«Μήτε να κρίνουν ή να συζητούν
μήτε να εκλέγουν πια,
ν' ακολουθούν μόνον»
Κ. Καβάφης
Είναι πασίγνωστη, καθιερωμένη, αλλά και επιβεβλημένη σ' όλον τον επιχειρηματικό κόσμο, η διπλογραφία, δηλ. η τήρηση διπλών βιβλίων. Το βλέπουμε άλλωστε και στα κινηματογραφικά έργα, με θέμα τον πόλεμο μεταξύ των «καλών» και των «κακών», όπου αλληλοσκοτώνονται για την αποκάλυψη, των κρυφών διπλών βιβλίων.
Το ένα από τα δύο βιβλία είναι το επίσημο. Για τα μάτια του κόσμου, των ελεγκτών και της Εφορίας. Είναι δερματόδετο καθαρογραμμένο, οι σελίδες του, ιδεώδους τάξης και αληθοφανούς εικόνας της επιχείρησης. Έσοδα και έξοδα ισοσκελισμένα. Οι κωδικοί αριθμοί, μαρτυρούν εντέχνως το άδολον και ηθικόν, της επιχειρήσεως. Υπόδειγμα τάξης και ειλικρίνειας. Χαίρεσαι να το πιάνεις στα χέρια σου. Υπεράνω κάθε υποψίας. Είναι δημόσιο και νομιμοφανές, αλλά άκρως μυθοπλαστικό. Εδώ με υπερβολική μαεστρία και σατανική λαθροχειρία, κάποιου ειδήμονα ή ατσίδα φοροτεχνικού (γράφε μάστορα φοροδιαφυγής) καταγράφεται με πλήρη τάξη και αλήθεια, η δήθεν αξιοπιστία της επιχείρησης.
Το δεύτερο βιβλίο είναι αόρατο, απόρρητο, απρόσιτο σε κάθε αρχή ελέγχου. Επτασφράγισο μυστικό. Το ανοίγει μόνον ο «Αφέντης» και βλέπει την πραγματική εικόνα της επιχείρησης.
Τώρα τα κόμματα δεν είναι επιχειρήσεις. Υποτίθεται, πως είναι ομάδες ομοϊδεατών, με κοινούς στόχους και επιδιώξεις, για αξίες και ιδανικά. Άμ, δε! Τα σημερινά κόμματα στην Ελλάδα, κάτι τέτοια εύσημα δεν μπορούν να τα επικαλεσθούν. Γιατί ψευδολογούν απέναντι στον λαό, τον παραπλανούν, του κρύβουν την αλήθεια. Δεν ελέγχονται και διαφεύγουν των πάντων. Είναι δηλ. σαν τις επιχειρήσεις, που τηρούν διπλά βιβλία. Τα νόμιμα και τα κρυφά. Άλλα λένε κι άλλα κάνουν.
Στο πρώτο βιβλίο, καταγράφονται τα όσα λέγονται, πριν από τις εκλογές, για ψηφοθηρία. Γεμάτα υποκρισία και ψέματα. Εύηχα και αληθοφανή, άπιαστα στην απόκρυψη. Εκεί καταγράφονται τα «Συμβόλαια με τον λαό». «Το κόμμα στην αρχή, ο λαός στην εξουσία». Καθαρογραμμένες σελίδες, αφιερωμένες στην «Αλλαγή», στην «Επανίδρυση του κράτους», στον «Εκσυγχρονισμό», στις «Μεγαλόπνοες μεταρρυθμίσεις». Εκεί γράφονται με μεγάλα στοιχεία: «Σεμνότητα και ταπεινότητα». «Αναβάθμιση της Παιδείας». «Πάταξη της φοροδιαφυγής και εξυγίανση του συστήματος φοροεισφορών» κ.ά.
Τι ωραία, τι θαυμάσια, πόσο ελπιδοφόρα. Τέρμα τα ράντζα και «αναβάθμιση της Υγείας». «Η μέχρι μηδενική ανοχή και πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς». Κάθαρση στη Δημόσια Διοίκηση, στην Δικαιοσύνη, στην Εκκλησία. Ένας πακτωλός υποσχέσεων, για μια ιδανική πολιτεία. Το πρώτο αυτό βιβλίο είναι βιβλίο ευδαιμονίας, που καλείσαι να τη ζήσεις. Είναι ένα ολάνοιχτο βιβλίο, προσιτό σε κάθε ψηφοφόρο, που το απολαμβάνει. Αλλά ως την ημέρα της κάλπης.
Την επόμενη της κάλπης περνάμε στο δεύτερο βιβλίο.
Εδώ σε έχω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. Το σκηνικό αλλάζει άρδην. Το περιεχόμενό του, άκρως διαψεύδον το πρώτο. Ο συγγραφέας του διαψεύδει τα όσα υπεσχέθη. Διαψεύδει τον ιδεαλισμό και την αγαθή πρόθεση, του πρώτου συγγραφέα. Εδώ άρχει ο κυνισμός, η αδιαντροπιά, η ασυνειδησία και η προκλητική ανακολουθία. Αναφέρεται σε αποφάσεις των Ιερατείων, των Μυστικών Συμβούλων, των μαγείρων της απάτης, που εν κρυπτώ και παραβύστω, μαγειρεύουν με τα πιο σκάρτα υλικά, τη φόλα για τον λαό. Ορίζουν επακριβώς τη φενάκη, με την οποία θα καλύψουν τις ανομίες τους. Εδώ το λόγο έχουν οι πολιτικοί, για το τι πρέπει να υποσχεθούν για να γίνουν αρεστοί και καλύτεροι ψηφολέκτες. Εδώ χαλκεύουν τα πιο προκλητικά και υποβαθμίζοντα την αξιοπρέπειά μας, συνθήματα και σποτ. Κόβουν επιδόματα και μοιράζουν θέσεις σε φίλους, συγγενείς, κουμπάρους και νεροκουβαλητές του κόμματος. Σε τούτο το βιβλίο γράφονται τα «πάρε-δώσε» με σπόνσορες και εταιρίες της ατιμίας και της συνδιαλλαγής. Όλα τα κρυφά και λερωμένα εδώ θα γραφούν. Εδώ τα μυστικά της λαμογιάς της ατιμίας και της εκτροπής.
Βεβαίως το βιβλίο αυτό, το δεύτερο, το μυστικό και απόρρητο, το χειρίζονται πρόσωπα διακεκριμένα, για παρανομίες και απάτες. Ειδικοί λαοπλάνοι και καταχραστές του ελληνικού λαού. Το ξεφυλλίζουν μόνον οι «Άρχοντες». Το top του team της ελεεινής απάτης. Μόνον αυτοί έχουν πρόσβαση στα άδυτα της απατεωνίας. Ο λαός μένει εν αγνοία. Στο σκοτάδι. Περιμένει βλακωδώς την πραγματοποίηση των εξαγγελιών του πρώτου βιβλίου. Άμ δε! Καλά έλεγε ο Καβάφης για το πώς οι ηγέτες θέλουν τους ψηφοφόρους των. («Μήτε να κρίνουν ή να συζητούν, μήτε να εκλέγουν πια, ν' ακολουθούν μόνον).
