H συνταγή που οδηγεί μια εθνική οικονομία απευθείας από το στάδιο της κρίσης στην απόλυτη ύφεση, συνοψίζεται στο παρακάτω εκρηκτικό τετράπτυχο:
α) Υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα. Η χώρα μας ήδη υπερβαίνει το 7% του ΑΕΠ, δείκτης που παραπέμπει σε οικονομίες της Λατινικής Αμερικής πριν από μεγάλα κραχ. β) Περικοπές δαπανών σε δημόσια έργα, μισθούς και συντάξεις. Στοιχεία δηλαδή που σηματοδοτούν μικρότερη οικονομική δραστηριότητα, μείωση του ΑΕΠ και περιορισμό της κατανάλωσης. γ) Υψηλοί φόροι. Στη χώρα μας ο μόνος ασφαλής τρόπος φορολόγησης είναι οι υψηλοί έμμεσοι φόροι, που συνιστούν και την πιο άδικη μορφή φορολογίας και δ) Υψηλά επιτόκια, συγκρινόμενα εν προκειμένω με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά. Αν προσθέσει κανείς και την κατάρρευση εσόδων, την οποία πιστοποίησε πρόσφατα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, όπως και τον αστρονομικό δανεισμό του δημοσίου το πρώτο εξάμηνο του 2009 που ανέρχεται στα 56 δισ. ευρώ, τότε μιλάμε για μια κρίση που έχει περάσει ήδη στην ύφεση, παρότι διεθνώς η χρηματοπιστωτική κρίση φαίνεται ότι έχει τεθεί υπό μερικό έστω έλεγχο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, μια κυβέρνηση με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που δέχθηκε μάλιστα πρόσφατα τον κόλαφο της εκλογικής αποδοκιμασίας, δεν έχει καμία πρακτική δυνατότητα να συντάξει αξιόπιστο προϋπολογισμό.
Η οικονομία όμως είναι πάνω από όλα ψυχολογία, στοιχείο δηλαδή που λείπει παντελώς από το κυβερνητικό σχήμα. Και αν σήμερα είναι δύσκολη η κατάσταση, τον επόμενο Μάρτιο θα είναι μαρτυρική και ανεξέλεγκτη, τόσο για τους πολίτες, που φτωχοποιούνται ραγδαία, όσο και για την κυβέρνηση.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της προφανούς αδυναμίας, το οικονομικό επιτελείο αντί να αλλάξει την πραγματικότητα, επιχειρεί την αλλαγή εικόνας μόνο. Με προεκλογικούς μποναμάδες, ανακοινώσεις για διορισμούς και καθρεφτάκια, δώρα προς τους ιθαγενείς. Ανεπιτυχώς. Θυμίζει τον υπουργό της Ρωσίας Ποτέμκιν του 18ου αιώνα, ο οποίος λίγες ημέρες πριν τις περιοδείες της αυτοκράτειρας Αικατερίνης στις επαρχίες, προπορεύονταν στήνοντας σκηνικά και προσόψεις κτιρίων, για να φαίνονται τα εξαθλιωμένα χωριά ότι ευημερούν.
Η ειρωνεία είναι ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός αποκαλούσε «τραβεστί΄ την ελληνική οικονομία, όταν η χώρα μας έμπαινε στην ΟΝΕ και η ανάπτυξη έτρεχε με 5%! Σήμερα άραγε, που το πρόσημο της ανάπτυξης είναι αρνητικό, συμβιβάζεται με τον επιεική χαρακτηρισμό της οικονομίας μας ως «οικονομίας Ποτέμκιν»;
Οι πολίτες γνωρίζουν καλά, γι’ αυτό και συνιστά τραγική ειρωνεία η εικόνα, το κυβερνητικό επιτελείο να μιμείται τους μουσικούς του «Τιτανικού», οι οποίοι εξακολουθούσαν να παίζουν ατάραχοι τα βιολιά τους, ενώ το πλοίο καταποντίζονταν.
