Η τελειωτική εκρίζωση, όμως, κάθε ιουδαϊκής ψυχής συνέβη μετά τον τρίτο ρωμαιο-ιουδαϊκό πόλεμο (132-135 μ.Χ.), όποτε κατακλύστηκαν τα ευρωπαϊκά και όχι μόνον εδάφη από την εβραϊκή διασπορά. Το τέλος του πρώτου ιουδαϊκού πολέμου (66-74) σημαδεύτηκε από την τραγωδία της Μασάντα. Εκεί αυτοκτόνησαν 900 μαχητές και γυναικόπαιδα, επειδή μετά μακρά πολιορκία από τις ρωμαϊκές λεγεώνες θεωρήθηκε βέβαιη η ήττα, αιχμαλωσία και σταύρωση των μαχητών. Ο μόνος μεσογειακός λαός που αντιστάθηκε με απίστευτη επιμονή και σθένος κατά των Ρωμαίων και επαναστάτησε επανειλημμένα για την ανεξαρτησία του ήταν οι Εβραίοι. Γι’ αυτό και ξεριζώθηκαν από τη γη τους ύστερα από επέλαση πέντε ρωμαϊκών λεγεώνων στην Παλαιστίνη μόνο στον πρώτο ιουδαϊκό πόλεμο. Απίστευτη δύναμη πυρός για μια λωρίδα γης μικρότερη από την Πελοπόννησο.
Τι συνέβη, όμως, στην Ευρώπη μετά την εκεί μετοίκηση του εβραϊκού λαού; Συνέβη ό,τι χειρότερο κατόρθωσε το χριστιανικό γένος και μένος, που θεωρούσε τους Εβραίους υπαίτιους της θανάτωσης του Ιησού. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, δυτική και ανατολική, δεν ήταν δυνατό μετά την καθιέρωση του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της να θεωρηθεί η ίδια υπεύθυνη της σταύρωσης του Χριστού. Την απέδωσε στους Εβραίους, αν και ο Ιησούς υπήρξε σαρξ εκ της σαρκός του εβραϊκού λαού και μάλιστα, προερχόμενος κατά πολλούς από το γένος του Δαυίδ. Ο μύθος διαπέρασε γενεές επί γενεών μέχρι και σήμερα. «Το σταυρώ προσήλωσαν οι Ιουδαίοι τον Κύριον» και «αντί αγαθών ων εκποίησας Χριστέ τω γένει των Εβραίων σταυρωθήναι σε κατεδίκασαν…, αλλά δος αυτοίς Κύριε κατά τα έργα αυτών»(!!). Προσέξτε: Να πάθουν οι Εβραίοι, ό,τι έπαθες Εσύ Χριστέ... Αυτά διαβάζονται στην εκκλησία του Χριστού σ’ εμάς εδώ. Κατά τα εκκλησιαστικά κελεύσματα, λοιπόν, με την ευγενή συνδρομή ανοίκειων εξοικονομήσεων οικονομικών συμφερόντων και αλλόφρονος όχλου οι Εβραίοι υπέστησαν τα πάνδεινα στην ευρωπαϊκή ήπειρο με ενδεικτική εδώ αναφορά στο ρωσικό πογκρόμ του 1881(1), στο πρώτο μεγάλο γερμανικό πογκρόμ της νύχτας των κρυστάλλων στις 9 και 10.11.1938 (2) και στο δικό μας πογκρόμ του Κάμπελ (3). Αποθέωση της βαρβαρότητας υπήρξε το ολοκαύτωμα των έξι εκατομμυρίων νεκρών από τους Ναζί μεταξύ 1939-1945. Διαβάστε τι είπε στη Νυρεμβέργη ο εξέχων ναζιστής Ρούντολφ Ες για το Ολοκαύτωμα». Δεν θανατώθηκαν στο Άουσβιτς 3,5 εκατ. Εβραίοι σε 4 χρόνια, αλλά 2,5 εκατομμύρια. Οι άλλοι πέθαναν από αρρώστιες και ασιτία». Στην Ελλάδα, όμως, υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που αρνούνται το ομολογημένο από τους ίδιους τους Ναζί εβραϊκό ολοκαύτωμα. Έχουν μάλιστα και οπαδούς.
Από τον Μεσαίωνα, όταν ο χριστιανισμός είχε αποκτήσει καθολική ισχύ στην Ευρώπη, απαγορεύτηκε παντού ή απόκτηση γης και αξιωμάτων από τους Εβραίους. Γι’ αυτό αρκετοί στράφηκαν στο εμπόριο και τις τράπεζες, ενώ ο μεγαλύτερος πληθυσμός τους ήταν μικρομαγαζάτορες, τεχνίτες, εργάτες βαστάζοι κ.ά. Στην Ελλάδα ο ιδρυτής της οργάνωσης Φεντερασιόν, αργότερα της ΣΕΚΕ, που μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα (Κ.Κ.Ε.), υπήρξε ο Εβραίος Αβραάμ Μπεναρόγια (+1979 στο Τελ Αβίβ). Για τα εγκλήματα εναντίον αυτού του έθνους έχουν γραφεί, εκτός πλήθους άλλων, τρία εξαιρετικά βιβλία. «Η κοινοτοπία του κακού» της Χάνα Αρεντ». «Αν αυτό είναι ο άνθρωπος» του Πρίμο Λέβι και «Η κοινοτοπία του καλού» του δικού μας σύγχρονου ιστορικού Αντώνη Μόλχο.
Τι συνέβη, άραγε, στο έθνος των Εβραίων ύστερα από την «τελική λύση» των Ναζί; «Συνέβη μία μείζων αλλαγή» διάβασα κάπου και σημείωσα στο ημερολόγιό μου πρόσφατα. «Σταμάτησαν οι Εβραίοι να είναι στωικοί, να προσαρμόζονται στις συνθήκες και να υπομένουν διακρίσεις και ρατσισμό…». Αν αυτή η μετάλλαξη -με βάση τα δεδομένα της δισχιλιετούς διασποράς- αποτυπώθηκε πια στον γενετικό κώδικα των σύγχρονων Ισραηλιτών (4), ή έστω στην πλειοψηφία τους, τότε αυτό εξηγεί τις υπέρμετρες αντιδράσεις του ισραηλινού στρατού (idf) στη λωρίδα της Γάζας. «Θέλεις να με ξεριζώσεις από τη γη των προγόνων μας; Θέλεις να συνεχίσεις την πολιτική εξόντωσης του λαού μας και να μας πετάξεις στη Θάλασσα» (5). «Τόλμησες και πήγες να μας σφάξεις κάποια μεσάνυχτα του Οκτώβρη μέσα στον ύπνο ή στη διασκέδασή μας;». «Τώρα θα δεις!!» Στρατηγική αυτό -λένε οι περισσότεροι, καθώς υπάρχουν και άλλοι- δεν το λες. Θυμό, οργή και ηθική άμυνα -με υπερβάσεις των ορίων της όμως- σίγουρα το λες.
Πώς, πότε και γιατί δημιουργήθηκε στον διεθνή σιωνισμό (6) και ιδίως στην Ευρώπη η ιδέα και ο σκοπός δημιουργίας Ισραηλινού Κράτους στα εδάφη της Παλαιστίνης; Εδώ, σήμερα αρκεί η αναφορά, ότι τα μεγάλα ρωσικά πογκρόμ υπήρξαν η αφετηρία των μεταναστεύσεων σε αγορασμένες στην Παλαιστίνη εκτάσεις από το διεθνές σιωνιστικό κίνημα για μόνιμη εγκατάσταση φτωχών εβραϊκών οικογενειών, αλλά και ιδέα δημιουργίας κράτους στην οθωμανική μέχρι το 1922 γη της Παλαιστίνης. Ωστόσο, μέχρι το Ολοκαύτωμα οι εβραΐκοί πληθυσμοί -ακόμη και της Ευρώπης των πογκρόμ- διεκδικούσαν την ίση μεταχείριση Χριστιανών και Ισραηλιτών._
Ως επίμετρο του σημερινού και της συνέχειας των κειμένων μου για το παλαιστινιακό οφείλω να γράψω την επιθυμία επικοινωνίας μου με τον αναγνώστη για τα βαθύτερα αίτια ενός παγκόσμιου αιματηρού προβλήματος, που βρίσκεται στη γειτονιά μας. Είναι ανάγκη να εμβαθύνουμε στα διαχρονικά αίτια καταστάσεων που αφορούν τη γειτονιά μας._
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Η λέξη πογκρόμ προέρχεται από το ομόηχο ρωσικό ρήμα που σημαίνει εξολοθρεύω. Οι ρωσικές διώξεις, που οδήγησαν στο πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Παλαιστίνη, πήραν τεράστια έκταση μεταξύ 1881-1884, αμέσως μετά τη δολοφονία του αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β’, ο οποίος θανατώθηκε στην Αγία Πετρούπολη την 1η.3.1881 από βόμβα, που έριξε στα πόδια του ένα μέλος εβραϊκής κατά πολλούς καταγωγής της τρομοκρατικής οργάνωσης «λαϊκή θέληση» (Narodnaya Volga).
(2) Η νύχτα των κρυστάλλων (9-10.11.1938) είναι ευρύτερα γνωστή ως το πρώτο μεγάλο πογκρόμ των Ναζί κατά των Εβραίων της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Σουδητίας, που αποτελεί το δυτικό τμήμα της σημερινής Τσεχίας. Τη νύχτα αυτή ναζιστικός όχλος υπό την κάλυψη της χιτλερικής αστυνομίας πυρπόλησε και κατέστρεψε εκατοντάδες συναγωγές (η Πυροσβεστική διατάχθηκε να μη παρέμβει), δολοφόνησε περί τους εκατό Εβραίους, κατέστρεψε δε και βεβήλωσε χιλιάδες βιτρίνες εβραϊκών καταστημάτων.
(3) Το ελληνικό πογκρόμ της εβραϊκής συνοικίας Κάμπελ της Θεσσαλονίκης έγινε στις 29-30.6.1931. Οργανώθηκε από εθνικιστές και Μικρασιάτες πρόσφυγες, που πυρπόλησαν ολόκληρη την εβραϊκή συνοικία και άφησαν άστεγες πάνω από 200 εβραϊκές οικογένειες. Η καταστροφή αυτή οδήγησε 10.000 Εβραίους της Θεσσαλονίκης, αλλά και άλλων πόλεων, να μεταναστεύσουν μαζικά στην Παλαιστίνη. Τότε λειτουργούσαν εκεί πάρα πολλά κιμπούτς με ολοκληρωμένες υποδομές στέγασης, περίθαλψης και ανώτατης ακόμα εκπαίδευσης. Στο πογκρόμ της Θεσσαλονίκης υπήρχαν και 2 νεκροί.
(4) Η ονομασία Ισραηλίτης προήλθε από το όνομα του Ισραήλ [«ας επικρατήσει ο Θεός»]. Ο Ισραήλ ήταν εγγονός του Αβραάμ. Οι μονοθεϊστικές θρησκείες του Χριστιανισμού, Ιουδαϊσμού και Μωαμεθανισμού αποκαλούνται Αβρααμικές λόγω της αναφοράς τους στην Παλαιά Διαθήκη.
(5) Κοινή ήδη από τον Μάιο του 1948 θέση των Αράβων και προ πάντων της Παλαιστίνης υπήρξε η εκδίωξη των Εβραίων από εκεί. Ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος μεταξύ Συρίας, Λιβάνου, Αιγύπτου, Ιράκ και Ιορδανίας εναντίον του μόλις ανακηρυχθέντος κράτους του Ισραήλ είχε αυτόν τον στόχο. Στόχος προβληματικός εξ αρχής λόγω συνολικής υστέρησης δυνάμεων έναντι του Ισραήλ (25.000 έναντι 35.000). Μέσα 10ετίας του ‘50 ξεσπά ο 2ος πόλεμος, όταν το Ισραήλ έφτασε μέχρι το Σουέζ. Τον Δεκέμβριο του ‘56 το Ισραήλ αποχωρεί μέχρι τη Λωρίδα της Γάζας. Ο 3ος πόλεμος των έξι ημερών του Ιουνίου 1967 έληξε με σαρωτική νίκη των Ισραηλινών εναντίον Αιγύπτου, Ιορδανίας και Συρίας. Κατελήφθη η Λωρίδα της Γάζας, τα Συριακά υψώματα του Γκολάν ή δυτική όχθη του Ιορδάνη και η ανατολική Ιερουσαλήμ. Το Ισραήλ τριπλασίασε τα εδάφη του. Ο 4ος πόλεμος του «Γιόμ Κιπούρ» τον Οκτώβριο του ‘73 εναντίον Συρίας και Αιγύπτου αυτήν τη φορά, που εξαπέλυσαν αιφνίδια επίθεση κατά του Ισραήλ, έληξε και αυτός με νίκη των Εβραίων. Οι τελευταίοι, όμως, διέκοψαν τις επιχειρήσεις, επειδή διεγράφη ο κίνδυνος σύγκρουσης μεταξύ ΕΣΣΔ που στήριζε τον αραβικό κόσμο και ΗΠΑ, που στήριζαν το Ισραήλ.
