Όλοι θα συμφωνούσαμε πως το φυσικό μας περιβάλλον είναι καλύτερο να προστατευτεί και να μη συνεχιστεί η υποβάθμιση και η καταστροφή του. Και σίγουρα όλοι θα θέλαμε να ζούμε σε ένα όμορφο φυσικό τοπίο, καθαρό και χωρίς μόλυνση και ασχήμια και βέβαια να κληροδοτήσουμε αυτό και στα παιδιά μας.
Όλα αυτά βέβαια μπορεί να τα υποστηρίξει ο καθένας μας χωρίς να χρειαστεί να «φορέσει» το μανδύα του οικολόγου, ούτε και να συμμετέχει σε οργανωμένες δράσεις που σκοπό έχουν την προστασία της φύσης και του πλανήτη μας, από την αλόγιστη χρήση ενέργειας και από την περιβόητη κλιματική αλλαγή.
Μπορούμε να μιλάμε και να νοιαζόμαστε για το περιβάλλον έτσι απλά γιατί θέλουμε να απολαμβάνουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Να χαιρόμαστε τη θάλασσα και τις ομορφιές του βουνού. Την καταπράσινη φύση και το καθαρό αέρα. Να έχουμε σε αφθονία το νερό και την ισορροπία στις μεταβολές του καιρού, ανάλογα με την κάθε εποχή του χρόνου. Τα αυτονόητα δηλαδή, τουλάχιστον μέχρι πριν λίγα χρόνια.
Τα αυτονόητα που από τα πρώτα άσχημα σημάδια φαίνεται πως πλέον δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ισχύουν, ακόμη και στο κοντινό μέλλον, αν συνεχιστεί η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και η αδιαφορία μας γι’ αυτό.
Ας φύγουμε όμως από τη γενική εικόνα και να έρθουμε στη μικρή αλλά σημαντική για το τόπο μας πραγματικότητα. Όσοι ζούμε στην περιοχή που τη χαρακτηρίζουν τα όρια από την κοιλάδα των Τεμπών ως το Ομόλιο και το Στόμιο και από το Καστρί-Λουτρό, τα Μεσάγγαλα ως την Αιγάνη, το Πυργετό, την Κρανιά και τη Ραψάνη, ξέρουμε καλά ότι βρισκόμαστε σε ένα τόπο με περιβαλλοντικό πλεονέκτημα.
Καταπράσινος κάμπος με πολλά νερά, τεράστια παραλιακή ζώνη, σε πολλά σημεία της παρθένα ακόμη, και με τον κατάφυτο Κίσσαβο και τον πανέμορφο και μορφολογικά ομαλό Κάτω Όλυμπο να προστατεύουν την περιοχή μας.
Αυτά είναι φυσικά δεδομένα και πρέπει να προστατευτούν. Το πλούσιο ακόμα φυσικό μας περιβάλλον και η προσεκτική αξιοποίησή του είναι αυτά που μπορεί να εξασφαλίσουν και το οικονομικό μέλλον της περιοχής μας.
Σωστά αναπτυσόμενη και με πιο οικολογικό τρόπο δυναμική γεωργία και τουρισμός (θαλάσσιος, ορεινός, εκκλησιαστικός) μπορούν και πρέπει να είναι οι γενικές μας κατευθύνσεις για μια σίγουρα επιτυχημένη στο μέλλον οικονομική δραστηριότητα.
Για να έχουμε επιτυχία στους στόχους μας αυτούς στο μέλλον πρέπει να επιδείξουμε αυξημένη συν τω χρόνω οικολογική συνείδηση.
Επαναλαμβάνω πως χωρίς να είμαστε οικολόγοι ή ακτιβιστές της οικολογίας οφείλουμε να σταματήσουμε να θεωρούμε εξτρεμιστικό και παράδοξο κάθετι που μας υπενθυμίζει το σεβασμό στο φυσικό μας περιββάλον.
Μετά από αρκετά χρόνια άρνησης η περιοχή μας θα πρέπει να διώξει κάθε σκεπτικισμό και αρνητική άποψη απέναντι στο οικολογικό κίνημα και στους ανθρώπους που το εκφράζουν (οικολογικές οργανώσεις, πολιτικά κόμματα κ.ά).
Κι αυτό πρέπει πρώτα να το κάνουν οι επίσημοι διοικητικοί φορείς (Δήμοι, κομματικές οργανώσεις, τοπικοί σύλλογοι και συνεταιρισμοί) και να ακολουθήσουν όλοι οι άλλοι πολίτες.
Πρέπει να κατανοήσουμε πως όσοι άνθρωποι, συμπατριώτες μας ή όχι, ασχολούνται με την οικολογία και ειδικά με το οικοσύστημα της περιοχής μας και την προστασία του, είναι βασικοί σύμμαχοί μας και καθόλου βέβαια εχθροί.
Η γαλήνια ομορφιά της Ραψάνης και της Κρανιάς, το μοναδικό κάλλος των Τεμπών και της Αγίας Παρασκευής, η καταπληκτική παραλία του Στομίου της Αλεξανδρινής και των Μεσαγγάλων, το μόνο που δεν φοβούνται είναι η προστασία και η φροντίδα για το φυσικό περιβάλλον.
Ας μη μπαίνουμε επομένως εμπόδιο στις δράσεις όσων αγαπούν και προστατεύουν τη φύση. Είτε με την άμεση αντίδρασή μας σε οτιδήποτε κάνουν εκείνοι, είτε ακόμη και με την αδιάφορη στάση μας όταν αυτοί ζητούν τη βοήθειά μας.
Βέβαια δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε όλοι μας την οικολογία αυτοσκοπό.
Κανένας άλλωστε δεν μας το ζητά αυτό. Στην παρούσα κατάσταση όμως είναι αρκετό απλά να δούμε με καλύτερο μάτι εκείνους που νοιάζονται ιδιαίτερα για το φυσικό περιβάλλον. Και που σίγουρα χωρίς να μας κάνουν κανένα κακό, φροντίζουν χωρίς κανένα κόστος για όλους εμάς, για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Γιάννης Μαλαθούνας δημοτικός σύμβουλος Πυργετού
