...Τώρα κανονικά δεν θα ’πρεπε να το... μαρτυρήσω, για να μην δίνω ιδέες, αλλά... δεν βαριέστε! Θα κατοχυρώσω την... πατέντα, οπότε, ας το πάρει το ποτάμι!
Σκεφτόμουν, λοιπόν, τώρα με όλη αυτή την πληθώρα των υποψηφίων και των ομιλιών, γιατί δεν έκανε κανείς μια απλή σκέψη. Υπάρχουν γραφεία - αυτό και γνωστό και παλιό - που ασχολούνται με τη δόμηση ή αναδόμηση του προφίλ των υποψηφίων. Που είναι «έτσι», που είναι «αλλιώς», που, τέλος πάντων, ασχολούνται με τις δημόσιες σχέσεις και τη δημόσια εικόνα των πολιτικών ή των επίδοξων πολιτικών. Όποιος έχει και καλοπληρώνει, καλοπροβάλλεται και καλοπροωθείται κιόλας, από τα διάφορα γραφεία.
Λέω ’γω τώρα: πώς δεν σκέφτηκε κανείς να συγκροτήσει και ένα γραφείο «οπαδών»; Ή να την αναπτύξει τη δραστηριότητα εκ παραλλήλου, εν πάση περιπτώσει. Διότι, ξέρετε τι «καζίκι» τραβάνε τούτες τις μέρες οι υποψήφιοι βουλευτές για να βρουν το κοινό τους; Καλά, δεν μιλάω για τους αρχηγούς των κομμάτων και τις ομιλίες σε πλατείες, γήπεδα και λοιπούς πολύ ανοιχτούς χώρους. Εκεί πια, γίνεται της... μεταφοράς. Της μαζικής μεταφοράς με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Από τον ένα νομό στον άλλον, από τη μία περιφέρεια στην άλλη - στις καλύτερες των περιπτώσεων - και από τη μια άκρη της Ελλάδος στην άλλη, άμα «σφίξουν» πολύ τα πράγματα.
Ας τους αφήσουμε αυτούς, γιατί είναι μεγάλη ιστορία και δεν συμφέρει. Να πιάσουμε τους μικρότερους. Τους υποψήφιους βουλευτές όλων των κομμάτων που αναζητούν οπαδούς. Να, αίφνης, μόνο στο νομό Λάρισας, ας πούμε, για τούτες τις εκλογές, είναι, λέει, συνολικά όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές από 16 κόμματα, οι οποίοι και διεκδικούν την ψήφο των πολιτών του Νομού. Εκεί πού να κάθονται τα πολιτικά γραφεία και να παίρνουν τα χιλιάδες τηλέφωνα για να καλέσουν, να... αφυπνίσουν, να υπενθυμίσουν για την τάδε ομιλία του υποψηφίου και τη δείνα συγκέντρωση, να γίνεται το «άλλο». Να παίρνει ο υποψήφιος σε κείνο το γραφείο που λέγαμε και να λέει: «στείλε μου μία παρτίδα οπαδούς στην Κεντρική πλατεία», επί παραδείγματι. Και, επειδή το σύστημα είναι και προηγμένο, να έχει και διαβαθμίσεις. «Στείλε μου δύο δωδεκάδες 20άρηδες, τρεις δωδεκάδες 30-40άρηδες, βάλε μου και δύο ντουζίνες ηλικιωμένους», να έχει ποικιλία το ακροατήριο, να είναι και αντιπροσωπευτικό. Τσάκα - τσάκα, θα τους έχει στην καβάντζα το γραφείο τους «κομπάρσους - οπαδούς», θα τους στέλνει. Εννοείται, βεβαίως, θα τους εξοπλίζει με τις ανάλογες σημαίες, τα ανάλογα συνθήματα σύμφωνα με το κόμμα που θα εκπροσωπεί ο κάθε πελάτης - υποψήφιος, και μια χαρά.
Θα υπάρχει ένας σίγουρος πυρήνας οπαδών να είναι κατοχυρωμένη η «αξιοπρέπεια» της συγκέντρωσης, ε, και από κει και πέρα «όσοι πιστοί προσέλθετε». Δηλαδή, αν υπάρχουν και τίποτα - αυθόρμητοι, όχι δεν θα πούνε, αλλά να υπάρχει το «σίγουρο»! Να μην έχουν άγχος οι άνθρωποι.
Ξέρετε τι δουλειές θα έκανε τέτοιες εποχές ένα τέτοιο γραφείο; Με φούντες! Άμα είχε και την «ντουζίνα» των οπαδών έτσι, σε μια «λογική τιμή», δεν θα προλάβαινε να στέλνει!
Έτσι κι αλλιώς, ο «αυθορμητισμός» έχει χαθεί προ πολλού ή εν πάση περιπτώσει, έχει σημαντικά συρρικνωθεί, και τους ψάχνουν με το... τουφέκι. Όχι ότι δεν γίνεται η δουλειά. Γίνεται. αλλά θέλει κόπο. Ενώ αν παρέχονται «έτοιμοι», θα λυθεί το πρόβλημα, αυτό τουλάχιστον.
