Λίγος χρόνος απέμεινε, που θα κληθεί και πάλι ο λαός μας να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα. Η μνήμη του είναι δυνατή και «αψευδής... μάρτυρας» στα όσα δύσκολα υποβλήθηκε - τουλάχιστον - τις τελευταίες δεκαετίες, από τις εκάστοτε «πολιτικές εξουσίες» που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας. Και είναι, ασφαλώς, πολύ πικρές οι εμπειρίες του, αφού όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν - ως τώρα - δεν του πρόσφεραν τις «προσδοκίες, τις ελπίδες και τα οράματα» που ήθελε.
Αντί αυτού, μάλιστα, ο λαός εισέπραξε μεγάλη απογοήτευση από τους διατελέσαντες ιθύνοντες της πολιτικής και γι’ αυτό σήμερα συνολικά αισθάνεται πολύ θυμωμένος αλλά και προδομένος ακόμη. Κι αυτό, διότι, άλλα τους έταζαν και άλλα τους έπρατταν. Τους θεωρούν, πλέον, τους πολιτικούς - στο σύνολό τους - «αφερέγγυους, ανεπαρκείς, αναξιόπιστους και άτολμους» εν πολλοίς οι πολίτες. Αφού, δεν μπόρεσαν - ολάκερα χρόνια - στην πολιτική διοικητική τους δράση και διαχείριση να τιθασεύσουν την «πολύπαθη ελληνική οικονομία και να αξιοποιήσουν όλο εκείνο τον πλούτο της χώρας γενικότερα που θα τους έδινε νέα μεγάλη «προ-ώθηση» στα επόμενα αλλά και μελλοντικά σχέδιά τους, για την υλοποίηση διαφόρων έργων κάθε μορφής με τεράστιες ευεργετικές προοπτικές. Ενώ τους δόθηκε η δυνατότητα και ευκαιρία με τις αλλεπάλληλες και διαδοχικές κυβερνήσεις τους να βγει η ελληνική κοινωνία από το «τέλμα και τα αδιέξοδά της», εκείνοι «μονομαχούσαν» - ακόμη και σήμερα - να προσδώσουν ο ένας στον άλλον ως αρχηγοί κομμάτων εξουσίας πλέον, βαριές κατηγορίες για σοβαρές παραλείψεις στην άσκηση καθηκόντων τους με τα γνωστά σημερινά αρνητικά αποτελέσματα. Πιστεύει δε, η πλειοψηφία των πολιτών ότι τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει προς το καλύτερο, είναι παντού διάχυτη η απαισιοδοξία τους και ότι διηγούμαστε σταδιακά μεν αλλά σταθερά σε χειρότερους δρόμους για την κοινωνία μας. Βλέπει ο κόσμος την «διολισθείσα και ανύπαρκτη πολιτική» πολλές φορές των ηγεσιών του και δικαιολογημένα τρομάζει, καθότι και γι’ αυτόν διολισθαίνουν οι απαράγραφτες αξίες, αρχές και αρετές στη ζωή του. Να ποδοπατούνται εν λευκώ μάλιστα, κυριαρχικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, που κατακτήθηκαν με πολύ ιδρώτα και αίμα πριν από πολλά χρόνια. Νέοι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, να στοιβάζονται κατά δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες στα «περιθώρια... της ανεργίας», χωρίς δουλειά, αλλά και ούτε να υπάρχει προοπτική για το εργασιακό τους μέλλον. Οι πολλοί να φτωχεύουν και οι λίγοι να πλουτίζουν δίχως όρια. Η παρέμβαση της Πολιτείας στο φαινόμενο τούτο, της άνισης κατανομής πλούτου των ανθρώπων σχεδόν ανύπαρκτη! Όπως επίσης, ομολογούν οι πολίτες, την ανύπαρκτη σχεδόν πολιτική ασφάλειας του έθνους, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας εν συνόλω κατά του οργανωμένου και λοιπού εγκλήματος που η έξαρσή του χρόνο με χρόνο τείνει να γίνει πραγματικός εφιάλτης στην πατρίδα μας. Η κοινή γνώμη είναι φυσικό επακόλουθο να αγωνιά και να ανησυχεί ιδιαίτερα για τους ποικίλους κινδύνους που μας περιβάλλουν ως κράτος και κοινωνία σήμερα, γι’ αυτό απαιτεί από τους σημερινούς και αυριανούς πολιτικούς άρχοντες όλων των κομματικών δυνάμεων με τις ηγεσίες τους πλέον, εγρήγορση και επαγρύπνηση: εθνική, κοινωνική, πατριωτική, πολιτική. Και για να επιτευχθεί τούτο, πρώτα και πάνω απ’ όλα χρειάζεται από τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις συναίνεση και ομοψυχία, γεγονός που δεν υπάρχει ως τώρα σε μεγάλο βαθμό. Είναι φανερό στους πάντες πια, ότι όλα τα κόμματα αναλώνονται στις μεταξύ τους ανούσιες αντιπαραθέσεις και αψιμαχίες - προεκλογικά και μετεκλογικά - προς ίδιον όφελος, χάνοντας έτσι ένα πολύ μεγάλο μέρος της κύριας αποστολής τους που δεν είναι άλλη από τη στόχευση κι επίτευξη λύσεων των προβλημάτων του κόσμου. Δυστυχώς, κάθε φορά εν μέσω προεκλογικής περιόδου, τα ίδια τύμπανα ακούγονται από τους υποψήφιους πολιτευτές και τους αρχηγούς τους. Ιδίως των μεγάλων κομμάτων εξουσίας! Η υποσχεσιολογία με την «ξύλινη... γλώσσα» του παρελθόντος - ακόμη και σήμερα - των πολιτικών, βρίσκεται στο απόγειο της ημερήσιας διάταξης. Κάτι καινούριο, ριζοσπαστικό, καινοτόμο και πρωτοπόρο προς όφελος της Ελλάδας ακόμη δεν είδε ο λαός μας από τους πολιτικούς ιθύνοντες. Η «ευημερία» της χώρας πάντα στα ίδια χαμηλά επίπεδα, με την ως τώρα «ευθύνη» όλων των κυβερνήσεων, που παρήλασαν σε τούτο τον τόπο. Ένας σοβαρός κλονισμός εμπιστοσύνης διακατέχει το σύνολο του εκλογικού σώματος απέναντι στους «ηγήτορες της πολιτικής». Το δικαίωμα αυτό, ασφαλώς το δίνει η πολιτική εφαρμογή και πρακτική του συνόλου των πολιτικών στη διακυβέρνηση της χώρας. Οι πολίτες θέλουν «πολιτικές» που να «επενδύουν» πάνω στον άνθρωπο: στα ήθη και έθιμά του, στις θρησκευτικές, πολιτισμικές, οικογενειακές και λοιπές αξίες της φυλής του. Επίσης, θέλουν τους εκπροσώπους τους στιβαρούς θεματοφύλακες των εθνικών - ελληνοχριστιανικών ιδεωδών του λαού μας, καθώς βλέπουν συθέμελα να κλονίζονται όλα αυτά, με τούτες τις συγκυρίες της εποχής μας, όμως, οι πολίτες θέλουν πολύ περισσότερα από τους ασκούντες πολιτική σε θέματα μείζονος σημασίας για την πατρίδα μας, όπως: εθνικά ζητήματα (υπό σκιά... ορισμένα βρίσκονται), ζητήματα παιδείας, εργασίας, περιβάλλοντος, εθνικής εξωτερικής και εσωτερικής ασφάλειας, εγκληματικότητας, ανεργίας (διαρκώς το ποσοστό της ανεβαίνει), κοινωνικά ζητήματα θεσμών γάμου - οικογένειας, δημογραφικά προβλήματα της επικράτειας, θέματα υγείας, κοινωνικής ασφάλισης, καθημερινότητας του πολίτη κ.ά. Στην κρίση... του λαού μας, λοιπόν, όλα τα παραπάνω θα συνεκτιμηθούν με τη δέουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα που η κρισιμότητα των καιρών και των περιστάσεων απαιτεί και με βαθύ συναίσθημα ευθύνης ξεχωριστά ο καθένας μας - ως εκλογέας αλλά και φορολογούμενος πολίτης - θα δώσει την ευκαιρία με την ψήφο του, σ’ αυτούς τους ανθρώπους που εμπιστεύεται πως θα τον οδηγήσουν σε μια νέα πορεία προόδου και ευημερίας που τόσο έχει ανάγκη πλέον ο τόπος μας. Όμως, θα πούμε, ότι κι από την άλλη μεριά, δηλαδή στο χώρο των υποψηφίων, θα πρέπει να επικρατήσει κι εκεί η δέουσα «υπευθυνότητα και σοβαρότητα» αν πράγματι πιστεύουν ότι είναι σε θέση αν εκλεγούν να τιμήσουν επαρκώς τον πολίτη και τον ελληνικό λαό. Παλιοί, έμπειροι πολιτικοί, «ζυμωμένοι» με νέους και άφθαρτους - μετά την εκλογή τους - μπορούν να ανατρέψουν το δυσμενές κλίμα της διαπλοκής και διαφθοράς που μαστίζει την κοινωνία μας. Ευελπιστούμε, για το καλό του λαού μας, ότι ο πολιτικός κόσμος, σύσσωμος, θα προστατέψει τα συμφέροντα του κόσμου και του έθνους εφεξής από τέτοια θλιβερά φαινόμενα του παρελθόντος που μας κάνουν εμάς τους απλούς πολίτες να αηδιάζουμε πλέον γι’ αυτούς όσους τα έπραξαν... Καλές εκλογές!
