Γεμίζει με απελπισία και απογοήτευση η ψυχή μας τις μέρες αυτές, καθώς διαβάζουμε και ακούμε για την κατάντια της πατρίδας μας από τα σκάνδαλα, τις καταχρήσεις και τη διαφθορά και από τις επιθέσεις που δέχεται από παντού.
Ανατριχιάζουμε από τα όσα συμβαίνουν και ο νους μας ανατρέχει στα παλιά. Στα χρόνια που οι μεγαλύτεροι περάσαμε, στον πόλεμο και την κατοχή, στον εμφύλιο και αργότερα.
Τότε που όλοι οι Έλληνες, υπέφεραν, στερήθηκαν βασανίστηκαν, αλλά με καρτερία και υπομονή αγωνίστηκαν για να μη σβήσει η Ελλάδα μας. Δεν γονάτισαν στις στερήσεις, τις κακουχίες και τους διωγμούς και τις λαχτάρες που σε κάθε λεπτό κινδύνευε η ζωή τους. Αρκέστηκαν σ’ ό,τι είχαν και βοήθησαν ο καθένας με τον τρόπο του για να μη χαθεί η πατρίδα.
Υπήρχαν βέβαια και οι ασυνείδητοι, οι πουλημένοι και οι προδότες, αλλά ήταν οι λίγοι που περιφρονήθηκαν απ’ τους πολλούς, ξέπεσαν στη συνείδηση του λαού μας, καταδικάστηκαν και τιμωρήθηκαν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα μας βρίσκεται σε δύσκολη θέση και φίλοι και εχθροί προσπαθούν να την καταστρέψουν.
Παλιότερα όμως βρίσκονταν οι πατριώτες και ευεργέτες που βοηθούσαν. Ο λαός καταλάβαινε τις δυσκολίες, υπέμενε, προσπαθούσε. Τώρα ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του. Τόσο έχουν ποροθεί οι άνθρωποι που αδικούν ακόμα και τη συνείδησή τους κι αδυνατούν ν’ ακούσουν τις φωνές που ξεπηδούν από μέσα της και φτάνουν σαν λειτουργικοί ψαλμοί μόνο σ’ αυτούς που την κρατούν καθαρή κι αμόλυντη. Αναπαύουν την ψυχή τους και καταλαγιάζουν τα αμέρωτα πάθη τους.
Στις μέρες μας δυστυχώς ριχτήκαμε με βουλιμία, χωρίς μέτρο και ηθικό φραγμό στον εύκολο πλουτισμό και την υπερκατανάλωση και συνηθίσαμε να κανακεύουμε κάθε επιθυμία μας και πόθο αμαρτωλό. Παρασυρμένοι από την κατρακύλα της αχαλίνωτης σπατάλης και του ψευτοευδαιμονισμού, ζούμε μακριά απ’ την πραγματικότητα. Και δεν περνά απ’ το νου μας πώς τα χρόνια φεύγουν χωρίς να τα καταλαβαίνουμε κι η ζωή μας εδώ στη γη δεν είναι τίποτα άλλο από ένα φθινοπωρινό απόγιομα, που καρτεράει του χειμώνα τον ερχομό κι όσο είναι καιρός έχουμε υπόχρέωση ν’ αγωνιστούμε για να τη βάλουμε στο δρόμο το σωστό και να της δώσουμε το νόημα που της πρέπει.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, δεν θα πρέπει να παρασυρθούμε στον κατήφορο που πήρε η κοινωνία μας, αλλά σαν βράχοι μεγαλόκορμοι να σταθούμε σε κάθε ηθικό και δίκαιο. Απείραχτοι από κάθε σκέψη και πειρασμό που σιγοτρώγουν τα θεμέλια της πατρίδας μας.
Είναι καιρός με περισσότερη πίστη κι ελπίδα να κοιτάξουμε στην ψυχή μας, που στους βαθείς κρυψώνες της έχει φυλαγμένη πολλή θέληση και δύναμη, που έβαλε ο Δημιουργός για να στεκόμαστε όρθιοι, κάθε φορά που τα γόνατά μας λυγίζουν από τις δυσκολίες, τις αναποδιές και τις αντιξοότητες.
Γεμάτοι αισιοδοξία κι ελπίδες που δεν νικιούνται εύκολα ας διώξουμε από μέσα μας κάθε λύπηση και στεναγμό κι ας πούμε απ’ της ψυχής μας τα βαθιά, πώς οι θλίψεις και οι αναποδιές της πρόσκαιρης ετούτης ζωής μας, δεν είναι πέτρες για σκοντάματα, αλλά σκαλοπάτια για ν’ ανεβαίνουμε ψηλά, εκεί που ο πλάστης μας προόρισε.
