικά συμφέροντα. Ότι η πολιτική είναι το επάγγελμα που εξασφαλίζει την πρόσβαση σε άκρως προνομιούχες αυθαιρεσίες. Έχει πλέον πεισθεί ο σημερινός πολίτης – ψηφοφόρος ότι η πολιτική εμπορευματοποιείται και ότι ο ίδιος είναι μόνο καταναλωτής ψευδαισθήσεων. Γι’ αυτό και οδεύει σήμερα προς την κάλπη γεμάτος δυσπιστία και προβληματισμούς για το αύριο. Γι’ αυτό και οι όποιοι αποψινοί νικητές δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν από ΄δω και πέρα, σε καμιά περίπτωση, επιεικώς από εκείνους που σήμερα προσέρχονται στις κάλπες. Τα «μεγάλα λόγια» και τα «οράματα», πνιγμένα σε άσχημες εμπειρίες και πολλές αποτυχίες, δεν συγκινούν πλέον κανέναν.
Οι σημερινοί ψηφοφόροι με πλήρη συνείδηση μιας πολύ δύσκολης δημοσιονομικής κατάστασης, ζητούν μόνο πολιτική σοβαρότητα, δημιουργική φαντασία και συστηματική δουλειά. Ουδείς έχει τη διάθεση να αισιοδοξεί σε κενό. Ο κερδισμένος λοιπόν στις σημερινές εκλογές θα έχει από αύριο ένα μόνο μέλημα: να χειριστεί το Απόλυτο. Όσοι τον ψήφισαν θα του ζητήσουν να υψωθεί ως τη στάθμη των προσδοκιών τους.
Παρόμοια και εκείνοι που επέλεξαν άλλα κόμματα θα θελήσουν κι αυτοί να εγείρουν τα αιτήματά τους περίπου σαν να είχαν εμπιστευτεί εξ αρχής τον κερδισμένο.
Νικητές και ηττημένοι, αδιάφοροι και παθιασμένοι θα ενωθούν για να απαιτήσουν τα μέγιστα, όχι επειδή υπολογίζουν πως θα τους δοθούν, αλλά επειδή πρέπει να τα ζητήσουν για να λυτρωθούν από το φόβο τους πως και τα ελάχιστα ακόμη κινδυνεύουν.
Να ελπίσουμε άραγε ότι η νέα εξουσία δεν θα επιδοθεί αμέσως στο προσφιλές, για τους νικητές, άθλημα της λαφυραγωγίας των όσων απέμειναν ακόμα στον άμοιρο τόπο μας;
