Του Χρήστου Τσαντήλα
ΤΑΞΙΔΕΥΑ προχθές οδικώς στη βόρεια Ελλάδα, εντυπωσιασμένος από τις απίθανες ανοιξιάτικες εικόνες, μιας πρόσφορης, αλλά εγκαταλειμμένης γης, διασχίζοντας καταμεσής την αποξηραμένη λίμνη των Γιαννιτσών, την οποία ελάχιστοι, εκτός από τους ντόπιους, θα τη θυμούνται. Κάπου εκεί κοντά στα Γιαννιτσά, ένα τεράστιο κτιριακό συγκρότημα αποθηκών, ερειπωμένο, χωρίς παράθυρα και πόρτες, κουφάρι παραγωγικής δραστηριότητας περασμένων δεκαετιών (έμαθα ότι) συγκέντρωνε εκατομμύρια τόνους καπνού, που διοχετεύονταν στις χώρες του εξωτερικού και στην εγχώρια αγορά, αφήνοντας ένα καλό εισόδημα σε χιλιάδες αγροτικές οικογένειες της ευρύτερης περιοχής. Ύστερα ήρθαν οι επιδοτήσεις… Η ΕΟΚ και τα προγράμματά της. Και αποτελείωσαν τη γεωργία. Έκαναν τον Ελληνα αγρότη… καφενόβιο, να παίζει κρυφτούλι με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα προγράμματα των επιδοτήσεων, τον απομάκρυναν από το χωράφι και τη σκληρή δουλειά. Η καλλιέργεια του καπνού στην περιοχή και στην Ελλάδα ολόκληρη, έγινε …καπνός και άλλες παραδοσιακές καλλιέργειες ανακαταλήφθηκαν.
Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ εικόνα του κάμπου των Γιαννιτσών, με γύρισε χρόνια πίσω. Να αναζητώ την αιτία της διάλυσης της αγροτικής παραγωγής της χώρας, σε εκείνα τα επιδοτούμενα ευρωπαϊκά προγράμματα, της γνωστής σε όλους ΚΑΠ, που μας άφησε δυστυχώς χωρίς …όσπρια, καπνό, τεύτλα και μύγδαλα! Ήταν τότε που οι περισσότεροι αγρότες μας, στράφηκαν στα προϊόντα που επιδοτούνταν! Και τα οποία, με ένα καλό χαλάζι, ή έναν παγετό, απέδιδαν περισσότερο σε χρήματα απ΄ όσα αν η σοδειά πωλείτο! Ο αγρότης, λοιπόν, άρχισε τις …μπαγαποντιές. Με τις ψευδείς δηλώσεις, τα παραπάνω στρέμματα (να μην λέω τώρα τα γνωστά…) κατέληγε στα θερμά λουτρά της Αιδηψού, «αναπολώντας» τον παλαιό καιρό της… σκληρής δουλειάς! Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι τέσσερις δεκαετίες πριν, υπήρχε αγρότης καπνοπαραγωγός, ή ντοματοπαραγωγός, τευτλοκαλλιεργητής, η αμπελουργός, που να ήξερε την …Αιδηψό!
ΠΩΣ μου ήρθαν όμως, τώρα ξαφνικά και Πασχαλιάτικα, όλα αυτά στο μυαλό; Ακούγοντας στο ραδιόφωνο κάποιον υπουργό να λέει ότι «το ζητούμενο είναι για τη χώρα, η παραγωγική ανασυγκρότηση», θυμήθηκα τα στοιχεία τα θλιβερά που έβγαλε η στατιστική προσφάτως, σύμφωνα με τα οποία, πληρώνουμε κάθε χρόνο για εισαγωγές αστρονομικά ποσά.
Για κρέας 1,03 δισ. ευρώ, για ψάρια 328,6 εκ. για φρούτα και λαχανικά 470 εκ., για γαλακτοκομικά 822,6 εκ. και για λίπη και λάδι (!) 600 εκ. ευρώ! Ακουσον άκουσον, εισάγουμε και λάδι! Από πού τα εισάγουμε όλα αυτά; Από Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Μποτσουάνα, Ουγκάντα, (κρέας), Κίνα, Σενεγάλη, Τανζανία, Ισπανία, Μαυριτανία, Μπαγκλαντές (ψάρια), Σλοβενία, Ιρλανδία, Γερμανία Ιταλία, Ισπανία και Ολλανδία (γαλακτοκομικά), Εκουαδόρ, Κόστα Ρίκα, Περού, Μαδαγασκάρη, Αμερική, Ινδία, Καναδά, Αίγυπτο, Μεξικό, Νότια Αφρική (φρούτα, λαχανικά).
Ο ΚΑΜΠΟΣ των Γιαννιτσών λοιπόν που με έβαλε στις σκέψεις αυτές, κάποτε ζούσε πλουσιοπάροχα μια ολόκληρη πόλη. Σήμερα τα ερείπια της καπναποθήκης υποδηλώνουν το έγκλημα που τελέστηκε στην ύπαιθρο και τις συνέπειές του, που φαίνονται στα ράφια των περισσότερων σπιτιών: Φασόλια κανονικά από την Κίνα, μαυρομάτικα από το Περού, φακές από Καναδά, ρεβίθια από Μεξικό, καρύδια από Καλιφόρνια και κουκιά από …Συρία!
