Μεγάλη μερίδα των Ελλήνων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος, ισχυρίζεται σύμφωνα και με δημοσκοπικά ευρήματα, ότι η κατάσταση για τους περισσότερους χειροτέρεψε τα τελευταία χρόνια.
Από την άλλη, εκφραστές – όχι απλά του μεγάλου, αλλά – του πολύ μεγάλου κεφαλαίου στη χώρα μας έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι. Δεδομένου ότι, τόσο ο οικονομικά φιλελεύθερος οίστρος της ΝΔ, όσο και το ανεξέλεγκτο της αγοράς, τους επιτρέπει να συσσωρεύουν αθέμιτα υπερκέρδη σε βάρος όλων των υπολοίπων.
Και αυτά συμβαίνουν, ενώ όλα τα υπόλοιπα συντηρητικά κόμματα στον πλανήτη μας, μετά την κρίση του 2008, έχουν διολισθήσει ιδεολογικά και πρακτικά σε πολιτικές παρεμβατισμού.
Εκλογικά, αν στην πολιτική ίσχυε η υπεραπλούστευση, η απήχηση της ΝΔ σήμερα δεν θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη των κομμάτων που αγωνίζονται να εισέλθουν στη Βουλή! Γιατί απλούστατα τόσοι λίγοι είναι μόνον οι κερδισμένοι από την πολιτική της. Αυτό αποτελεί κατά ορισμένους κυνική διαπίστωση και κατά άλλους αντικειμενική προσέγγιση!
Ας αναλύσουμε όμως την κατάσταση ψύχραιμα και όσο γίνεται μακριά από κομματικούς συναισθηματισμούς:
* Πόσοι αλήθεια γεωργοί και κτηνοτρόφοι σήμερα απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους, χωρίς να τους ξεζουμίζουν οι ανεξέλεγκτοι ενδιάμεσοι, εκμεταλλευόμενοι την απουσία του κράτους;
* Πόσοι αυτοαπασχολούμενοι βλέπουν τον τζίρο των επιχειρήσεων τους να ανεβαίνει;
* Πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άραγε ικανοποιημένοι με τις μηδενικές σχεδόν αυξήσεις που λαμβάνουν; Και πόσοι συνταξιούχοι;
* Πόσοι άνεργοι και πόσοι νέοι μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς, όταν η ανεργία μεγαλώνει και η αντιμετώπισή της περιορίζεται σε αυστηρά κομματικά ημίμετρα;
Βέβαια σε μια κοινωνία δεν μπορεί να είναι όλοι χαμένοι. Πράγματι. Ευνοημένοι στην Ελλάδα είναι οι εκφραστές του πολύ μεγάλου κεφαλαίου, οι ελαχιστότατοι αυτοί συμπολίτες μας που ανήκουν στην υψηλότερη βαθμίδα της οικονομικής πυραμίδας.
Απέτυχε λοιπόν η ΝΔ ως κυβέρνηση να υπηρετήσει τους πραγματικούς της στόχους και τα ιδεολογικά της προτάγματα; Περιέργως όχι. Και δεν απέτυχε γιατί οι προσεγγίσεις που αφορούν στην ελεύθερη αγορά – η οποία καταντά ασύδοτη – αποτελούν τον πυρήνα της ιδεολογίας της. Πρόκειται για την κλασική περίπτωση ευνοιοκρατικού καπιταλιστικού συστήματος. Μία κατάσταση που προσιδιάζει περισσότερο με το ατελές σύστημα των «ολιγαρχών» της μετακομμουνιστικής Ρωσίας και τις παρασιτικές αγορές χωρών του τρίτου κόσμου. Γιατί αν επιχειρήσει κανείς να το παραλληλίσει με τις στρεβλώσεις που κυριάρχησαν στη λεγόμενη προηγμένη Δύση, θα συμπεράνει ότι, εκεί «ευδοκίμησαν» τα golden boys του δυσανάγνωστου χρηματοπιστωτικού συστήματος, δηλαδή της άυλης οικονομίας κι εδώ τα golden boys της πραγματικής οικονομίας. Έτσι επιβραβεύεται στη χώρα μας το παρασιτικό κεφάλαιο και τα καρτέλ, αφού στην Ευρώπη έχουμε το θλιβερό προνόμιο να διαθέτουμε τα ακριβότερα προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης…με τους χαμηλότερους μισθούς! Εν προκειμένω ο ρυθμιστικός και εγγυητικός ρόλος του κράτους αποδεικνύονται όροι ασύμβατοι και παντελώς ξένοι με την πολιτική πρακτική της ΝΔ. Να γιατί οι πολίτες των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων γίνονται φτωχότεροι και οι πολύ πλούσιοι, πλουσιότεροι. Λογικά αυτό δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει πολλούς, γιατί και ιστορικά η ΝΔ ως κόμμα συντηρητικό, ασπάζονταν τον άκρατο οικονομικό φιλελευθερισμό και ανέχονταν διαχρονικά την ασυδοσία. Οι παλιότεροι θυμούνται ότι υπήρξε υπηρέτης του αεριτζίδικου και μεταπρατικού κεφαλαίου έως το 1981, υπερασπιστής της ιδέας του ξεπουλήματος έως και των βραχονησίδων κατά την περίοδο 1991-1993 και σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι η ΝΔ βρίσκεται πίσω από τις χρηματοπιστωτικές «βατοπεδινές» επιχειρήσεις, τα τοξικά ομόλογα και την παραοικονομία των μεσαζόντων. Ούτε καν οι συγγενικές αντιλήψεις της ψευδεπίγραφα λεγόμενης λαϊκής δεξιάς είναι σε θέση να εξωραΐσουν την κατάσταση, δεδομένου ότι οι όροι «Κένταυροι» και «Ρέιντζερς» είναι συνειρμικά παρόντες, ισχυροί και με βαρύτατο φορτίο ενοχών.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, οι δήθεν σοσιαλίζουσες προεκλογικές διακηρύξεις της ΝΔ δεν στόχευαν παρά στην άγρα ψήφων, προκειμένου να υπηρετηθεί στη συνέχεια η κρυφή, δηλαδή η πραγματική της ατζέντα. Οι οικονομικά και κοινωνικά ασύμμετρες αδικίες που γεννά αυτή η πολιτική όμως, έρχονται σε αντίθεση ακόμη και με τις επιταγές του Συντάγματος και τις αναφορές του περί κράτους δικαίου.
Αλλά και μακροοικονομικά ως χώρα οδηγηθήκαμε σε πολλαπλά αδιέξοδα. Ως γνωστόν όμως, ο φορολογούμενος ως άλλος Σίσυφος θα κουβαλήσει και πάλι το βράχο μέχρι την κορυφή του βουνού. Με τη διαφορά ότι ο Σίσυφος τιμωρήθηκε γιατί προκαλούσε τους θεούς με την εξυπνάδα του, ενώ οι Ελληνες πολίτες αυτοτιμωρούνται εξαιτίας της αφέλειας των εκλογικών τους προτιμήσεων. Αυτοτιμωρούνται μεν οι αδαείς – και αυτό είναι δίκαιο – τιμωρείται όμως δυστυχώς και η υπόλοιπη κοινωνία, της οποίας τα συμφέροντα ουδεμία σχέση έχουν με τα συμφέροντα των ελαχίστων και πολλά εχόντων. Και αυτό είναι, τόσο κοινωνικά, όσο και οικονομικά, πολύ άδικο.
