Η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας. Είναι το Πάσχα του Καλοκαιριού.
Στη γιορτή αυτή η Εκκλησία μας προβάλλει και τιμά το πάνσεπτο πρόσωπο της πάναγνης Κόρης της Ναζαρέτ. Της άσπιλης Παρθένου Μαρίας που αξιώθηκε να γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου και να γίνει το χειρουβικό άσμα με το οποίο κατέβηκε ο Θεός στη γη.
Παρθένος και Μητέρα η Παναγία. Μητέρα του Πλάστη και Δημιουργού και Αειπάρθενος. Υπέρλαμπρο πρότυπο μητρότητος και παρθενίας. Γι’ αυτό και εγκωμιάζεται με θαυμασμό και ενθουσιασμό από τους υμνωδούς. Είναι γνωστοί και πολύ αγαπητοί στους πιστούς οι ύμνοι τους, όπως: «Την ωραιότητα της παρθενίας Σου και το υπέρλαμπρον το της αγνείας Σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς εβόα Σοι, Θεοτόκε...». Αναγνωρίζουν και ομολογούν πως «Αλλότριον εστί (=είναι ξένο) των μητέρων η παρθενία και ξένον ταις παρθένοις η παιδοποιία».
Παραδέχονται όμως ότι στο πρόσωπο της Παναγίας «αμφότερα ωκονομήθη». Συνταιριάστηκαν δηλαδή αρμονικά οι ιδιότητες της παρθενίας και της λοχείας. Το δε τροπάριο της εορτής της Κοιμήσεως εξυμνεί την Παναγία, τονίζοντας: «Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας...».
Η αγνότητα και καθαρότητα της Παναγίας, η οποία την αξίωσε να γίνει Μητέρα του Θεού, προβάλλεται για μίμηση σε κάθε γυναίκα και γενικά σε κάθε πιστό που καλείται να βαδίσει στα ίχνη Της. Αυτή την παιδαγωγική έννοια έχει η τιμή των Αγίων και της Θεοτόκου. Να υπενθυμίζουν δηλαδή στους πιστούς ότι πρέπει να τους μιμηθούν.
Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στην εποχή μας, που η διαφθορά εξαπλώνεται επικίνδυνα. Έχει λάβει τρομακτικές διαστάσεις με ολέθριες συνέπειες για τη νεότητα. Ιδίως δε σε ό,τι αφορά στη σεξουαλική σφαίρα.
Για την ανάσχεση του κακού προτείνονται διάφορα μέτρα. Ακόμη και η εισαγωγή στα σχολεία της διδασκαλίας του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής. Γιατί έτσι πιστεύουν οι υποστηρικτές της πρότασης, με την ενημέρωση δηλαδή των νέων σε θέματα προφύλαξης από ασθένειες και αποφυγής της τεκνογονίας με τη μέθοδο της αντισύλληψης θα λυθεί το πρόβλημα και οι νέοι θα μπορούν ελεύθερα να απολαμβάνουν τη ζωή.
Έτσι όμως το πρόβλημα δεν λύνεται, αλλά περιπλέκεται και επιτείνεται ακόμη περισσότερο. Και εκχυδαΐζει το θέμα της σχέσης των δύο φύλων. Ιδιαίτερα δε όταν η ενημέρωση αυτή αρχίζει από το Δημοτικό Σχολείο.
Το θέμα της σεξουαλικής αγωγής είναι άκρως λεπτό και ευαίσθητο. Και δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί με ελαφρότητα και επιπολαιότητα. Χρειάζεται να δώσουμε στους νέους μια αληθινή παιδεία πάνω στα θέματα του γάμου και της συζυγίας. Μια παιδεία που θα προβάλλει τον ατίμητο θησαυρό της αγνότητας, τον οποίο πρέπει να διαφυλάξουν με κάθε θυσία. Και να μην τον χάσουν από απλή περιέργεια για μια εμπειρία στην εύθυμη ατμόσφαιρα και στην παραζάλη της διασκέδασης.
Η κοινωνία μας και ιδιαίτερα οι νέοι βλαστοί της που δέχονται ποικίλα αρνητικά ερεθίσματα και αντιμετωπίζουν πολλούς κινδύνους, ζητούν στηρίγματα πνευματικά και ηθικά για να πατήσουν σταθερά στη γη και να μην παρασυρθούν από το πολύμορφο κακό. Η μεγαλύτερη δε δύναμη για να στηριχθούν πνευματικά και να ζήσουν θαρρετά και με αξιοπρέπεια είναι η πίστη στο Θεό και η Εκκλησία.
Αντί λοιπόν να υποβαθμίζουμε το θέμα της πίστης και της Εκκλησίας και να μαχόμαστε και να υποβαθμίζουμε το μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο πρόσφατη (30 Ιουνίου 2009) απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης έκρινε υποχρεωτικό, ας επιστραφούμε στις ζωοδότρες πηγές τους. Και ας ακολουθήσουμε τα πρότυπα και υποδείγματα ζωής που προβάλλουν με πρώτο και απόλυτο πρότυπο αγνείας και καθαρότητας την Παναγία και Αειπάρθενο Θεοτόκο.
