Έρχεται στη ζωή, με τη γέννησή μας. Δεν φεύγει με το θάνατο. Ταλαιπωρεί τους άλλους και με τη θνησιμότητά μας.
Δεν μπαίνω με φανατική μανία στο γήπεδό της. Στέκομαι σκεπτικός ανήσυχος, προβληματισμένος και διερωτώμαι με ποιο τρόπο μπορεί να αντιμετωπισθεί αυτό το θηρίο που λέγεται γραφειοκρατία στη διαχρονικότητα. Ποια υπέρβαση πρέπει να γίνει, για να τη δαμάσει, να τη χειραγωγήσει και να την καθυποτάξει.
Δεν υπάρχει κράτος, διεθνής οργανισμός, που να μην έχει έμβλημα, όραμά και επιδίωξή του, την καταπολέμηση της, ως ένα χρέος υπέρτατης ευθύνης και σεβασμού στο ανθρώπινο πρόσωπο, στον πολίτη, στην ελευθερία του και στα δικαιώματά του. Το κράτος πρόνοιας έχει χρέος να φροντίζει για την εγκόσμια ευδαιμονία του πολίτη. Και για να το πετύχει αυτό, οφείλει να εξαρθρώσει την γραφειοκρατία.
Η γραφειοκρατία δεν είναι το κράτος. Ούτε γεννιέται στα σπλάχνα του λαού αυθόρμητα. Εκκολάπτεται στα υπουργεία και τα γραφεία των μανδαρίνων και αργότερα έρχεται να υπηρετήσει τον άνθρωπο. Είναι η διοίκηση του κράτους. Η αμερόληπτη και διακριτική λαϊκή θέληση, με βαθύ το βίωμα της οδύνης, έχει αποκρυσταλλώσει την ετυμηγορία της. Αυτό το καθεστώς πρέπει κάποτε να λάβει τέλος Και η ετυμηγορία της αυτή είναι πάνδημη. Από τη μια άκρη της ελληνικής πατρίδας, ίσαμε την άλλη. ¨Όχι άλλη ταλαιπωρία με τη γραφειοκρατία. Το αρρωστημένο και σαπισμένο αυτό καθεστώς είναι καιρός πλέον να αλλάξει και να ανταποκριθεί στις αξιώσεις των ανθρώπων, όπως αυτές δρομολογούνται στην εποχή μας. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν μπορεί να τσαλακώνεται και να ποδοπατείται, ανάμεσα σε έγγραφα, σε δυσνόητους νόμους, σε διατάγματα, νομοθετικές πράξεις, εγκυκλίους, σε πιστοποιητικά και σε ανθρώπους που αδυνατούν να τα κατανοήσουν και να τα ερμηνεύσουν σωστά.
Η «εξουσία των γραφείων» είναι μια μηχανή που λειτουργεί ακατάπαυστα και λαμβάνει αποφάσεις υπό τον εξασφαλιστικό μόδιον της ανωνυμίας( Κ. Τσιρόπουλος.) Αυτή η Λερναία Ύδρα δεν καταπολεμείται με τίποτα. Όσο περισσότερο την πολεμάς, τόσο περισσότερο εκείνη γιγαντώνεται, ογκώνεται, ορθώνει το ανάστημά της και αμύνεται.
Θα ήμουνα έτοιμος να σκύψω και να καταθέσω τον θαυμασμό μου, την εκτίμησή μου, τη σκέψη μου και την ψυχή μου, σε όποιον ή σε όποιους θα έχουν την τόλμη και το θάρρος να δαμάσουν αυτό το θηρίο που καταδυναστεύει και σαπίζει τις σάρκες της ανθρώπινης κοινωνίας και εμποδίζει τις προσπάθειές της για την καταξίωση του ανθρώπινου μόχθου, για την αναβάθμισή του και την καλυτέρευση της ζωής του.
Η βιομηχανική πρόοδος και η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας απλοποίησαν πολλές άλλες πλευρές της ανθρώπινης ζωής. Οι εποχές άλλαξαν.Οι πολιτιστικές πραμάτειες ανανεώθηκαν.Ο κόσμος έγινε φορέας αλλαγής πολλών πραγμάτων που καλυτέρευσαν τη ζωή του και ατενίζει το μέλλον του με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Μέσα σ΄όλα αυτά η γραφειοκρατία στέκεται απτόητη, αλύγιστη, σκληρή και δεν εννοεί με κανένα τρόπο να υποχωρήσει και να υπηρετήσει τον άνθρωπο. Σε άλλο κλίμα και σε τελείως διαφορετικό δρόμο από αυτόν που έπρεπε να είναι, έχει εισχωρήσει παντού στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα πανεπιστημιακά Ιδρύματα, στο συνδικαλισμό, στα κόμματα, στην Εκκλησία κ.τ.λ.
Δε γεννάται καμία αμφιβολία, ότι με τις απαράδεκτες συμπεριφορές της, πληγώνει τις καρδιές των ανθρώπων και κάνει τη ζωή τους ακόμη πιο δύσκολη. Δεν συμμερίζεται την οδύνη τους, ούτε ανοίγει διάπλατα τις πύλες της για να αγκαλιάσει το λαό και να τον οδηγήσει μακριά από τα πλοκάμια της Προσπαθώ να μετρήσω το χάσμα, που χωρίζει και διαστέλλει την θέληση του λαού από τη γραφειοκρατική έκρηξη του δικού μας αιώνα και το βρίσκω απύθμενο.
Εύχομαι και προσεύχομαι, όπως η εξαγγελία της Κυβέρνησης προς τους εταίρους δανειστές, ότι θα καπολεμήσει τη γραφειοκρατία. Το φωτεινό αυτό όραμα της, να βρει το δρόμο του. Θα είναι μεγάλη πράξη για κείνη και τη χώρα. Αλλαγή της ιστορίας στο κεφάλαιο αυτό.
(Βιβλιογραφία: Η υπόθεση του ανθρώπου, Κ.Τσιρόπουλου)
Αθανάσιος Φώτος
επί τιμή δικηγόρος
