Οι Κούρδοι είναι - Έθνος νομάδων - έχουν παρουσία στις ορεινές περιοχές της Νοτιοδυτικής Ασίας εδώ και 4.400 χρόνια περίπου. Έχουν χαρακτηρισθεί όχι άδικα ως Έθνος χωρίς Κράτος καθώς αριθμούν 26.000.000 κατοίκους, ενώ το νοητό Κράτος του Κουρδιστάν μοιράζεται μεταξύ της Τουρκίας (νοτιοανατολικές επαρχίες), του Ιράκ (βόρειες επαρχίες), του Ιράν (βορειοδυτικές επαρχίες) και της Συρίας (βορειοανατολικές επαρχίες). Το Κουρδιστάν ως χώρα των Κούρδων έχει μια εδαφική επιφάνεια 475.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι ίση περίπου με την έκταση της Γαλλίας. Το τμήμα της Τουρκίας καταλαμβάνει έκταση 225.000 τετρ. χιλιόμετρα και αναλογεί στο 30% της συνολικής έκτασής της. Στο Ιράν καταλαμβάνει έκταση 160.000 τετρ. χιλιόμετρα. Στο Ιράκ 75.000 τετρ. χιλιόμετρα και στη Συρία 15.000 τετρ. χιλιόμετρα. Στο Ιράκ 75.000 τετρ. χιλιόμετρα και στη Συρία 15.000 τετρ. χιλιόμετρα. Στην Τουρκία κατοικούν 14-16 εκατομμύρια, το 20% του συνολικού πληθυσμού της. Στο Ιράν 5-6 εκατομμύρια, στο Ιράκ 4-6 εκατομμύρια. Στη Συρία 1,5 εκατομμύρια. Γεωργία 80.000. Αρμενία 42.000. Αζερμπαϊτζάν 13.000.
Η περιοχή των Κούρδων (Κουρδιστάν) σταδιακά πέρασε στον έλεγχο των Αράβων και ασπάσθηκαν την Ισλαμική θρησκεία. Τον 11ο αιώνα πέρασε ο έλεγχός τους, στους Σελτζούκους Τούρκους και τον 14ο αιώνα στους Οθωμανούς. Οικονομικά το Κουρδιστάν είναι πλούσιο σε πετρέλαιο (Κιρκούκ - Μουσούλη Ιράκ), ενώ στα σύνορά του, βρίσκονται οι πηγές των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη.
Η Συνθήκη των Σεβρών (1920 προέβλεπε κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις δημιουργία καταρχήν αυτονόμου Κουρδικού Κράτους. Ωστόσο όμως με την επικράτηση του Κεμάλ Ατατούρκ (πατέρας των Τούρκων) στην Τουρκία οδήγησαν τελικά στην υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (1923), που αντικατέστησε αυτή των Σεβρών, (με την οποία ως γνωστόν η πατρίδα μας εγένετο για λίγο στα χαρτιά χώρα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών), και η οποία αναιρούσε τη συγκρότηση αυτονόμου Κουρδικού Κράτους, τα εδάφη του οποίου μοιράστηκαν σε τέσσερα κράτη (εσκεμμένα προκειμένου να καθίσταται δύσκολος ο συντονισμός και η κοινή Στρατιωτική δράση των Κούρδων).
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 ακολούθησαν σποραδικές αιματηρές εξεγέρσεις χωρίς όμως επιτυχία όπως αυτές του 1925 και του 1945 στην Τουρκία, η οποία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο επέβαλε σοβαρούς περιορισμούς στους Κούρδους (απαγόρευση ομιλίας της Κουρδικής γλώσσας) με στόχο την αλλοίωση της εθνικής συνείδησής τους και την απορρόφησή τους και αφομοίωσή τους στην Τουρκική κοινωνία. Να γίνουν δηλαδή Τούρκοι σε όλα και για όλα. Ως γνωστόν το μήνυμα και το σύνθημα που κατόρθωσε να περάσει και να εμπεδώσει ο Κεμάλ στους Τούρκους εκτός από τον άκρατο εθνικισμό ήταν και παραμένει ακόμα ως παρακαταθήκη: Ένα Έθνος, ένας λαός, μια θρησκεία, μια γλώσσα, ένα συμπαγές και αμιγές Τουρκικό κράτος και Τουρκική συνείδηση για όλους τους κατοίκους και πάνω απ' όλα για όλους (τους κατοίκους) Τούρκοι σε όλα και για όλα.
Παρά το γεγονός ότι αρκετοί Κούρδοι έχουν απορροφηθεί και αφομοιωθεί από την τουρκική κοινωνία, εν τούτοις οι σχέσεις των δύο κοινοτήτων ήταν πάντοτε τεταμένες. Το 1984 μια αριστερή οργάνωση Μαρξιστικής ιδεολογίας, η οποία χαρακτηρίστηκε ως τρομοκρατική από την Τουρκία και από τις ΗΠΑ, το ΡΚΚ ξεκίνησε ένοπλο αγώνα κατά της Τουρκίας με στόχο τη δημιουργία ανεξαρτήτου Κουρδικού Κράτους. Μέχρι σήμερα περίπου 40.000 Τούρκοι και Κούρδοι στρατιώτες και πολίτες έχασαν κατά τη διάρκεια της αιματηρής αυτής εξέγερσης τη ζωής τους. Οικονομικά στην Τουρκία αυτός ο πόλεμος έχει κοστίσει μέχρι σήμερα πάνω από 300 δισ. δολάρια.
Το Φεβρουάριο του 1999 οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες με τη βοήθεια των Αμερικανών και των Ισραηλινών, συνέλαβαν τον ηγέτη του ΡΚΚ Abdullah Ocalan στην Κένυα με εμπλοκή ως γνωστόν στην υπόθεση αυτή και της χώρας μας. Στη δίκη που επακολούθησε ο Ocalan καταδικάστηκε σε θάνατο, η ποινή αυτή μετατράπηκε σε ισόβια και έκτοτε βρίσκεται φυλακισμένος και απομονωμένος στο νησί Ιμπραλί. Τον Αύγουστο του 1999 το ΡΚΚ ανακοίνωσε ότι αναστέλλει την ένοπλη δράση και ότι μετατρέπεται σε πολιτικό οργανισμό και δήλωσε ότι θα εργασθεί για τα δικαιώματα των Κούρδων μέσα σε ένα Δημοκρατικό πλαίσιο. Ωστόσο σποραδικά επεισόδια σημειώνονται τους τελευταίους μήνες στη ΝΑ Τουρκία με θύματα κυρίως Τούρκους στρατιώτες, Κούρδους αντάρτες αλλά και άμαχο πληθυσμό.
Στο Ιράκ σήμερα με την υποστήριξη των ΗΠΑ έπειτα από την εισβολή τους σε αυτό το Μάρτιο του 2003, οι Κούρδοι έχουν επιτύχει την πλήρη αυτονομία τους με δική τους Βουλή με πρωτεύουσα την Αρμπίλ (Γαυγάμηλα) και η βασική τους επιδίωξη είναι να αποκτήσουν πλήρη ανεξαρτησία και τη δημιουργία Κουρδικού Κράτους, κάτι που φοβούνται πολύ οι Τούρκοι. Και στο Ιράκ έχουν σημειωθεί πολλές αιματηρές εξεγέρσεις και μάλιστα το 1988 η Βαγδάτη δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει κατά των Κούρδων αμάχων χημικές πολεμικές ουσίες προκαλώντας χιλιάδες θανάτους σε αυτούς και ένεκα τούτου, την κατακραυγή της Διεθνούς Κοινότητος.
Οι Κούρδοι του Ιράν εξεγέρθησαν το 1941. Τον Ιανουάριο του 1946 η ορεινή περιοχή του Μαχάμ - Παντ ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη Δημοκρατία με Βουλή, στρατό και δική τους σημαία. Ήταν το πρώτο Κουρδικό Κράτος της σύγχρονης ιστορίας των Κούρδων. Γρήγορα όμως διαλύθηκε όταν οι στρατοί της Τουρκίας, του Ιράκ και του Ιράν επιτέθησαν κατά της ανίσχυρης Δημοκρατίας και τη διέλυσαν. Οι ηγέτες των Κούρδων συνελήφθησαν και απαγχονίσθηκαν. Μετά την πτώση του Σάχη το 1979 ο Χομεϊνί υποσχέθηκε κάποιο είδος αυτονομίας. Οι Κούρδοι γρήγορα ήλθαν σε ένοπλη σύγκρουση με το νέο καθεστώς, αλλά ήταν απροετοίμαστοι και συνετρίβησαν. Και εδώ υπάρχει μια υποβόσκουσα αναταραχή και σημειώνονται σποραδικά εξεγέρσεις και ένα είδος ανταρτοπόλεμου, που δεν έχει πάρει ακόμα μεγάλες διαστάσεις.
Στη Συρία η λέξη Κούρδος και μόνο είναι αδίκημα και εκεί γίνεται προσπάθεια να αλλοιωθεί η πληθυσμιακή σύνθεση των περιοχών, όπου ζούν από αιώνες Κούρδοι. Και στη Συρία η Κουρδική γλώσσα απαγορεύεται και γίνεται κάθε προσπάθεια, να ξεχάσουν εντελώς την εθνικότητά τους και να γίνουν τελικά Σύριοι.
Οι Κούρδοι είναι Ινδοευρωπαϊκής καταγωγής, κατά συνέπεια, έχουν κάποια φυλετική σχέση με τους Πέρσες. Πολλοί τους θεωρούν απογόνους των Ασσυρίων και Χαλδαίων. Ο Ξενοφών τους αναφέρει ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Μήδων και τους ονομάζει Κάρδους, που σύμφωνα με το Στράβωνα η λέξη «Κάρδος» σημαίνει το ανδρείο το πολεμικό. Η λέξη Κούρδος συμπίπτει με τη νεοπερσική λέξη «Κιούρτι» που σημαίνει Ήρωας.
Μιλάνε μια Ινδοευρωπαϊκή διάλεκτο η οποία έχει συγγένεια με την Περσική. Η Κουρδική γλώσσα δεν έχει καμιά σχέση με την Τουρκική και μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει η ίδια διαφορά, που χωρίζει την Ελληνική από την Τουρκική. Η πλειοψηφία των Κούρδων είναι αναλφάβητοι και δεν γνωρίζουν σχεδόν καθόλου την επίσημη γλώσσα του Κράτους (Τουρκίας), που είναι ενσωματωμένοι. Πιστεύουν στη Μουσουλμανική θρησκεία και ανήκουν όπως και οι Τούρκοι στο Σουνιτικό δόγμα. Ένα 20% όπως και οι Τούρκοι είναι Σιίτες. Δεν έχουν καμιά απολύτως φυλετική ή γλωσσική σχέση ούτε με τους Τούρκους, που είναι Μογγολικής καταγωγής, ούτε και με τους Άραβες που είναι Σιμιτικής καταγωγής.
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, ατού θα έλεγα, των Κούρδων αυτή τη στιγμή είναι η μεγάλη γεννητικότητα, που παρουσιάζουν και η οποία, εάν συνεχισθεί ενδέχεται μετά από λίγες δεκαετίες να ανατρέψει το σημερινό πληθυσμιακό συσχετισμό και οι Κούρδοι από μειοψηφία να γίνουν σιγά - σιγά πλειοψηφία. Είναι κάτι που φοβούνται και τρομάζει ιδιαίτερα τους Τούρκους. Και γι' αυτό επιδίδονται καθημερινά και προσπαθούν με βίαιο μέτρο και εσωτερική μετανάστευση και με ξεριζωμό να αλλάξουν την πληθυσμιακή σύνθεση των Κουρδικών περιοχών. Τα δε κατασταλτικά μέτρα που λαμβάνει η Τουρκία πιστεύεται ότι έχουν αρνητικά αποτελέσματα και απλώς διογκώνουν το πρόβλημα και προσθέτουν λάδι στην υποβόσκουσα φωτιά του Κουρδικού Εθνικισμού. Το Κουρδικό ζήτημα είναι το μεγαλύτερο αγκάθι που έχει στο σώμα και στις σάρκες της βαθιά ριζωμένο η Τουρκία και δεν είναι καθόλου εύκολο να απαλλαγεί απ' αυτό, εάν δεν τους αναγνωρίσει ως μια ξεχωριστή εθνική οντότητα, τους Κούρδους και τους παραχωρήσει κάποιο είδος αυτονομίας.
Εδώ και δύο χρόνια έχει αναζωπυρωθεί και πάλι ο ανταρτοπόλεμος των μαχητών του ΡΚΚ στη ΝΑ Τουρκία (Κουρδιστάν), όπου έχει αναπτύξει σε πλήρη πολεμική επάνδρωση και ετοιμότητα σε μήκος 380 χιλιομέτρων με το Βόρειο Ιράκ 100.000 άνδρες του Τουρκικού Στρατού, ο οποίος καθημερινά συγκρούεται με καταδρομικές ενέργειες εντός του εδάφους του Βορείου Ιράκ (Αυτόνομο Κουρδικό κράτος) από το οποίο εξορμούν οι αγωνιστές του ΡΚΚ, που αριθμούν τους 5000 - 6000 άνδρες και επιχειρούν εναντίον των μονάδων και ανδρών του τουρκικού στρατού με ανορθόδοξο πόλεμο και τρόπο. (ενέδρες - σαμποτάζ - καταδρομικές ενέργειες κ.λπ.).
Τελευταία όπως δήλωσε και ο Υπαρχηγός του Οτσαλάν Μουράντ Καραγλάν οι Κούρδοι, εγκαταλείπουν την ιδέα του ανεξαρτήτου Κουρδικού κράτους, με αντάλλαγμα ένα είδος αυτονομίας με δικό τους Κοινοβούλιο όπως της Σκωτίας. Έτσι δήλωσε μπορούμε να λύσουμε το Κουρδικό ζήτημα χωρίς να χυθεί άλλο αίμα. Επίσης ο Μουράτ Καραγλάν ανέστειλε προσωρινά τη δράση των μαχητών του ΡΚΚ ως χειρονομία καλής θέλησης προς την Τουρκία με την ελπίδα να λύσουν το Κουρδικό ζήτημα ειρηνικά επ' ωφελεία και των δύο λαών.
Δεν μπορεί σε τελευταία ανάλυση 26.000.000 ψυχές Κούρδων να μένουν συνεχώς χωρίς πατρίδα και δικό τους κράτος. Κάποτε θα αποκτήσουν τουλάχιστον ένα είδος αυτονομίας. Οι συγκυρίες αυτή τη στιγμή είναι ευνοϊκές γι' αυτό. Η δημιουργία αυτονόμου Κουρδικού κράτους στο Β. ΙΡΑΚ συνηγορεί πολύ θετικά υπέρ αυτού. Δεν μπορεί να δημιουργούνται στη γειτονιά μας κράτη προτεκτοράτα των ΗΠΑ όπως Κόσοβο και Σκόπια και μια συμπαγής περιοχή 475.000 τετρ. χιλ. με αμιγή κουρδικό πληθυσμό 26.000.000 κατοίκων με δική του γλώσσα και δικές του παραδόσεις να μένει υπόδουλη για να μην κακοκαρδίσουν και στεναχωρήσουν το χαϊδεμένο παιδί των Αγγλοαμερικανών και εννοώ την επιτήδειο ουδέτερο Τουρκία.
