Του Χρήστου Τσαντήλα
ΤΟ ΕΡΓΟ «(λαθρο)μετανάστες» το έχουμε ξαναδεί. Σε εθνικό, αλλά ακόμη και σε τοπικό επίπεδο. Προσωπικά, κάποιο ενδιαφέρον σκέλος του «μεταναστευτικού» έχω παρακολουθήσει από κοντά, σε μια παλιότερη φάση του, στο πλαίσιο του ρεπορτάζ στην πρωτεύουσα της Αχαΐας, όπου η ζωή των κατοίκων είχε γίνει αφόρητη εξ αιτίας της συγκέντρωσης για μακρύ χρονικό διάστημα 20.000 προσφύγων από την εμπόλεμη περιοχή του Αφγανιστάν που ζούσαν (με την ελπίδα κρυμμένοι στα αμπάρια φορτηγών, να περάσουν απέναντι στην Ιταλία), σε μια πλατεία 5-6 στρεμμάτων στην καρδιά της Πάτρας.
ΓΥΡΝΩΝΤΑΣ κάμποσα χρόνια πίσω, θυμήθηκα ότι στο Δουβλίνο, όπου παρακολούθησα τη Σύνοδο Κορυφής, με αποκλειστικό θέμα το «μεταναστευτικό» και τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζε η Ευρώπη από την ανεξέλεγκτη είσοδο των προσφύγων από τα νότια σύνορά της, η ομάδα των Τούρκων δημοσιογράφων δίπλα μας, είχε αρκετά θορυβηθεί από την απόφαση «να επαναπροωθούνται οι λαθρομετανάστες στις χώρες από τις οποίες εισέρχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση» (Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία κυρίως) κι αυτό επειδή γνώριζαν πολύ καλά οι γείτονες, ότι τα δικά τους τα παράλια είναι το κέντρο διακίνησης μεταναστών προς την Ελλάδα, μέσω των νησιών της...
ΚΑΘΕ φορά λοιπόν που προκύπτει θέμα ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, όπως το σημερινό με τη νέα δραματική του έξαρση (αφού κατά την υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, μόνο το 2015 θα έχουν εισέλθει στην Ελλάδα 100.000 μετανάστες(!) ενώ υπάρχουν και 650.000 «νόμιμοι») ενθυμούμενος τις αποφάσεις της ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής, για τα μέτρα που ελήφθησαν τότε και άλλα που προβλέπονταν για την αποτροπή και τον έλεγχο του φαινομένου, διαπιστώνω ότι σε τέτοια θέματα (όπως και σε πολλά άλλα), η αντιμετώπιση της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας δεν είναι παραπάνω από κάποιες ανακοινώσεις «ευχολόγια», που ποτέ δεν εφαρμόσθηκαν, αλλά που έρχονται στην επικαιρότητα πάντα στην εκάστοτε κρίση...
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ λοιπόν τώρα με το νέο... λεφούσι προσφύγων, που εγκαταλείπουν τη Μ. Ανατολή λόγω του πολέμου και περνούν στην Ευρώπη από τα νότια σύνορά της και δη το πλέον «ξέφραγο», την Ελλάδα; «Οι εκδοχές είναι τρεις. Ή θα τους κλείσουμε στα κέντρα κράτησης, ή θα τους φιλοξενήσουμε ή θα τους πνίξουμε!», είπε μόλις χθες η αρμόδια υπουργός κ. Χριστοδουλοπούλου, από τηλεοράσεως, για να συμπληρώσει με πιο... σοβαρή προσέγγιση (αντικρούοντας τον παρουσιαστή που έλεγε ότι η πλατεία Βικτωρίας είναι γεμάτη από μετανάστες – πρόσφυγες) ότι «κανένας πρόσφυγας δεν είναι άστεγος, αλλά τα άτομα που βλέπουμε τα πρωινά στις πλατείες βρίσκονται εκεί επειδή «λιάζονται»(!) και αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο το πρωί»...
ΑΛΛΑ επειδή είμεθα πονετικός (και υπομονετικός) λαός, δεν πρόκειται να τους πνίξουμε! Αντίθετα θα τους φιλοξενήσουμε, διαμαρτυρόμενοι ταυτόχρονα προς τα αρμόδια όργανα της Ε.Ε. και θα ανταλλάξουμε τη φιλοξενία με γενναία κονδύλια για την ασφάλεια των συνόρων της Συμμαχίας. Αν δε, φερθούμε έξυπνα, θα στριμώξουμε και τον Έλληνα αρμόδιο Επίτροπο Δημήτρη Αβραμόπουλο, να μεριμνήσει ώστε αυτό το ευρωπαϊκό πρόβλημα να καταστεί «ευλογία ρευστότητας» για μας. Την έχουμε ανάγκη...
