Πολύ άσχημη τροπή έχει πάρει το θέμα της εκλογής από τη Βουλή Προέδρου της Δημοκρατίας, το αργότερο μέχρι τον ερχόμενο Μάρτιο. Ο Κάρολος Παπούλιας έχει αποδειχθεί εξαίρετος στην άσκηση των καθηκόντων του. Ως εκ τούτου είναι πάρα πολύ δημοφιλής, ενώ προσφέρει υψίστη υπηρεσία εκφέροντας διαρκώς με τις παρεμβάσεις του, πάντα στο πλαίσιο των συνταγματικών του αρμοδιοτήτων, έναν πολιτικό λόγο ανωτέρου επιπέδου.
Σφοδρή επιθυμία του ελληνικού λαού θα ήταν η επανεκλογή του για να υπηρετήσει και τη δεύτερη επιτρεπόμενη θητεία του. Δυστυχώς, όμως, αυτό καθόλου βέβαιο δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτή τη στιγμή, παρ’ όλο που τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δηλώνουν ότι αυτόν και μόνον αυτόν θέλουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Το πολιτικό αυτό παράδοξο έχει φυσικά την εξήγησή του. Οφείλεται στην απόφαση του αρχηγού του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Γιώργου Παπανδρέου, να μην ψηφίσει τον Κάρολο Παπούλια για Πρόεδρο κατά τις τρεις πρώτες ψηφοφορίες, ώστε να προκαλέσει την κατά το Σύνταγμα προβλεπόμενη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Προσδοκώντας, φυσικά, ότι θα τις κερδίσει, πράγμα που όντως θεωρείται πιθανότατο, αν όχι βέβαιο αυτή τη στιγμή, ο Γιώργος Παπανδρέου υπόσχεται ότι θα εκλέξει αυτός Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια στη συνέχεια, αφού τότε αρκούν 151 ψήφοι για την εκλογή του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διαδικασία αυτή είναι πολιτικά και προσωπικά προσβλητική απέναντι στον Κάρολο Παπούλια. Σε ποιον θα ήταν ευχάριστο να μην τον ψηφίζει για Πρόεδρο το ίδιο το κόμμα, το οποίο επί τόσες δεκαετίες υπηρέτησε πιστά και μάλιστα από κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις;
Τίθεται, επομένως, εξ αντικειμένου ένα σοβαρότατο ζήτημα: Θα θελήσει άραγε ο Κάρολος Παπούλιας, ο οποίος πριν από πέντε χρόνια εξελέγη πανηγυρικά με τις ψήφους 279 βουλευτών της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να επανεκλεγεί ως στενός κομματικός υποψήφιος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με 150-155 ψήφους, μετά μάλιστα από την ούτως ή άλλως απαξιωτική διαδικασία της τριπλής άρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να τον ψηφίσει στις τρεις πρώτες ψηφοφορίες;
ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΕΚΑΝΕ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΚΑΙ Η Ν.Δ.
Απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν υπάρχει. Δεν έχει κατασταλάξει στην απόφασή του ούτε καν ο ίδιος ο Κ. Παπούλιας. Ως έμπειρος πολιτικός, θα περιμένει μέχρι σχεδόν την τελευταία στιγμή προκειμένου να διαπιστώσει ποιο θα είναι το πολιτικό κλίμα περί την εκλογή του που θα διαμορφωθεί και τότε θα αποφασίσει.
Το βέβαιο είναι πως ανήκει στο υπό εξαφάνιση είδος των πολιτικών ηγετών που δεν θα διστάσουν να αρνηθούν ένα αξίωμα, αν διαπιστώσουν ότι οι όροι που τους προσφέρεται αυτό δεν συνάδουν με το αίσθημα πολιτικής και προσωπικής αξιοπρέπειας που τους διακατέχει.
Βέβαιο είναι, επίσης, ότι ο Κ. Παπούλιας δεν θα δεχθεί να λειτουργήσει ή να χρησιμοποιηθεί εναντίον του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή που τον πρότεινε και τον εξέλεξε στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα, ούτε πρόκειται, όμως, ποτέ να δράσει εναντίον του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στο οποίο αφιέρωσε όλη τη ζωή του, ανεξαρτήτως της απαράδεκτης στάσης του Γιώργου Παπανδρέου απέναντί του.
Πώς θα κατορθώσει τώρα να συνδυάσει όλους αυτούς τους παράγοντες και ποια θα είναι η συνισταμένη τους, αυτό προφανώς μόνο ο ίδιος θα το κρίνει και θα αποφασίσει εν ευθέτω, κατά την κρίση του, χρόνω. Από εκεί και πέρα, βάσει της απόφασής του αυτής θα κριθεί από τον ελληνικό λαό και θα πάρει τη θέση του στην πολιτική ιστορία της χώρας.
Βεβαίως, πρέπει να αναφέρουμε - να θυμίσουμε καλύτερα στους παλαιότερους - ότι ακριβώς αυτή την επικριτέα στάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έναντι του Κ. Παπούλια είχε υιοθετήσει κατά την αρχή της δεκαετίας του 1990 και ο τότε αρχηγός της Ν.Δ., Κώστας Μητσοτάκης, έναντι του... ιδρυτή του κόμματος Κωνσταντίνου Καραμανλή!
Η ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ
Η παρουσία στο προεδρικό αξίωμα των ευρύτατης αποδοχής Κωστή Στεφανόπουλου και Κάρολου Παπούλια και οι πετυχημένες θητείες τους προκάλεσαν στη συνείδηση του ελληνικού λαού τη θετική, αλλά ιστορικά εσφαλμένη αντίληψη, ότι η συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είναι κάτι αυτονόητο.
Τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Μόνο στις δύο τελευταίες προεδρικές εκλογές (τη δεύτερη του Κ. Στεφανόπουλου και την πρώτη μέχρι στιγμής του Κ. Παπούλια) συμφώνησαν Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στις πέντε προηγούμενες (το 1975, 1980, 1985, 1990 και 1995) είχαν εκλεγεί πρόεδροι μονοκομματικής επιλογής, συχνά μάλιστα με απερίγραπτα κοινοβουλευτικά παζάρια ή και εξαγορές βουλευτών, που κάθε άλλο παρά τιμούν το πολιτικό μας σύστημα. Πριν από τον Κ. Στεφανόπουλο και τον Κ. Παπούλια, οι προηγηθέντες Πρόεδροι δεν εξέφραζαν ποτέ τίποτα περισσότερο από την παράταξη που τους εξέλεξε και μόνο τους μισούς Έλληνες.
Το 1975 η Ν.Δ. εξέλεξε μόνη της ως Πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, στενό συνεργάτη του κ. Καραμανλή, ο οποίος πέρασε εντελώς απαρατήρητος. Το 1980, για να εκλεγεί Πρόεδρος ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, που διέβλεπε την επερχόμενη σαρωτική επικράτηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε κυβερνητικό επίπεδο, χρειάστηκε την αποστασία τριών ακροδεξιών βουλευτών από τη φασιστική και φιλοδικτατορική Εθνική Παράταξη και τριών από τα οδεύοντα προς διάλυση κεντρώα κόμματα, ΕΔΗΚ και ΚΟΔΗΣΟ. Κατόρθωσε έτσι να εκλεγεί με μόλις 183 ψήφους - τρεις περισσότερες από το απόλυτο μίνιμουμ.
Ο ΑΠΙΘΑΝΟΣ ΔΕΞΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΟΥ... ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΚΑΛΠΗ!
Πολύ πιο δύσκολη και άκρως απαξιωτική για τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς απεδείχθη η πρώτη εκλογή μη δεξιού Προέδρου της Δημοκρατίας, το 1985. Ο Χρήστος Σαρτζετάκης, ο οποίος υποδείχθη από τον Ανδρέα Παπανδρέου και έγινε Πρόεδρος με τη βοήθεια και του ΚΚΕ, εξελέγη με μόλις 180 ψήφους, το απολύτως ελάχιστο δυνατό.
Αυτό, όμως, ήταν το λιγότερο. Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η οποία φοβόταν τις διαρροές φιλοκαραμανλικών βουλευτών της, χρησιμοποίησε ψηφοδέλτια... διαφορετικού χρώματος (!) για το «ναι» και το «όχι» στον υποψήφιο Πρόεδρο, ώστε όλοι οι βουλευτές να μπορούν να δουν από μακριά τι χρώμα ψηφοδέλτιο έβαζαν οι συνάδελφοί τους στο φάκελο!
Επιπροσθέτως, οι 180 ψήφοι στην τρίτη ψηφοφορία συγκεντρώθηκαν μαζί με την ψήφο και του προεδρεύοντος προσωρινά τής Δημοκρατίας, του προέδρου τότε της Βουλής Γιάννη Αλευρά, κάτι που αρκετοί συνταγματολόγοι έκριναν ως αντισυνταγματικό.
Ο χειρότερος εξευτελισμός του Κοινοβουλίου, όμως, επήλθε όταν ο βουλευτής της Ν.Δ. Ελευθέριος Καλογιάννης... άρπαξε την κάλπη που ψήφιζαν οι βουλευτές και τη μετέφερε στα γραφεία τής Ν.Δ.!!!
Το 1990, ο Κ. Μητσοτάκης αρνήθηκε να υποστηρίξει ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον ιδρυτή τής Ν.Δ., Κωνσταντίνο Καραμανλή, προκαλώντας τη βίαιη οργή τού τελευταίου. Η οικουμενική κυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς έπεσε μετά την άρνηση Μητσοτάκη για Καραμανλή, η Βουλή διαλύθηκε, αλλά στις εκλογές η Ν.Δ. πήρε μόνο 150 έδρες. Τελικά, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δέχθηκε να επανεκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με μόλις 153 ψήφους - τις 150 της Ν.Δ., τη μία του αποστάτη από τη ΔΗΑΝΑ Θ. Κατσίκη, που επέτρεψε στη Ν.Δ. να σχηματίσει κυβέρνηση, και τις δύο των μουσουλμάνων βουλευτών. Ποτέ κανένας Πρόεδρος δεν εξελέγη με τόσες λίγες ψήφους.
Εντελώς οριακά, αλλά τουλάχιστον με 181 ψήφους στην τρίτη ψηφοφορία, ως αποτέλεσμα παρασκηνιακής συμφωνίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά, εξελέγη το 1995 για πρώτη φορά και ο Κωστής Στεφανόπουλος.
«ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΕΚΡΑΤΕΙΣ»
Είναι διασκεδαστικό, πάντως, να παρατηρεί κανείς πώς οι πολιτικοί αλλάζουν ριζικά τις θέσεις τους και υποστηρίζουν τα εντελώς αντίθετα από αυτά που έλεγαν με στόμφο, μόλις μεταβάλλεται το κομματικό συμφέρον.
Τώρα π.χ. η Ν.Δ. υποστηρίζει με πάθος ότι συνιστά παραβίαση του πνεύματος του Συντάγματος η μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, παρ’ όλο που ο Κ. Μητσοτάκης είχε προκαλέσει εκλογές το 1990, όπως είδαμε. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αντιθέτως, τώρα λέει ότι δεν θα ψηφίσει τον Κ. Παπούλια μόνο και μόνο για να προκαλέσει εκλογές, ενώ συμφωνεί με το πρόσωπό του.
Τέτοια έλεγε ο Κ. Καραμανλής το 1999 και είχε κάνει έξαλλο τον τότε πρωθυπουργό και αρχηγό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Κώστα Σημίτη, ο οποίος είχε δηλώσει τότε: «Από πουθενά μα πουθενά μέσα στο Σύνταγμα δεν προκύπτει ότι τα κόμματα μπορούν να συμφωνούν στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά επειδή διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική, να μην αποδέχονται τον Πρόεδρο και να μην τον ψηφίζουν»!
Τώρα, αυτά που έλεγε ο Κ. Σημίτης, τα λέει ο Κ. Καραμανλής, ο οποίος την προηγούμενη Πέμπτη κατηγόρησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι η θέση του να ψηφίσει τον Κ. Παπούλια μόνο αφού πρώτα τον καταψηφίσει, για να προκαλέσει πρόωρες εκλογές, «είναι και ουσιαστική παραβίαση του Συντάγματος και απόπειρα ευτελισμού των θεσμών. Η στάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποτελεί ακραία ανευθυνότητα».
Τι έλεγε, όμως, π.χ. το 1999 ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, όταν ακόμη η Ν.Δ. προπορευόταν στις δημοσκοπήσεις και σκεπτόταν να μην ψηφίσει τον Κ. Στεφανόπουλο για να προκαλέσει πρόωρες εκλογές, μόλις έξι μήνες πριν από τις κανονικές;
«Δεν είναι κυρίαρχη προτεραιότητα για μας ούτε το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, το οποίο δεν έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες, ούτε η διαδικασία γύρω από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κυρίαρχη προτεραιότητα για μας είναι η επίλυση του πολιτικού προβλήματος και πολιτικό πρόβλημα είναι η παραμονή αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία».
«Η παράταση αυτής της κυβέρνησης ζημιώνει τη χώρα», προσέθετε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, ενώ η Ντόρα Μπακογιάννη συμπλήρωνε: «Δεν μπορούμε να συναινέσουμε έστω και σε ολιγόμηνη παράταση»!
Ακριβώς τα ίδια, δηλαδή, που λένε σήμερα ο Γ. Παπανδρέου και τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Έπειτα απορούν γιατί οι πολιτικοί είναι αναξιόπιστοι και γιατί η πολιτική απαξιώνεται στα μάτια τού λαού...
ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. ΘΑ «ΦΑΝΕ» ΤΟΝ Κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑ;
Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να υποκριθούμε ότι δεν καταλαβαίνουμε πως ο Γ. Παπανδρέου και τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θεωρούν ως υπέρτατο στόχο τους το πώς θα βρεθούν και πάλι στην εξουσία όσο το δυνατόν γρηγορότερα, προκειμένου να απολαύσουν τα υλικά οφέλη της, αδιαφορώντας παντελώς αν για να γίνει αυτό πρέπει να «φάνε» τον Κ. Παπούλια.
Αντιλαμβανόμαστε, επίσης, πλήρως ότι αυτό το πάθος του Κ. Καραμανλή και των στελεχών τής Ν.Δ. για την τήρηση του Συντάγματος και την επανεκλογή τού Κ. Παπούλια οφείλεται πρωτίστως στην επίγνωση του γεγονότος ότι, αν γίνουν πρόωρες εκλογές, η Ν.Δ. θα τις χάσει.
Κάνουν λάθος και οι δύο. Ούτε η επανεκλογή του Κ. Παπούλια είναι ικανή να διασώσει τη Ν.Δ., αν αυτή δεν αλλάξει πολιτική, για να ξανακερδίσει την υποστήριξη του κόσμου, ούτε η καρατόμηση του Κ. Παπούλια θα φέρει ισχυρότερο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία, αν αυτό προηγουμένως δεν πείσει το λαό ότι θα κυβερνήσει καλύτερα από τη Ν.Δ., μη αρκούμενο στην αποστροφή που έχει πλέον η πλειοψηφία των πολιτών για την πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή.
