Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που ανακοινώθηκε, από τον αρμόδιο υπουργό, το μέτρο της απόσυρσης των παλαιών οχημάτων. Αυτό αφορά ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού πληθυσμού, το οποίο εξακολουθεί να κινείται ακόμα με τον πεπαλαιωμένο αυτόν στόλο.
Η πολιτική βούληση του κράτους είναι η ανανέωση αυτού, με αυτοκίνητα φιλικά προς το περιβάλλον. Για να υπάρξει μείωση της οικολογικής επιβάρυνσης, με την ελαχιστοποίηση των ρυπογόνων ουσιών που είναι υπεύθυνες γι' αυτήν. Που προκαλούν τον μαρασμό και την ποιοτική υποβάθμιση της ζωής μας.
Η κυβερνητική αυτή πρακτική κινείται προς το πνεύμα της <πράσινης ανάπτυξης>. Αυτή που πραγματοποιείται με την αποκλειστική χρησιμοποίηση των ανεξάντλητων και υγιεινών φυσικών πηγών ενέργειας. Αυτό όμως προυποθέτει την προστασία και τη διαφύλαξη της καθαρότητας των στοιχείων της φύσης: του αέρα, του νερού, του εδάφους. Δηλαδή αυτών των φυσικών παραγόντων που θα γίνουν πρόξενα της ανάπτυξης αυτής. Ακριβώς, προς αυτόν το σκοπό τείνει η απόσυρση. Προς την εξουδετέρωση των ανθρωπογενών αιτιών καταστροφής του μέρους αυτού του πλανήτη. Της χώρας μας.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το καλό που θα προκύψει από την εφαρμογή αυτού του μέτρου είναι αδιαμφισβήτητο. Δεν μπορεί να μειώσει κανείς την αξία του, ως μέτρου ποιότητας και μελλοντικής αναβάθμισης του περιβάλλοντος. Σ' αυτήν τη δραστηριότητα η πολιτεία επενδύει πολλά, που έχουν σχέση με την υγεία και την οικονομία του λαού. Γι' αυτό και το μέτρο αυτό συνοδεύεται από οικονομικά κίνητρα, προς όλους εκείνους που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα της αντικατάστασης των παλαιών αυτοκινήτων, το οποίο είναι προαιρετικό και θα ισχύσει μέχρι το 2012. Κάποιοι κατατάσσουν στα συν της κυβερνητικής αυτής ενέργειας και την αναζωογόνηση της εμπορίας των καινούργιων αυτοκινήτων, με συνέπεια την μείωση του κινδύνου απόλυσης των εργαζομένων στους χώρους των επιχειρήσεων αυτών.
Μέχρις εδώ όλα καλά. Όμως, μέσα, σ' αυτά υπάρχει και μια τιμωρία για τους αδυνατούντες να συμμορφωθούν προς το μέτρο αυτό. Μια τιμωρία που περιλαμβάνει την επιβολή αυξημένων τελών κυκλοφορίας σε όσους διατηρήσουν το παλαιό αυτοκίνητο. Και εδώ, όπως αντιλαμβάνεται κανείς έχουμε μια αρνητική κοινωνική διάσταση του μέτρου της απόσυρσης. Και αυτό, γιατί το σύνολο σχεδόν των κατόχων παλαιών αυτοκινήτων αποτελούν το αδύναμο οικονομικά μέρος του λαού: Είναι ο εργάτης, ο μεροκαματιάρης, ο αγρότης, ο βιοπαλαιστής, ο άνεργος, ο φτωχός.
Δυστυχώς, κ. υπουργέ αυτούς τιμωρείτε. Αυτούς που δεν έχουν. Αυτούς που με τα 500 και 1000 ευρώ, που δίνει η απόσυρση, δεν μπορούν ν' αγοράσουν καινούργιο αυτοκίνητο. Γιατί, αν είχαν χρήματα δεν θα περίμεναν αυτήν, αλλά θα το είχαν αγοράσει ήδη. Αυτό ακριβώς είναι το άδικο. Το χτύπημα μ' ένα χαράτσι παραπάνω στην τσέπη του ανήμπορου πολίτη.
Αυτό θα πρέπει να σας προβληματίσει πολύ. Γιατί το όποιο μέτρο και μάλιστα σε καιρούς πολύ δύσκολους, όπως οι σημερινοί, δεν θα πρέπει να πλήττει τους οικονομικά αδύνατους. Δεν θα πρέπει να είναι κοινωνικά άδικο. Μα θα μου πείτε η παραγωγή του καλού δεν είναι τελείως ανώδυνη. Έχει και θύματα. Έχει και παράπλευρες απώλειες. Το τίμημα που θα πληρώσουν κάποιοι, που αδυνατούν να συμμορφωθούν προς το γενικότερο συμφέρον. Όμως, εδώ, δεν είναι λίγα τα θύματα αυτής της διάταξης. Είναι πολλά. Και όλα, σχεδόν, οικονομικά αδύναμοι. Είναι κρίμα λοιπόν να τους επιβάλλεται αυτήν την άδικη και διαρκή τιμωρία της υπέρογκης αυξήσεως των τελών κυκλοφορίας.
Αυτή η τιμωρία δεν ταιριάζει ούτε με τη φιλοσοφία της απόσυρσης, ούτε και με την κοινή ακόμα λογική. Το μόνο που μπορεί να συμπεραίνει κανείς είναι ότι επιβάλλεται, κατά πρώτον για να τιμωρήσει αυτούς που δεν συμμορφώνονται προς το σκοπό αυτό. Όχι, όμως, επειδή το θέλουν οι ίδιοι, αλλά γιατί δεν μπορούν να βρουν τα 10.000 και 15.000 ευρώ για ν' αγοράσουν καινούργιο αυτοκίνητο. Και κατά δεύτερον για καθαρά εισπρακτικούς σκοπούς.
Επομένως, κ. υπουργέ δε θα ’ταν καθόλου άδικο να επαναπροσδιορίσετε την κατάσταση αυτής της οικονομικής τιμωρίας και γιατί όχι να την αποσύρετε. Γιατί, ούτε λίγο ούτε πολύ, μοιάζει με την ποινή που επιβάλλεται στους άτακτους μαθητές στα σχολεία της εκπαίδευσης. Όμως οι φτωχοί και μη έχοντες πολίτες δεν είναι άτακτοι μαθητές. Ούτε γεννήθηκαν τέτοιοι. Η μαύρη μοίρα τους έκανε έτσι, ώστε να μην έχουν και να μην χαίρονται τα καλά της ζωής. Γιατί τους λείπει η δουλειά και η φτώχεια μέρα με τη μέρα μεγαλώνει όλο και περισσότερο.
Αυτό κ. υπουργέ πρέπει να το προσέξετε καλά, για να μην θεωρηθείτε από τους ανθρώπους αυτούς, ότι τους φορτώνετε στην πλάτη τους ακόμα ένα βάρος. Ένα βάρος τελείως άδικο και μάλιστα σε μια εποχή βαθιάς οικονομικής κρίσης.
Προχωρήστε λοιπόν στην απόσυρση της τιμωρίας αυτής και να είστε απόλυτα βέβαιος ότι πράξατε το δικαιότερο. Έτσι το σπουδαίο και σημαντικό αυτό μέτρο δεν θα αμαυρώνεται από πράξεις άδικης συμπεριφοράς εναντίον των φτωχότερων οικονομικά ομάδων της πατρίδας μας, και η πράσινη ανάπτυξη θα μπαίνει στη συνείδηση του απλού πολίτη ως κανόνας ζωής και όχι ως αφορμή περαιτέρω επιβάρυνσης αυτού.
Αυτός νομίζω, ότι πρέπει να είναι ο μόνιμος στόχος της πολιτείας και αυτό το μήνυμα θα πρέπει να περάσει στο λαό.
