* Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Σύνδεσμος Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων
Κανένας χάρτης δεν χρειάζεται για να γίνουν απολογισμοί μετά τη νέα πύρινη λαίλαπα. Κανένα συμπέρασμα δεν μπορεί να εξαχθεί μετά τη νέα αυτή τραγωδία που προκάλεσε στην πιο επιεική εκδοχή ερωτήματα στους πολίτες για την κρατική αναλγησία και στη χειρότερη εμετική διάθεση. «Είδηση» ότι η πυρκαγιά στην Αττική απέτρεψε την τελευταία στιγμή τη διεξαγωγή εκλογών! Χάος και αδιέξοδο από τα παχιά λόγια.
Χωρίς καν να το καταλάβουμε, μια νέα πύρινη λαίλαπα αφάνισε στην Αττική χιλιάδες στρέμματα δάσους. Χωρίς να μπορέσουμε να αντιδράσουμε αποτελεσματικά, ένα νέο ανεξέλεγκτο πύρινο μέτωπο κατέκαψε ή προκάλεσε ζημιές σε δεκάδες σπίτια, αφανίζοντας παράλληλα χιλιάδες δέντρα, ζώα και φυτά. Σαν να επαναλαμβανόταν το σκηνικό του 2007 στην Ηλεία, σαν να μην πέρασε ο χρόνος από τότε και τα όποια μέτρα προστασίας να μην εξαγγέλθηκαν ποτέ, σαν να μην είχε γίνει καμιά συζήτηση για την βιβλική καταστροφή του 2007, οι εικόνες από την πύρινη λαίλαπα στην Αττική έδωσαν για μια ακόμη φορά το στίγμα μιας παντελώς ανοργάνωτης χώρας, με μοναδικό όπλο στο ενεργητικό της τις υποσχέσεις των κυβερνώντων και το βοήθημα των 3.000 ευρώ που φαντάζει ως μάνα εξ΄ουρανού για τους απανταχού ξεσπιτωμένους, καθώς αυτό έχει να προσφέρει μονάχα η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός, με τη σειρά του, έκανε την εναέρια βόλτα του πάνω από τα καμένα και με τους χάρτες προσπάθησε ως ο πρώτος πολίτης της χώρας να βάλει μια στοιχειώδη τάξη στο αλαλούμ της ανεξέλεγκτης δόμησης εντός των δασών. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την άλλη, εκτόξευσε τις συνήθεις κατηγορίες, ισχυριζόμενος ότι επί ΠΑΣΟΚ δεν θα συνέβαινε τίποτε απ΄όλα αυτά. Από κοντά και τα υπόλοιπα κόμματα που ζηλεύουν την δόξα των δύο πρώτων εκλογικών θέσεων. Όμως μη γελιέστε, τα ήξεραν όλα. Κανένας χάρτης δεν χρειάζεται για να γίνουν απολογισμοί, κανένα συμπέρασμα δεν μπορεί να εξαχθεί μετά τη νέα αυτή τραγωδία που προκάλεσε στην πιο επιεική εκδοχή ερωτήματα στους πολίτες για την κρατική αναλγησία. Και δεν είναι αιτία μονάχα η ολιγωρία της μιας ώρας που επέδειξαν να εναέρια μέσα πυρόσβεσης, όπως «περήφανα» αποκάλυψε μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι, ούτε η καθυστέρηση ενεργοποίησης και ο εγκλωβισμός των υδροφόρων του εκάστοτε Δήμου που εστάλησαν για βοήθεια. Η πηγή του κακού βρίσκεται στον γενικότερο σχεδιασμό για την προστασία του φυσικού πλούτου, στα πλάνα για την αξιολόγηση της προστασίας οικολογικά ευαίσθητων περιοχών που ερίζουν από χρόνια οι διάφοροι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Φαινόμενο που τείνει να γίνει παράδοση. Το λάθος λοιπόν το διαπράττει ένα ανάλγητο κράτος που αφήνει «παραθυράκια» στους κάθε λογής ευκαιριακούς και τυχάρπαστους, οι οποίοι σαγηνεύονται στην ιδέα πως οι καμένες δασικές εκτάσεις μπορεί και να μην ανακηρυχθούν αναδασωτέες, μετά την όποια καταστροφική πυρκαγιά. Το έγκλημα συνεχίζεται βέβαια όταν διάφοροι ειδικοί και εμπειρογνώμονες παρελαύνουν στα κανάλια καταθέτοντας τις απόψεις τους γύρω από το πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί και αυτή η πυρκαγιά, έχοντας την εντύπωση ότι απευθύνονται σε ανίδεους και ανυποψίαστους. Το έγκλημα αυτό ανακαλύπτεται στην επόμενη πυρκαγιά που αποδεικνύεται ότι οι κουβέντες αυτές γίνονταν απλά για χάρη γούστου, όταν οι διάφορες υπηρεσίες απεκδύονται των ευθυνών τους και μεταθέτουν τις ευθύνες η μία στην άλλη. Και δεν μιλάμε για πυρκαγιές που ξεσπούν ξαφνικά χωρίς ίχνος υποψίας. Είναι τόσες πολλές οι συζητήσεις που γίνονται για τα μέτρα προστασίας που οι πράξεις ωχριούν μπροστά τους. Και οι πυρκαγιές εξακολουθούν να καίνε, αφανίζοντας χιλιάδες στρέμματα δάσους. Και όλες οι συζητήσεις αποδεικνύονται στην καλύτερη περίπτωση άκαιρες και στη χειρότερη άχρηστες. Γιατί αν πραγματικά ήθελαν να προστατεύσουν το φυσικό περιβάλλον θα είχαν προβεί σε ενέργειες που δεν θα άφηναν το παραμικρό περιθώριο για εμπρησμούς. Γιατί αν το κράτος εξαντλούσε την αυστηρότητά του στους εμπρηστές και όχι στον κάθε φουκαρά που δεν κατέβαλε την δόση του στην Τράπεζα, αν οι αρχές επιτηρούσαν τις ευαίσθητες περιοχές με όλα τα διαθέσιμα μέσα, δεν θα υπήρχε όχι μόνο δυνατότητα αλλά ούτε το παραμικρό ίχνος εμπρηστικής απόπειρας. Έτσι, αφού όλα αυτά δεν έγιναν, αφού το πάθημα της Ηλείας δεν έγινε μάθημα, μοιραία φτάσαμε εδώ όπου το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μοιρολογούμε εκ τηλεοράσεως πάνω από τα καμένα, μετρώντας τις υποσχέσεις των εκάστοτε υπουργών ή «απολαμβάνοντας» την είδηση ότι η πυρκαγιά στην Αττική απέτρεψε την τελευταία στιγμή την διεξαγωγή εκλογών! Σε αυτό το σημείο φτάσαμε, να κρίνεται το πολιτικό μέλλον της χώρας από το πόσες πυρκαγιές θα μπουν και πόσο αναγκαίοι γίνονται οι όποιοι ανασχηματισμοί στο κατόπι. Χωρίς καν να το αντιληφθούμε, χιλιάδες στρέμματα δάσους γίνανε στάχτη. Χωρίς να προλάβουμε να αντιδράσουμε στοιχειωδώς, στάχτη έγιναν και οι ελπίδες μας για ένα καλύτερο περιβαλλοντικό μέλλον στη χώρα που ακόμη ανέχεται τους κάθε λογής λαοπλάνους που μετά τις πυρκαγιές καταστρώνουν διαφημιστικά σχέδια στις τηλεοράσεις και οργανώνουν εικονικές μονομαχίες για το ποιος θα κερδίσει στο τέλος τις εντυπώσεις. Κι΄όλα αυτά αφού στο μεταξύ έχει καεί το σύμπαν.
