Του Κων/νου Τσιρονίκου
Ο ελληνικός λαός ο ευρισκόμενος σε απελπιστική κατάσταση θα πρέπει κάποτε να απαντήσει διά της ψήφου του ηχηρά και συντριπτικά εναντίον των κατ' επάγγελμα ψευδολόγων της πολιτικής. Οι οποίοι κατ' εξακολούθηση τον εμπαίζουν και τον εξαπατούν. Λέγοντάς του ότι θα μπορέσουν να γυρίσουν τον μύλο της ανάπτυξης χωρίς κόπους και βασάνους. Χωρίς ανηφόρες και δύσκολα προσεγγίσιμες κορυφές... Επιστρατεύοντας προς το σκοπό αυτό λαϊκίστικες συμπεριφορές και πρόχειρα συντασσόμενα, είκοσι μέρες πριν τις εκλογές, προγράμματα.
Προγράμματα όπως και τα προηγούμενα, εξαπάτησης και εμπαιγμού του ελληνικού λαού. Υφαρπαγής ψήφου και ανυπαρξίας μετεκλογικής πράξης. Αφού είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτά ουδέποτε θα εφαρμοσθούν... Γιατί το πρόγραμμα είναι ένα. Το προερχόμενο εκ του ανελέητου και τυραννικού μνημονίου. Το οποίο υπογράψαμε φαρδιά πλατιά και το οποίο καλούμαστε να εφαρμόσουμε αυστηρά και απαρέγκλιτα. Γιατί διαφορετικά θα ανοίξουν οι πόρτες της αποπομπής μας...
Μέσα στην υπάρχουσα προεκλογική θολούρα διακρίνονται και οι αντιρρησίες της ευρωπαϊκής και ευρυζωνικής θέσεως της χώρας. Οι θιασιώτες της μοναχικής πορείας... και της επιστροφής μας στο καθεστώς της δραχμής. Μη αναλογιζόμενοι τους οικονομικούς, κοινωνικούς και εθνικούς κινδύνους που θα προκληθούν από μια τέτοια εκτροπή.
Στο παζλ αυτό της προεκλογικής μπερδεμάρας και της πολιτικής εξαπάτησης του λαού μας τη δεσπόζουσα θέση, όπως και παραπάνω τονίσαμε, κατέχουν τα ψέματα. Μια επανάληψη των παλιών, των προηγούμενων, των πρόσφατων που προέβαλε και προβάλλει ο προεκλογικός λόγος. Ο οποίος παραμυθιάζει και υπνώνει το λαό μας οδηγώντας τον, έτσι, στο κατ' εξακολούθηση εκλογικό του αμάρτημα... Και η ανεδαφική αυτή μεγαλοστομία δεν χαρακτηρίζει μόνον τους χθεσινούς και τους πρόσφατους διαχειριστές της εξουσίας. Αλλά ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα. Εντονότερα δε το ριζοσπαστικό και επαναστατικό μέρος αυτού. Του οποίου ο λόγος προκαθορίζει την ανεξάρτητη και απομονωτική πορεία της χώρας μέσα στον έντονα σπαρασσόμενο σημερινό κόσμο. Πιστεύω ότι κι αυτοί, αν ποτέ έρθουν στην εξουσία, θα προσγειωθούν στην οδυνηρή πραγματικότητα. Διαφορετικά ο κίνδυνος εισόδου της πατρίδας μας σε οδυνηρές κοινωνικές και εθνικές περιπέτειες θα είναι αναπόφευκτος. Γιατί από τη γεωγραφική μας θέση, είναι αδύνατον να πορευόμαστε μόνοι μας... Αφού οι εξωτερικοί κίνδυνοι ολοένα και αυξάνονται και το τεράστιο μήκος των θαλασσίων ακτών (πάνω από 15.000 km) είναι αδύνατον να φυλαχθεί και να παράσχει την απόλυτη προστασία σε πάνω από 3.000 νησιά και βραχονησίδες. Μα θα μου πείτε: Τώρα φυλάσσονται; Όχι... Αλλά η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη, αν ήμασταν έρημοι και μόνοι...
Πέρα όμως από τα κυριαρχικά και εθνικά μας δικαιώματα τα οποία διασφαλίζονται καλύτερα μέσα στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημιουργούνται και οι δυνατότητες ανάπτυξης της εθνικής μας οικονομίας. Η πρόοδος της οποίας εξαρτάται άμεσα από τη σταθερότητα της ειρήνης στην περιοχή. Γιατί, μια χώρα κινδυνεύουσα εθνικά είναι αδύνατο να αναπτύξει πλήρως την παραγωγική της δραστηριότητα και κατά συνέπεια την οικονομία του λαού της, αφού ένα μεγάλο μέρος της οπισθοδρομούσης οικονομίας θα διατίθεται για την προάσπιση των εθνικών της συνόρων.
Επομένως, το συμφέρον του τόπου μας επιβάλλει να είμαστε αναπόσπαστο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Όχι πως είναι το ιδανικότερο. Αλλά, γιατί ο χώρος αυτός μας εγγυάται καλύτερα την εθνική και κοινωνική μας ειρήνη. Συμβαίνει όμως αυτό; Όχι βεβαίως όπως θα το θέλαμε. Αλλά, όπως και παραπάνω τονίσαμε, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν ήμασταν εκτός Ευρώπης και ευρώ. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει κανένα μα κανένα επιχείρημα απ' την αντίθετη πλευρά που να διασφαλίζει την ασφάλεια της χώρας.
Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους πρέπει να είμαστε εδώ. Στην Ευρώπη. Κι αυτό απαιτεί εθνική ομοψυχία και πατριωτική σύμπραξη όλων των δυνάμεων εκείνων που κινούνται στον ευρωπαϊκό άξονα. Γιατί ο άλλος δρόμος της εκτροπής από την κανονική μας πορεία είναι τριτοκοσμικός και επικίνδυνος. Αυτό φάνηκε, ως ένα βαθμό, στα γεγονότα των τελευταίων έξι μηνών. Στο πού βρέθηκε και πού θα σταματούσε η κατρακύλα της χώρας, αν συνεχιζόταν η ανεύθυνη πολιτική της μοναχικής και απομονωτικής μας πορείας...
Τα παραπάνω δυσάρεστα γεγονότα, τις παρενέργειες των οποίων υφιστάμεθα ακόμα, καταδεικνύουν περίτρανα ότι η εθνική μας ασφάλεια και η πρόοδος του τόπου μας μπορούν να προέλθουν μέσα απ' την Ευρώπη, της οποίας την πατρότητα του πολιτισμού της διεκδικούμε. Γιατί οι αξίες της είναι παιδιά του ένδοξου κλασικού μας πολιτισμού. Αυτή όμως η Ευρώπη πρέπει ν' αλλάξει. Γιατί δεν είναι στο βαθμό που πρέπει ανθρώπινη και στοργική... Κυρίως όμως πρέπει ν' αλλάξουμε εμείς. Γιατί τίποτα δεν γίνεται άκοπα. Τίποτα δεν πετυχαίνεται με παχιά λόγια και λαϊκίστικες υποσχέσεις. Παρά μόνο με πολύ κόπο και οικονομία. Τότε συλλέγουμε άφθονους και πολύ γευστικούς καρπούς. Ικανούς ν' αλλάξουν την εικόνα της αιώνιας Ελλάδας στην Ευρώπη και τον κόσμο όλο.
