Αποτελεί, κατά κανόνα, κρυφό καημό σχεδόν όλων των ανθρώπων, να βλέπουν τον εαυτό τους να προοδεύει και να ξεχωρίζει, προκειμένου όχι μόνο να ικανοποιούν τη ματαιοδοξία τους απολαμβάνοντας την αναγνωρισιμότητά τους αλλά και να δίνουν ουσιαστικό περιεχόμενο και νόημα στη ζωή τους όντας χρήσιμοι στον εαυτό τους και στους γύρω τους.
Ως εκ τούτου, υπάρχουν στην κοινωνία μας αρκετοί επώνυμοι. Απ’ αυτούς άλλοι απέκτησαν την επωνυμία τους κληρονομικώ δικαίω στηριγμένοι σε ξένες πλάτες ή πατώντας επί πτωμάτων, άλλοι με τον ιδρώτα του προσώπου τους βαδίζοντας με το σταυρό ή χωρίς αυτόν στο χέρι και στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις, και άλλοι, πάλι, εκεί και ως έτυχε χρησιμοποιώντας λίγο απ’ όλα.
Κοινή μοίρα, ωστόσο, όλων των επωνύμων, κυρίως όμως αυτών που για διάφορους λόγους μπαίνουν στο στόχαστρο, είναι να υφίστανται τη βάσανο της καλώς εννοούμενης δημόσιας κριτικής, που υπό προϋποθέσεις βοηθά κάποιους να γίνονται καλύτεροι, ή, πολλές φορές πάλι, να πέφτουν θύματα της ζηλοφθονίας και της κακίας συνανθρώπων τους, που με τις επιθέσεις τους, όσο άδικες και αστήρικτες κι αν είναι, πετυχαίνουν ορισμένες φορές να θαμπώνει η καθαρή εικόνα, που έχει γι’ αυτούς η κοινωνία.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες και μια που «ουδείς αναμάρτητος, ει μη είς, ο Θεός», ελάχιστοι επώνυμοι καταφέρνουν να χαίρουν ουσιαστικής εκτίμησης, να γίνονται αποδεκτοί απ’ το κοινωνικό σύνολο και να αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση, έστω κι αν το αξίζουν περισσότεροι.
Και ναι μεν, καλώς υφίστανται τις συνέπειες της απομυθοποίησής τους και καλώς πληρώνουν το τίμημα της δημόσιας κατακραυγής, όσοι καταφέρνουν τεχνηέντως και αποκρύπτοντας τα ανομήματά τους να διακρίνονται και να ξεχωρίζουν. Πληρώνουν, όμως, κακώς και αδίκως αυτό το τίμημα, όσοι στοχοποιούνται, επειδή πέφτουν θύματα οργανωμένων ή μη συμφερόντων ή της πονηρίας συνανθρώπων, αφού απαιτείται αρκετός χρόνος, για να αποδείξουν εμπράκτως ότι «δεν είναι ελέφαντες» και να διαλύσουν τις εις βάρος τους σκιές. Άλλωστε οι επιτιθέμενοι βρίσκονται πάντα σε πλεονεκτικότερη θέση απ΄τους αμυνομένους.
Πληρώνουν πιο ακριβά το τίμημα αυτό, όσοι τέτοιοι εκτός από επώνυμοι είναι και δημόσια πρόσωπα. Αν, μάλιστα, είναι ταυτόχρονα αυτοδημιούργητοι και με «ταπεινή» αφετηρία, είναι γονείς, βαδίζουν με το σταυρό στο χέρι, σκέπτονται φωναχτά, ενοχλούν με την πένα τους λέγοντας αλήθειες και τα πράγματα με το όνομά τους, επισημαίνοντας λάθη, παραλείψεις και αδυναμίες της κοινωνίας μας και κάνοντας προτάσεις για βελτίωση της κατάστασης, τότε το τίμημα, που πληρώνουν, είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερο.
Οι επώνυμοι αυτής της κατηγορίας γνωρίζουν καλά τις οδυνηρές συνέπειες, που έχει στην εφαρμογή του το «δάσκαλε, που δίδασκες και νόμον δεν εκράτεις», καθώς και το «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύται». Γι’ αυτό και είναι υποχρεωμένοι για ευνόητους λόγους, αν τους ενδιαφέρει πραγματικά η θετική άποψη, που έχει ο κόσμος γι’ αυτούς, να προσέχουν πολύ, να υπόκεινται συνεχώς και στη βάσανο του αυτοελέγχου και της αυτοκριτικής και κατόπιν να ομιλούν και να δρουν.
Επιβάλλεται να ξέρουν τα πάντα και να είναι τέλειοι σε όλα. Έστω κι αν τα λάθη είναι ανθρώπινα, δεν υπάρχει γι΄ αυτούς περιθώριο ούτε καν σκέψης για κάτι τέτοιο, και δεν δικαιολογείται καμία αδυναμία τους αν τύχει, μάλιστα, και προκύψει, κάποιοι τους περιμένουν στη γωνία, για να αρπάξουν την ευκαιρία και να τους εκθέσουν. Γι΄ αυτό και μια ζωή ακροβατούν.
Τα επώνυμα και δημόσια πρόσωπα δεν δικαιούνται να έχουν οικονομικά προβλήματα κι αν έχουν τέτοια, δεν τους πιστεύει κανείς. Και αυτό συμβαίνει, γιατί, δυστυχώς, η επικρατούσα αντίληψη είναι ότι χωρίς πολλά χρήματα, δεν μπορείς να γίνεις και να παραμένεις επώνυμο και δημόσιο πρόσωπο.
Ενώ βασική υποχρέωσή τους είναι να βοηθούν και να εκφράζουν εμπράκτως το ενδιαφέρον τους για τους άλλους και για την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών των άλλων, δεν επιτρέπεται να ενδιαφέρονται για τη δική τους οικογένεια, πολύ δε περισσότερο για την επαγγελματική αποκατάσταση των δικών τους παιδιών κι ας έχουν τα προσόντα, αν συμβεί το αντίθετο και αυτά τακτοποιηθούν νόμιμα, ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, κινδυνεύουν να πέσουν θύματα παραπληροφόρησης και να κατηγορηθούν για βόλεμα ημετέρων.
Τέλος, όσο περισσότερο ανεξάρτητοι και αναγνωρίσιμοι γίνονται, τόσο περισσότερο επικίνδυνοι θεωρούνται από κάποιους, τόσο περισσότερο φουντώνει η ζηλοφθονία εναντίον τους και πολλαπλασιάζονται τα χτυπήματα κάτω απ΄ τη ζώνη τους από αντιπάλους αλλά και από φίλους.
Κάτω απ΄ αυτές τις συνθήκες σε δύσκολες καταστάσεις είναι καταδικασμένοι να σηκώνουν το σταυρό τους σχεδόν μόνοι. Ελπίδα και στήριγμα η εκτίμηση και το ενδιαφέρον, κυρίως, απλών και ανωνύμων πολιτών, που έχουν το δικό τους ξεχωριστό τρόπο να δίνουν δύναμη και κουράγιο για συνέχιση του αγώνα τους, ιδιαίτερα όταν στο διάβα του χρόνου έχουν αναπτυχθεί δοκιμασμένες σχέσεις εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού ανάμεσά τους.
Είναι πολύ βαρύ, λοιπόν, το τίμημα, που πληρώνουν τα επώνυμα και δημόσια πρόσωπα κυρίως της τελευταίας κατηγορίας. Εν τούτοις, από προσωπική εμπειρία, πιστεύω, πως αξίζει τον κόπο να προσπαθεί κανείς να γίνει και να παραμείνει τέτοιας ποιότητας επώνυμο και δημόσιο πρόσωπο. Αν μη τι άλλο του δίνεται η δυνατότητα να βιώσει στην πράξη με το δικό του τρόπο το ταξίδι του Οδυσσέα και να πάρει μια γεύση, για το τι σημαίνει Γολγοθάς.
