Του ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Τελειόφοιτου του «Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης
Ίσως πολλοί από εσάς θα έχετε αναρωτηθεί γιατί να θεωρούνται τα ΑΤΕΙ από πολλούς, πιο υποβαθμισμένα σε σχέση με τα Πανεπιστήμια, γιατί οι βάσεις των ΑΤΕΙ να έχουν χαμηλότερη βάση στο σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ή αντίστοιχα γιατί τα Πανεπιστήμια να έχουν τόση διακριτή διαφορά στο επίπεδο των μορίων σε σχέση με τα ΑΤΕΙ. Πολλοί επιτήδειοι σπεύδουν να επισημάνουν το υποδεέστερο επιστημονικό, αλλά και ακαδημαϊκό επίπεδο των καθηγητών των ΑΤΕΙ, καθώς και το υποδεέστερο μαθησιακό επίπεδο των φοιτητών των ΑΤΕΙ. Έτσι πιστεύουν γιατί ίσως έτσι τους βολεύει. Θα ήθελα να τολμήσω να εκφέρω την ταπεινή μου γνώμη περί του ζητήματος, θέτοντας το πολυπόθετο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων που χρόνια τώρα ταλανίζει το εκπαιδευτικό στερέωμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας και μάλιστα τις τελευταίες μέρες αποτελεί μείζον ζήτημα της Βουλής, των φοιτητών και άλλων θεσμών και οργανώσεων. Πάντα επί παραδείγματι, θα ήθελα να σας κεντρίσω το ενδιαφέρον παραθέτοντας τις δραστηριότητες κάποιων παραπλήσιων ειδικοτήτων των ΑΤΕΙ και των Πανεπιστημίων. Συγκεκριμένα, είναι τεράστια αδικία για τον απόφοιτο του τμήματος των Πολιτικών Δομικών Έργων (ΑΤΕΙ), ενώ διαθέτει σε γενικές γραμμές το ίδιο πρόγραμμα σπουδών, πάντα όσον αφορά στο επιστημονικό του φάσμα, με τους Πολιτικούς Μηχανικούς (Πανεπιστήμιο), στην ουσία να μην έχει κατοχυρώσει τα ίδια δικαιώματα με την προαναφερθείσα σχολή. Πολλές φορές μάλιστα τα εγχειρίδια ανάγνωσης είναι τα ίδια και η ύλη εκμάθησης παρόμοια. Έτσι λοιπόν, όπως αποφαίνεται, αν είσαι από ΑΤΕΙ είσαι παιδί κατώτερου Θεού, ενώ αν φέρεις το όνομα Πανεπιστήμιο είσαι ο άρχων της τάξης. Προσφάτως, για τα μάτια του κόσμου, «βάπτισαν» τα ΤΕΙ «ΑΤΕΙ»... τα ανωτατοποίησαν, δηλαδή τα εξίσωσαν με τα Πανεπιστήμια, γιατί, αν δεν θέλουμε να παίζουμε με τις λέξεις η ανωτατοποίηση προσδίδει Πανεπιστημιακό χαρακτήρα στα ΑΤΕΙ. Πάλι όμως, η ουσία είναι ίδια και απαράμιλλη..ότι τα ΑΤΕΙ δεν έχουν τα δικαιώματα που τους ανήκουν. Άρα, στην ουσία, μήπως τα ΑΤΕΙ είναι μιας μορφής «κατώτερων πανεπιστημίων»; Εγείρονται τα ερωτήματα: «Αν κάποιος έδινε στα ΑΤΕΙ τα δικαιώματα που τους ανήκουν, η βάση των ΑΤΕΙ θα διαστελλόταν με εκρηκτικό ρυθμό προς τα άνωθεν; Ίσως, σύντομα εξισωνόταν κιόλας κάποια στιγμή με την αντίστοιχη πανεπιστημιακή; Μήπως ακριβώς για τον προαναφερθέντα λόγο οι πανεπιστημιακές σχολές θα συρρίκνωναν τη βάση τους; Μήπως κάποια δημοφιλή ΑΤΕΙ στις μεγαλουπόλεις θα είχαν μεγαλύτερη βάση από τα αντίστοιχα Πανεπιστήμια σε μικρότερες επαρχιακές πόλεις, διότι οι πρώτες διαθέτουν περισσότερους
πόρους στους φοιτητές; Μήπως κάποιες σχολές, τα όργανα διοίκησης και οι θεσμοί τους θεωρούν τον εαυτό τους πάγια αξία στην αγορά εργασίας και δεν επιδέχονται άλλους στο μονοπώλιό τους; Έστω ότι η ιστορία τα έχει βάψει μαύρα για τους αποφοίτους των ΑΤΕΙ, αυτά τα όργανα διοίκησης και οι θεσμοί τους δεν υποθάλπουν ούτε τα ίδια τους τα παιδιά και ενδιαφέρονται για τρεις, τέσσερις σχολές όλες κι όλες;». Μα, ας είμαστε ρεαλιστές, σε αυτή τη χώρα ο κοινός άνθρωπος δεν μπορεί να βρει το δίκιο του και σε πολλές περιπτώσεις, όπως αυτή που εξιστορώ πιο πάνω, η αδυναμία του αυτή (να βρει το δίκιο του), του δίνει μικρότερο κύρος, υποδεέστερο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, χαμηλότερο μισθό και μικρότερη αναγνώριση. Σε αυτή τη χωρατού ποτέ, πείτε και μια φορά ΟΛΟΙ, ότι θα συμβάλλουμε να διορθωθούν τα πράγματα και όχι την κοινή φράση «δεν βαριέσαι, εγώ θα σώσω την κατάσταση;».
