Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΠΟΙΟ αλήθεια είναι το πιο κρίσιμο ερώτημα ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης της 20ής Σεπτεμβρίου;
* Ποιος θα κερδίσει τις εκλογές;
* Με ποίον ή ποιους θα συγκυβερνήσει;
* Ή, μήπως, ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα το μνημόνιο, αφού όσοι πλέον διαγκωνίζονται για την πρωτιά το θεωρούν «αναγκαίο καλό» ή έστω «αναγκαίο κακό»;
ΚΑΙ τα τρία ερωτήματα είναι εξίσου σημαντικά. Και προφανώς, κρίσιμες οι απαντήσεις σ’ αυτά. Στο πρώτο, οι δημοσκοπήσεις δίνουν ήδη απαντήσεις: Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν με ίδιες πιθανότητες πλέον την πρωτιά. Οι ίδιες δημοσκοπήσεις απαντούν και στο δεύτερο ερώτημα: όποιος από τους δύο κι αν πρωτεύσει θα χρειαστεί συμμάχους για να κυβερνήσει. Συμμάχους που θα είναι οι ίδιοι, είτε ο ένας, είτε ο άλλος πρωτεύσει. Τουτέστιν, «Ποτάμι», ΠΑΣΟΚ και ΑΝΕΛ εφ’ όσον μπουν στη Βουλή. Το «Λεβέντης- κυβερνητικός εταίρος» έχει περισσότερες πιθανότητες να κυκλοφορεί ως (προεκλογικό τουλάχιστον) ανέκδοτο, παρά ως σενάριο. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις...
ΟΥΤΩΣ εχόντων των πραγμάτων, φθάνουμε στο τρίτο ερώτημα: «Ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα το μνημόνιο;» Το «καλύτερα» νομίζω περιττεύει. Το σωστό ερώτημα είναι: «ποιος θα υλοποιήσει με περισσότερη αποφασιστικότητα το μνημόνιο;» Μια συμμαχική κυβέρνηση Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες. Θα έχει ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή και θα στηρίζεται σε βουλευτές που ψήφισαν τον Αύγουστο το τρίτο μνημόνιο χωρίς να λογαριάσουν το πολιτικό κόστος. Η άνετη πλειοψηφία τους θα τους παρέχει τη δυνατότητα να μην κινδυνεύουν ακόμη και αν κάποιοι βουλευτές τους αρνούνται να αποδεχτούν κάποιους από τους εφαρμοστικούς νόμους. Επιπλέον, καθώς κυβερνητικοί εταίροι θα είναι οι δύο πόλοι του νέου δικομματισμού δεν θα υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, αφού θα το εισπράττουν αμφότεροι και δεν θα φοβάται κανένας πιθανές απώλειες έναντι του ανταγωνιστή του. Θα τους υποχρεώσει άραγε ο εκλογικός νόμος να συνεργαστούν; Θα το μάθουμε στις 20 Σεπτεμβρίου και τότε θα ξέρουμε πόσο προφητική μπορεί να αποδειχθεί η πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα- Μεϊμάρακη στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου....
ΑΝ όμως, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν τους οδηγήσει στον μονόδρομο μιας υποχρεωτικής συνεργασίας, ποιος θα μπορούσε να εγγυηθεί περισσότερο την υλοποίηση του μνημονίου; Μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή μια κυβέρνηση με κορμό τη Ν.Δ.; Εδώ η απάντηση ποικίλλει, καθώς θα εξαρτηθεί περισσότερο από το ποιοι θα είναι οι εταίροι σε μια τέτοια κυβέρνηση: οι ΑΝΕΛ επί παραδείγματι, είχαν μάλλον διακοσμητικό ρόλο στη συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο η ΔΗΜΑΡ πολύ πιο ουσιαστικό στην κυβέρνηση Σαμαρά. Έβαζαν «κόκκινες γραμμές», (π.χ. στον νόμο Ρουπακιώτη), διαπραγματεύονταν τις «γραμμές υποχώρησης» της κυβέρνησης και δεν δίστασαν ακόμη και να φύγουν (ΔΗΜΑΡ) μόλις έκλεισε η ΕΡΤ... Το «Ποτάμι» που είναι υπέρ της υλοποίησης του μνημονίου δεν έχει δοκιμασθεί ως κυβερνητικός εταίρος. Πιθανή συμμετοχή του σε κυβέρνηση συνεργασίας (με Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ) προδιαθέτει για «δύσκολη συγκατοίκηση» που δεν θα επιτρέπει λαϊκισμούς σε ζητήματα όπως π.χ. η απελευθέρωση των επαγγελμάτων ή η φορολόγηση των αγροτών.
ΜΕ ποιον από τους δύο θα λειτουργούσε καλύτερα το «Ποτάμι»; Δύσκολο ν’ απαντήσει κανείς. Η Ν.Δ. του Βαγγέλη Μεϊμαράκη εμφανίζεται πρόθυμη να μοιραστεί τις ευθύνες της διακυβέρνησης με άλλους, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα περισσότερο απρόθυμος... Αυτά προεκλογικά όμως, γιατί όταν αρχίσουν τα δύσκολα η εξατομίκευση της πολιτικής συμπεριφοράς θα αναδείξει την έλλειψη κουλτούρας συνεργασίας που χαρακτηρίζει όλα τα πολιτικά μας κόμματα... Θυμηθείτε τη συγκατοίκηση Χαρακοπούλου – Τσαυτάρη στο υπ. Αγρ. Ανάπτυξης ή τον πόλεμο που δέχτηκε ο Χάρης Θεοχάρης στη γεν. γραμματεία Δημοσίων Εσόδων από το νεοδημοκρατικό λόμπι...
ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ηγεσίας, πάντως, ο κ. Μεϊμαράκης αποπειράται ήδη να γαλουχήσει το νεοδημοκρατικό στελεχιακό δυναμικό με την ιδέα της αναγκαστικής συμβίωσης, ενώ στα υπέρ του κ. Τσίπρα τοποθετείται το γεγονός ότι δεν δίστασε να θυσιάσει το μισό του κόμμα για να υπογράψει το μνημόνιο... Συνεπώς, ακόμη κι αν δεν το πιστεύει, όπως λέει, προκειμένου να κρατηθεί στον αφρό δεν θα διστάσει να το υπερασπιστεί μέχρι τέλους!... Ή, θα αναγκαστεί να το υπερασπιστεί, αν κερδίσει τις εκλογές κόντρα στην επιθυμία του να δραπετεύσει, όπως του καταλογίζει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης...
