Όλοι οι φοιτητές ζούνε μια άλλη πραγματικότητα με την είσοδό τους σε κάποιο πανεπιστημιακό χώρο, σε κάποιο Ανώτερο ή Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας. Ζούνε αξέχαστα φοιτητικά χρόνια, απολαμβάνοντας τη χαρά της πραγματικής φοιτητικής ζωής. Γίνονται μέλη μικρών ή μεγαλύτερων ομάδων, συμμετέχουν στα κοινά, διασκεδάζουν, συναναστρέφονται νέους και διαφορετικούς ανθρώπους, δημιουργούν φιλίες που τις ενδυναμώνουν ξεχωριστές εμπειρίες, περνούν αρκετές ώρες, οι πιο φιλομαθείς, διαβάζοντας είτε μόνοι τους είτε επιλέγοντας χώρους όπως τα σπουδαστήρια και οι βιβλιοθήκες. Η φοιτητική ζωή χαρίζει το δικό της χρώμα κυρίως στις επαρχιακές πόλεις.
Κάποιοι, και δικαίως, επιλέγουν να ξαναδώσουν εξετάσεις, καθώς γνωρίζουν πως είναι προτιμότερο να χάσουν ένα χρόνο από τη ζωή τους, παρά ολόκληρη τη ζωή τους ή να φοιτήσουν σε χώρες του εξωτερικού, αν δεν κατορθώσουν την εδώ είσοδό τους σε κάποιο Πανεπιστήμιο. Είναι βέβαια και εκείνοι που προτιμούν απευθείας να φοιτήσουν σε κάποιο Πανεπιστήμιο εκτός Ελλάδας, αν η είσοδός τους σε κάποια Σχολή δεν ταιριάζει με αυτό που είχαν σχεδιάσει να κάνουν ως μελλοντικό επάγγελμα. Έτσι συνειδητά επιλέγουν να ζήσουν κάποια σημαντικά χρόνια της ζωής τους στο εξωτερικό ως φοιτητές.
Οποιοσδήποτε όμως έρχεται σε επαφή με το Ελληνικό Πανεπιστήμιο μπορεί να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει πανεπιστημιακή ζωή. Δεν υπάρχει φοιτητική ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχει προβληματισμός, περιέργεια, όρεξη για μάθηση και όρεξη για διδασκαλία. Υπάρχουν μόνο μεμονωμένες περιπτώσεις φοιτητών και καθηγητών που ενδιαφέρονται. Αν κάποιος φοιτητής ενδιαφέρεται να μάθει και αν προσπαθήσει πολύ, αν ξεπεράσει τα εμπόδια των καταλήψεων, της κακής ποιότητας των συγγραμμάτων, της αδιάφορης διδασκαλίας, του χαβαλέ που γίνεται μέσα στο μάθημα, της καφενόβιας νοοτροπίας που επικρατεί στους φοιτητικούς κύκλους και αν τύχει να βρει και κάποιον καθηγητή που να νοιάζεται, αυτός ο φοιτητής θα μάθει. Οι υπόλοιποι, ακόμη και αυτοί που δεν θεωρούν ότι αδιαφορούν, στην καλύτερη περίπτωση θα πάρουν ένα πτυχίο και θα φύγουν χωρίς να έχουν μάθει σχεδόν τίποτε. Και το χειρότερο, θα έχουν περάσει μια πενταετία χωρίς να ζήσουν ποτέ τη φοιτητική ζωή. Θα έχουν ζήσει μια ζωή αργόσχολη.
Η αλήθεια είναι ότι όσο είσαι φοιτητής απολαμβάνεις μια σχετική ελευθερία. Όμως αυτή η ελευθερία είναι που μπορεί να σε κρατήσει εκτός των προσδοκιών σου. Μία ισορροπημένη (φοιτητική) ζωή πιστεύω είναι ένα κράμα διασκέδασης και δουλειάς. Η σκέψη, ότι μπήκα στο πανεπιστήμιο και εντάξει, κάποια στιγμή θα το τελειώσω, όταν το τελειώσω και με όποιο κόστος, εξάλλου λίγοι είναι οι φοιτητές που παράλληλα με τις σπουδές τους βγάζουν τα προς το ζην, καλό είναι να μην υιοθετείται. Όλα χρειάζονται ένα μέτρο. Να μην περάσουν κάποια εξάμηνα ανεκμετάλλευτα και συσσωρευτούν αρκετά μαθήματα που στην πορεία διαπιστώνεις ότι πρέπει να τα περάσεις κι αυτά. Και έρχεται ο Σεπτέμβρης για να σου υπενθυμίσει ότι απαιτείται περισσότερη δουλειά από μέρους σου και όχι μόνο ξενύχτια και «καλοπέραση». Όταν ξεκινά η εξεταστική, ο καθένας την αντιμετωπίζει με τον δικό του τρόπο, τη δική του δυναμική, αναπτύσσει τις δικές του άμυνες και τη δική του τακτική προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της. Έτσι ξεφεύγει από τον τίτλο του πολυσυζητημένου «αιώνιου» φοιτητή, που είναι σαγηνευμένος και παραδομένος στη φοιτητική ζωή και δεν θέλει να αποφοιτήσει ποτέ...
Κάποιοι επιλέγουν να μη νοικιάσουν κάποιο σπίτι, αλλά να ζήσουν σε κάποια φοιτητική εστία. Το να ζήσεις εκεί, έχει τα συν και τα πλην. Αναπτύσσεις την κοινωνικότητά σου και κατ΄ επέκταση διευρύνεις τον κύκλο των γνωριμιών σου. Τις περισσότερες φορές αισθάνεσαι ότι υπάρχει αλληλεγγύη και ανά πάσα στιγμή έχεις τη δυνατότητα να επισκεφτείς κάποιο γείτονά σου, ανταλλάσσοντας απόψεις, διαβάζοντας μαζί του, γεγονός που σε παρακινεί να διαβάσεις πιθανόν περισσότερη ώρα και με καλύτερη διάθεση. Το κόστος διαβίωσής σου είναι μειωμένο, καθώς δεν πληρώνεις το ενοίκιο του κάθε μήνα, τα έξοδα για ηλεκτρικό, νερό, κοινόχρηστα. Τέλος σου δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξεις κάποιο ταλέντο της προσωπικότητάς σου, μέσα από τη διοργάνωση ποικίλων δραστηριοτήτων που αφορούν στα μουσικά δρώμενα, το θέατρο, τη φωτογραφία κ.ά.
Τα αρνητικά που απορρέουν από το πέρασμα της ζωής σου σε μια εστία είναι αρχικά το ότι εφόσον δεν διαλέγεις ο ίδιος τους γείτονές σου, πρέπει να καταφέρνεις να συμβιώνεις ειρηνικά μαζί τους, καθώς μπορεί να τύχουν περιπτώσεις που ο νους του ανθρώπου δεν μπορεί να φτάσει, αν δεν έχει περάσει από τέτοιους χώρους. Το πιο συνηθισμένο είναι να μην υπάρχει σεβασμός τις ώρες κοινής ησυχίας ή σε εξεταστικές περιόδους και να μην μπορείς να ηρεμήσεις και συνεπώς να διαβάσεις ή να δημιουργήσεις. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό είναι – εκτός κάποιων περιπτώσεων που υπάρχει φύλακας - το ότι δεν ελέγχεται συνήθως ποιος μπαινοβγαίνει, γεγονός που αποτελεί επιτακτική ανάγκη, κυρίως τις βραδινές ώρες. Τέλος η ύπαρξη κοινόχρηστων χώρων, όπως τουαλέτες και ντουζιέρες αλλά και η έλλειψη ολοκληρωμένων παροχών, όπως ένα κέντρο υπολογιστών με σύνδεση στο ιντερνετ, αποτρέπουν την επιθυμία σου να επιλέξεις να ζήσεις σε αυτούς τους χώρους.
Σοφία Βαλκανιώτη, φιλόλογος
svalkan2004@yahoo.gr
